Zaledwie miesiąc pozostaje do kolejnego, organizowanego co pół roku, zgromadzenia członków OPEC w Wiedniu. W listopadzie przypada rok od momentu wejścia w życie porozumienia o cięciach produkcji ropy naftowej, wprowadzonego przez członków OPEC oraz Rosję. Członkowie spoza OPEC, którzy biorą udział w porozumieniu, ponownie zostali zaproszeni do wzięcia udziału w spotkaniu w Wiedniu, wraz z członkami OPEC, w nadchodzącym miesiącu.
Producenci naftowi są aktualnie w trakcie podejmowania decyzji, odnośnie tego, czy przedłużyć okres umowy, poza obowiązującą datę jej zakończenia, czyli marzec 2018 roku.
Arabia Saudyjska: Khalid al Falih pogratulował OPEC i członkom spoza OPEC, osiągnięcia wrześniowej zgodności z porozumieniem na poziomie 120%, jednak nie określił jeszcze, czy Arabia Saudyjska poprze przedłużenie cięć. Potwierdził zobowiązanie Arabii Saudyjskiej do pomocy w zmniejszeniu globalnych zapasów i poinformował Reutersa, że Arabia Saudyjska nadal rozważa, czy przedłużenie porozumienia będzie konieczne. Stwierdził również, że w pewnym momencie kraje OPEC zaczną dyskutować na temat tego, "w jaki sposób płynnie wycofać się z obecnego układu, może poprzez inne zobowiązania, aby utrzymać równowagę pomiędzy podażą i popytem".
Irak: Kraj ten jest drugim pod względem wielkości producentem OPEC, lokując się za Arabią Saudyjską, zmagał się on z cięciami produkcyjnymi według narzuconym mu limitom. Po ostatnim spotkaniu z Arabią Saudyjską, irakijski minister ds. Ropy Naftowej, Jabar al-Luaibi, potwierdził zobowiązanie Iraku do pełnej zgodności z porozumieniem. Jednakże kraj ten zobowiązał się również do zwiększenia produkcji z pól naftowych z regionu południowego, w odpowiedzi na spadek eksportu z pól naftowych zlokalizowanych w spornym regionie Kirkuku. Irak od dawna domagał się zwolnienia go z cięć produkcyjnych OPEC, tym samym jeszcze nie rozważył tego, czy będzie wspierać przedłużenie umowy poza marzec 2018 roku.
Iran: minister ds. Ropy Naftowej Iranu, stwierdził niedawno, że Iran pompuje między 3,8 a 3,9 mln b/d. W ramach porozumienia z OPEC, Iran może wydobywać do 4 mln b/d, o ile kraj ten nie przekroczy średniego rocznego poziomu 3,797 b/d. Iran wydaje się zadowolony z tych warunków, chociaż kraj spodziewa się, zwiększenia zdolności produkcyjnej do 4,7 mln b/d, do roku 2021. Ponieważ jego sankcje zostały zniesione zaledwie rok temu, Iran odniósł tylko umiarkowany sukces w przyciąganiu zagranicznych inwestycji do jego przemysłu naftowego. Kraj ten podpisał tylko jeden ważny kontrakt z firmą Total (NYSE:TOT), dotyczący gazu ziemnego. Nie wydaje się w tym momencie, aby Iran był zdolny do zwiększenia produkcji ropy naftowej, co dokładnie wyjaśnia, dlaczego minister Zangeneh opowiedział się za przedłużeniem cięć produkcyjnych w marcu 2018 r.
Kuwejt: Minister ds. Ropy Naftowej w Kuwejcie, znalazł się w centrum uwagi, po tym, jak zasugerował w zeszłym tygodniu, że OPEC i kraje spoza OPEC mogą wcale nie potrzebować przedłużenia umowy o cięcia produkcyjnych poza marzec 2018 roku, jeśli tylko wszystkie kraje będą w pełni przestrzegać swoich limitów produkcyjnych.
Libia i Nigeria: Jeśli OPEC po prostu przedłuży obecny zakres umowy, Libia i Nigeria nadal pozostaną zwolnione z wszelkich limitów produkcyjnych, jednak Minister ds. Naftowy Naftowej w Iranie, wzywa Nigerię i Libię do jak najszybszego przystąpienia do porozumienia. Nigeria stwierdziła niedawno, że ma nadzieję osiągnąć poziom produkcji o wartości 1,8 miliona b/d w 2018 roku, kiedy tak się stanie rozpocznie rozmowy na temat jej przyłączenia do umowy o cięciach. Produkcja ropy naftowej w Libii, która wzrosła do poziomu 850,000 b/d, z zaledwie 300,000 b/d, w zeszłym roku, najprawdopodobniej nie będzie odnotowywała dalszych wzrostów w tym zakresie. Według analizy Wood Mackenzie, Libia jest ograniczona brakiem dostępu do kapitału niezbędnego do dalszego zwiększenia jego potencjału. Jeśli Libia to zrozumie, kraj ten może być skłonny przyłączyć się do umowy OPEC z limitem na poziomie 850,000 b/d.
Ekwador: Minister ds. Ropy Naftowej, Carlos Perez, poinformował, że poprosi w listopadzie o zwolnienie z limitów produkcyjnych OPEC, ponieważ kraj ten stoi w obliczu kryzysu budżetowego. Biorąc pod uwagę ograniczony wpływ Ekwadoru w OPEC, wydaje się mało prawdopodobne, aby otrzymał zgodę.
Rosja: Rosja była fundamentem, który w listopadzie ubiegłego roku umożliwił wprowadzenie w życie umowy członków OPEC i krajów spoza OPEC. Rosyjski prezydent, Wladimir Putin, wypowiedział się już na korzyść rozszerzenia cięć produkcyjnych do końca 2018 roku. Z drugiej strony rosyjski producent naftowy Lukoil (MCX:LKOH nie popiera przedłużenia umowy, jeśli ropa naftowa osiągnie poziom 60 USD za baryłkę. (Ropa typu Brent wahała się we wtorek, około 2 USD poniżej tego limitu. Rosyjski Minister ds. Ropy Naftowej, również odstąpił od wcześniejszego oświadczenia Putina. Informując niedawno dziennikarzy, że jest za wcześnie, by mówić o rozszerzeniu umowy.
Biorąc pod uwagę niedawne wzrosty cen ropy, wydaje się prawdopodobne, że ministrowie nadal rozważać będą przedłużenie umowy. Wyczekując, czy ta tendencja wzrostowa będzie się utrzymywać bliżej listopada. Nie jest to zła polityka, biorąc pod uwagę to, co wydarzyło się w maju na spotkaniu OPEC.
W tamtym okresie zarówno członkowie OPEC, jak i kraje spoza OPEC, wyraźnie potwierdziły jeszcze przed spotkaniem, że umowa zostanie przedłużona, zatem decyzja ta była w pełni wyceniona przez rynek z wyprzedzeniem. Ceny ropy naftowej w rzeczywistości spadły, po oficjalnym ogłoszeniu decyzji na majowym posiedzeniu, ponieważ inwestorzy liczyli na to, że kraje powiększą jeszcze aktualne cięcia w produkcji. Zatem wahania ze strony ministrów, mogą utrzymać rynek w napięciu, z większą szansą na to, że cena ropy faktycznie wzrośnie (lub spadnie) w zależności od wyniku następnego spotkania.