Od tweetów amerykańskiego prezydenta po zamordowanego dziennikarza - w 2018 r. na ceny towarów wpływało wszystko, od dziwnej polityki do prawdziwej makabry. Od ropy naftowej do soku pomarańczowego, rynki nachodzone były przez zaskakujące katalizatory.
Dominick Chirichella z nowojorskiego Instytutu Zarządzania Energią, który przez ostatnie cztery dekady był świadkiem niemal wszystkiego, co można było obserwować na rynku naftowym, nie mógł wyrazić tego lepiej, kiedy tydzień temu w swojej końcoworocznej analizie napisał, że "koniec 2018 roku nie może być inny niż koniec 2017 roku".
Już sama rozbieżność w stopach zwrotu towarów w ciągu ostatnich dwóch lat byłaby wystarczająca, aby poprzeć tę tezę.
Duże spadki cen ropy naftowej i metali, ogromne wahania cen gazu
W 2017 r. amerykańska ropa naftowa podrożała o 13 procent, przy czym największy dzienny ruch nie przekraczał 3 procent, mimo że rynek wycofał się z pierwszej w historii nadpodaży ropy łupkowej. W tym roku, z mniej wyrazistą "nadpodażą łupków 2.0", rynek musi zmierzyć się z 40-procentową stratą po tym, jak odnotował najpoważniejszą wyprzedaż w historii: nieprzerwane 12 dni spadków.
Jednak zmienność ropy naftowej pod koniec roku była równie intensywna, z sesjami podczas których czarne złoto traciło 7 procent, bądź zyskiwało nieco ponad dziewięć co skutecznie trzyma traderów w suspensie co do kształtu ostatniej sesji tego roku.
Mówiąc o zmienności, nic nie może się równać z tegorocznym ruchem na poziomie 18% na wykresie gazu ziemnego w ciągu jednego dnia - trzy razy więcej niż w 2017 roku. Duża zmienność pozbawiła jednak gaz ziemny korony dla towaru na najwyższą stopę zwrotu na rynku towarów w 2018 r., przesuwając go na trzecie miejsce za kakao i pszenicą. W momencie pisania tego tekstu, pomimo niskich zimowych rezerw dla paliwa, które zmniejszyły roczną stopę zwrotu, która wynosiła aż 60 procent miesiąc temu miara ta spadła do poziomu około 16 procent.
Również rynek metali zaskoczył. Kontrakty terminowe na prawie każdy metal bazowy w Londynie i Nowym Jorku mają zakończyć rok z dwucyfrowymi stratami, mimo że Chiny, które kupują najwięcej, wstrzymały walkę celną ze Stanami Zjednoczonymi, w obliczu oczekiwań co do nieuchronnego porozumienia między tymi dwoma potęgami gospodarczymi. Miedź traci 17 procent, podczas gdy cynk i ołów odnotowały straty przekraczające 20 procent.
Na froncie rolnym, soja również zbliżaja się do dwucyfrowych strat, przeciwstawiając się optymizmowi wynikającemu z tego samego amerykańsko-chińskiego rozejmu celnego, po wprowadzeniu w tym roku wygórowanych ceł, które zahamowały sprzedaż amerykańskiej soi do Chin.
(Użytkownicy komputerów stacjonarnych, mogą kliknąć tutaj i przejść do "performance", aby prześledzić wszystkie stopy zwrotu surowców za 2018 rok).
Niechciani aktorzy na scenie
Ale rok 2018 na rynku surowcowym był czymś więcej niż tylko efektem price action. Minione miesiące wciągnęły również do gry aktorów, którzy nigdy nie powinni byli być częścią scenariusza.
Każdy wie, że prezydent USA Donald Trump uwielbia tweetować o imigracji, handlu, zmianach klimatycznych, a nawet o bożonarodzeniowych skarpetach w Białym Domu. Ale nikt nie spodziewał się, że jego pasja do 140-znakowych wiadomości wpłynie na rynek ropy naftowej, który właśnie odzyskał równowagę po jednym z najgorszych w historii okresów nadpodaży surowca.
Za pośrednictwem swojego Twittera @realDonaldTrump zadebiutował na rynku naftowym w trakcie wiosny tego roku, zaraz po tym, jak prezydent unieważnił porozumienie nuklearne Baracka Obamy z Iranem i zagroził nałożeniem sankcji na eksport ropy z Teheranu. Kiedy ceny czarnego złota gwałtownie wzrosły w wyniku obaw związanych z ograniczeniem dostaw w wyniku sankcji, Trump ponownie skupił się na Twitterze, żądając więcej ropy od Arabii Saudyjskiej i innych dostawców surowca skupionych w Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC). Stawką były zbliżające się amerykańskie wybory śródterminowe w listopadzie i ewentualny gniew wyborców przeciwko Trumpowi i jego partii, jeśli ceny ropy utrzymają się na wysokich poziomach.
Po tym jak rozszerzona grupa OPEC+, w tym Rosja, w pełni włączyła swoje platformy, prezydent nieoczekiwanie zwolnił niektóre kraje z sankcji nałożonych na irański eksport ropy, który w połączeniu z rekordową produkcją w USA, położył fundamenty pod kolejną wielką nadpodaż surowca, po latach 2014-2017. Kiedy ceny ropy spadły, OPEC zdecydował się ograniczyć wydobycie, ale Trump ponownie stwierdził, że kartel nie powinien tego robić, naciskając na rynek na nowo.
Trump w tym roku był świadomym, choć dziwnym uczestnikiem rynku ropy naftowej, ale nawet dziwniejszy był pośmiertny wpływ saudyjskiego dziennikarza Jamal Khashoggi, który przez ponad dwa miesiące po swoim makabrycznym zabójstwie na początku października nawiedzał saudyjskiego księcia koronnego i byki rynku ropy naftowej. Zamordowany w konsulacie Saudyjczyków w Turcji, Khashoggi dostarczył Trumpowi amunicji, której prezydent potrzebował, aby podtrzymać retorykę na Twitterze, że Królestwo i OPEC nie powinny obniżać produkcji ani podnosić cen.
Obecne słabości: Strach przed recesją i zamknięcie rządu USA
Bitwa Trumpa z wysokimi cenami ropy naftowej była tak skuteczna, że ogłoszone przez OPEC cięcie wydobycia do czerwca 2019 r. na poziomie 1,2 mln baryłek dziennie ledwo zostało odzwierciedlone w cenach.
Podczas gdy 9-procentowy wzrost cen surowca w środę sugeruje prawdopodobieństwo gwałtownego wzrostu cen po ostatecznym ustaleniu dna, obawy przed globalną recesją mogą również złagodzić skutki ożywienia - twierdzą analitycy. Na razie, częściowe zamknięcie rządu USA - pomimo domagań Trumpa by jego demokratyczni rywale w Kongresie zaaprobowali kwotę 5 miliardów dolarów w budżecie, potrzebnych na budowę muru, który, jak twierdzi prezydent, skutecznie zapobiegnie nielegalnej imigracji z Meksyku - może utrzymać rynek w stanie podwyższonej gotowości.
Trump nie był jedynym politykiem, który w tym roku miał zbyt duży wpływ na ceny surowców.
Angażując się w bitwę celną z Trumpem, chiński prezydent Xi Jinping przyczynił się również do wzrostu cen miedzi i soi - dwóch z największych składowych chińskiego importu ze Stanów Zjednoczonych.
Prezydent Brazylii Javier Bolsonaro był w międzyczasie odpowiedzialny za dwumiesięczny rajd cen surowego cukru, kawy arabiki i soku pomarańczowego - wszystkie trzy są głównymi produktami eksportowymi Ameryki Łacińskiej i wszystkie notują obecnie dwucyfrowe spadki, ponieważ spekulanci postawili na sukces reformatorskich obietnic wyborczych Bolsonaro. Jak na ironię nazywany "Tropikalnym Trumpem", Bolsonaro przetrwał zamach na swoje życie podczas wyborów, który na krótko przyczynił się do wzrostu jego popularności i napędzał wzrosty wymienionych towarów.