Miniony tydzień na najważniejszych rynkach towarowo – surowcowych zamknął się ze znakiem ujemnym, w tym także na ropie naftowej. Zatem mieliśmy kolejny tydzień regresu, choć trzeba zauważyć, że w wyniku piątkowej – wyraźnie już wzrostowej sesji (ok. +1%) ubiegłotygodniowy spadek był nieco stonowany. Ostatecznie kurs lekkiej, słodkiej ropy amerykańskiej WTI spadł na przestrzeni całego tygodnia o –2,6% (do 44,70 USD/bbl), a jego odpowiednika wydobywanego na Morzu Północnym o –1,9% (do 47,30 USD/bbl). Warto przy tym też dostrzec fakt, że w miniony tydzień notowania ropy wchodziły z przybierającą na sile “niedźwiedzią” narracją. Z jednej strony wynikała ona z odczytu danych CFTC wskazujących zdecydowaną przewagę krótkich pozycji na kontraktach paliwowych. Z drugiej strony – pojawiła się garść skorygowanych in minus prognoz, które wychodziły od opiniotwórczych banków, z Goldmanem Sachsem – włącznie.
Analitycy tej właśnie instytucji oczekują tegorocznej średniej ceny WTI na poziomie 52,92 /bbl (wcześniejsza prognoza to 54,80 USD/bbl), zaś Brent w wysokości 55,39 USD/bbl (wobec 56,76 USD/bbl poprzednio). Korekty ekspertów Goldmana Sachsa mimo wszystko przypominają ruchy skalpelem, ponieważ analitycy JP Morgan przycięli swoje prognozy cen na 2018 r. za pomocą “tasaka”. Aktualnie oczekują, że średnia cena baryłki ropy WTI w przyszłym roku wyniesie zaledwie 42,00 dolary, podczas, gdy wcześniej zakładali, że będzie to 53,50 USD. Dla przyszłorocznego przeciętnego kursu Brent uaktualniona prognoza na 2018 r. to 45,00 dolarów, poprzednio było to 55,5 USD/bbl. Tego rodzaju prognozy, poniekąd wbrew ich średnio i długoterminowemu charakterowi, przede wszystkim budują bieżący sentyment, a ten bywa zmienny. Z drugiej strony, jeśli już brać punktowo te projekcje, to przy przeszłorocznym kursie ropy WTI rzędu 42 dolary, sytuacja finansowa większości amerykańskich “łupkarzy” byłaby wtedy dość trudna. Oznaczałoby, że ich interes “kręciłby się z obrotu”, a niekoniecznie już z marż, tj. zysków. Swoją drogą warto zwrócić uwagę na przygotowywany przez Saudyjczyków statystyczny rezonans kurczących się w USA zapasów ropy, będący efektem ograniczenie eksportu do tego kraju. Po spadkowej stronie zeszłotygodniowego rynku usadowiło się również złoto (sieć: –1,0%, fixing: –0,9%) oraz srebro (sieć: –2,9%, fixing: –2,8%) i platyna (sieć: –1,1% fixing: –1,9%). Nad przysłowiową “kreską” znalazł się, lecz jedynie w notowaniach elektronicznych pallad (+0,8%), gdyż na fixingu regres kursu był spory i wyniósł –3,6%. Stąd pojawiły się głosy, że może właśnie pęka “katalizatorowa bańka”.
Rachitycznie zachowywał się w omawianym okresie też segment metali przemysłowych. I tak aluminium (–1,2%), cyna (–0,3%), cynk (–1,3%), miedź (Nowy Jork: –2,8%, Londyn: –0,1%), nikiel (+0,3%), ołów (+0,4%). Słabe notowania ropy, złota czy miedzi pogarszają ogólny klimat inwestycyjny, w rezultacie uwaga inwestorów na przesuwa się na rynki towarów rolno – spożywczych, ale jedynie w sposób selektywny. Kolejny tydzień z rzędu podnosił się parkiet zbożowy, głównie za sprawą czynników pogodowych niekorzystnych dla wiosennych zasiewów w USA. Czynnik atmosferyczny napędza zatem notowania pszenicy (“zwykła”: +4,5%, Kansas: +4,8%), które teraz tylko w niewielkim stopniu przekładają się na kursy kontraktów na kukurydzę (–0,9%), czy soję (fasolka: –0,2%, mączka:–1,5%). W dalszym ciągu swoim “autonomicznym kanałem” wzrostowym podąża ryż. W minionym tygodniu “chleb Azji” dorzucił do obserwowanej od połowy kwietnia – niemal pionowej zwyżki – kolejne: +0,4%.
Silną natomiast przeceną zakończył ubiegłotygodniowy handel parkiet “mięsa czerwonego”, tj.: wołowiny (młode woły: –4,6%, bydło: –4,6%) i wieprzowiny (– 4,1%). Jeśli jednak ceny pszenicy będą kontynuowały progresję, wówczas czynnik rosnących kosztów paszowych powinien i w tym przypadku dać o sobie znać. Na rynku popularnych softów zyskiwały na wartości jedynie te towary, które miały stosunkowo mocne “karty”, czyli w pierwszej kolejności kawa Robusta (+5,3%, zaś Arabica: –2,1%), ze względu na informacje o problemach wietnamskich eksporterów z realizacją dostaw. Rosły także ceny mrożonego koncentratu soku pomarańczowego (+2,0%).Kursy cytrusowych kontraktów silnie się wahają pod wpływem mocno zmieniających się prognoz pogody, na które rynek ten jest szczególnie wrażliwy w sezonie huraganów.
W nieco dłuższej perspektywie baczniejszej obserwacji wymagałoby zapewne kakao (w tygodniu: –0,2 %). Oprócz czynników pogodowych ważne będą także doniesienia o wydajności w Ghanie (ok. 20% – 22% podaży globu), która od jakiegoś czasu boryka się z problemem starzejących się plantacji. Pod silną presją podażową znajdują się ciągle notowania cukru (biały: –4,2%, trzcinowy: –6,1%), gdzie spadkową tendencję pogłębia słaby ciągle rynek paliwowy (etanol). Pod wpływem podobnych czynników pozostaje bawełna, której kurs w zeszłym tygodniu spadł o –4,9%, do 71,91 centów za funt. W regres notowań bawełny wpisują się m.in. prognozy ośrodków uniwersyteckich z Teksasu oraz banków, np. Commonwelth Bank of Australii. Eksperci tej właśnie mówią, że spadające ceny są zgodne z ich prognozami, które zakładały rosnącą presję podażowa w sezonie 2017 – 2018.
Pewną osobliwością ciągle jest jednak ogólne milczenie na temat upraw w Indiach, niekiedy jest o tym mowa, ale głównie w kontekście układu monsunów. Co do wielkości zasianych areałów, i wpływie na nie wymiany pieniędzy pod koniec zeszłego roku – raczej cicho.