Siły i wskaźniki rynku ropy się zmieniły. Co teraz muszą wiedzieć inwestorzy?

Obecny rynek ropy naftowej różni się od wszystkiego, z czym traderzy mieli do czynienia wcześniej, częściowo dlatego, że siły stabilizujące i tradycyjne wskaźniki zostały postawione na głowie.

Oto spojrzenie na to, jak niektóre banki, agencje i ekonomiści widzą przyszłość ropy naftowej w tym roku. Poniżej znajduje się również spojrzenie na to, jak OPEC+ może wpłynąć na rynek, którego kolejne spotkanie zaplanowane kest na przyszły tydzień (uwaga, OPEC+ może, ale nie musi odbyć spotkania w przyszłym tygodniu 28 kwietnia - decyzja wciąż jest podejmowana).

Zróżnicowane opinie na temat cen, podaży i popytu

Ceny ropy w kwietniu były względnie stabilne, z WTI oscylującym blisko granicy 60 dolarów za baryłkę i Brent kilka dolarów więcej. Niektórzy analitycy, jak ci z Goldman Sachs i Citigroup (NYSE:C), uważają, że ceny wzrosną do 80 dolarów za baryłkę lub w pobliżu tej granicy tego lata. W rzeczywistości widzą oni rekordowy wzrost popytu na ropę naftową i złagodzenie ograniczeń związanych z pandemią w III kwartale.

Inni są bardziej sceptyczni, ponieważ liczba przypadków zachorowań na koronawirusa w Indiach obecnie rośnie, a kraje europejskie chcą wprowadzić więcej ograniczeń w podróżowaniu.

WTI Weekly Chart

Amerykańska Agencja Informacji Energetycznej (EIA), w swojej ostatniej krótkoterminowej prognozie dotyczącej ropy naftowej przewidują, że w trzecim kwartale bieżącego roku podaż i popyt na ropę naftową zbliżą się do siebie, a następnie w czwartym kwartale konsumpcja nieznacznie przewyższy podaż. Prognoza EIA przewiduje jednak, że w drugiej połowie roku cena ropy Brent wyniesie średnio tylko 61 dolarów za baryłkę, co w rzeczywistości oznaczałoby spadek w stosunku do obecnej ceny ropy Brent, która wynosi około 65 dolarów za baryłkę.

Brent Weekly Chart

Interesujące spojrzenie na tę prognozę przedstawił główny ekonomista Amerykańskiego Instytutu Paliw (API), dr Dean Foreman, w podcaście Energy Week na początku tego tygodnia (autor tego tekstu jest też współprowadzącym ten podcast). Wyjaśnił on, że prognoza EIA zawiera założenie, że produkcja w USA wzrośnie o 900.000 bpd, aby zaspokoić rosnący popyt w 2021 roku.

Jednak na podstawie rozmów z amerykańskimi producentami ropy i oceny ich planów wydaje się, że wzrost wydobycia w USA jest mało prawdopodobnym scenariuszem - wzrost produkcji o połowę jest bardziej prawdopodobny.

Jeśli tak się stanie, a popyt przyspieszy zgodnie z oczekiwaniami, to ceny w drugiej połowie roku wzrosną, w przeciwieństwie do tego, co prognozuje EIA. Wiele zależy jednak od reakcji OPEC+. Nie zwiększając produkcji, USA w zasadzie otworzyły drzwi dla OPEC+ do zwiększenia wydobycia o więcej niż obecnie planuje.

OPEC+: raczej reaktywny niż proaktywny

OPEC+ przyjmuje postawę "poczekamy, zobaczymy". W tej chwili planuje stopniowe zwiększanie produkcji ropy w maju, czerwcu i lipcu, z zastrzeżeniem, że będzie "podrasowywać" produkcję wyżej lub niżej na comiesięcznych spotkaniach, w zależności od sygnałów z rynku. Może się wydawać, że jest to wyważone podejście, ale sama reakcyjna strategia OPEC+ może być tym, co spowoduje skok cen.

W tym roku, zamiast ustalania kwot produkcyjnych na 6 miesięcy jednocześnie, OPEC+ przeszedł na miesięczny harmonogram spotkań, na których ustala poziom produkcji na 1, 2 lub maksymalnie 3 miesiące jednocześnie. Arabia Saudyjska ogłosiła również "zaskakujące" jednostronne cięcia, które wpłynęły na rynek.

OPEC+ stara się spotykać co miesiąc, dając jednocześnie wystarczająco dużo czasu firmom naftowym na zrozumienie polityki i określenie swoich OSP (oficjalnych cen sprzedaży) na następny miesiąc. OPEC+ spotyka się regularnie, aby on i jego członkowie mogli reagować na zmiany na rynku.

Jednakże, w wyniku zwiększonej częstotliwości spotkań OPEC+, nikt - włączając w to firmy naftowe, ich klientów i traderów ropy - nie wie, czego się spodziewać po OPEC+. Jednocześnie, OPEC+ stał się w dużej mierze odbiorcą dla potrzeb rynku, a nie jego twórcą.

Wyzwania związane z prognozowaniem na najbliższe kilka miesięcy

Czternaście miesięcy temu, aby prognozować ceny, traderzy ropy naftowej patrzyli na pewne wskaźniki. Zwracali uwagę na trendy produkcyjne, politykę OPEC+, ogólny stan gospodarki (w celu określenia przyszłego popytu) oraz kwestie sezonowe związane z podróżami, rafinacją, zużyciem energii elektrycznej (gdzie ropa jest spalana do produkcji energii elektrycznej), itp.

Dzisiaj, informacje potrzebne traderom do podejmowania decyzji zostały postawione na głowie. Trendy produkcyjne w USA są trudne do przewidzenia, częściowo dlatego, że producenci są nieufni wobec zmian wprowadzonych przez nowe kierownictwo rządu.

OPEC+ stał się reakcyjny, zmieniając politykę co miesiąc, a nie co sześć miesięcy. Kondycja gospodarcza nie jest już organiczna, ale obecnie jest bezpośrednio związana z nakładaniem i rozluźnianiem ograniczeń i blokad narzucanych przez rządy.

Dlatego właśnie widzimy tak wiele rozbieżnych prognoz i zmieniających się co miesiąc prognoz. Nic już nie jest takie, jakie było na początku 2020 roku.