To był fatalny początek roku dla polskich aktywów. W styczniu złoty osłabił się do głównych walut, a warszawska giełda spadła o ponad 5%. Pytanie, czy luty przyniesie kontynuację wyprzedaży? Czy może jednak będziemy świadkami rynkowego zwrotu?
W piątkowe południe, grupujący największe spółki notowane na giełdzie w Warszawie indeks WIG20, testował poziom 1756,4 pkt., kontynuując zapoczątkowane przed tygodniem wzrostowe odbicie. Pomimo to indeks ten i tak zamknie styczeń przeceną o ponad 5%. Tym samym styczeń będzie dziewiątym kolejnym miesiącem spadku WIG20, co jest najdłuższą taką serią w historii GPW.
Obserwowana w ostatnich tygodniach wyprzedaż akcji w Warszawie miała przede wszystkim swe źródła poza granicami Polski. Podobna fala wyprzedaży przetoczyła się bowiem przez globalne parkiety. Napędzało ją załamanie na chińskiej giełdzie, obawy przed twardym lądowaniem tamtejszej gospodarki, dalsza przecena na rynku surowców (głównie ropy), a także strach przed spowolnieniem gospodarczym na świecie i rozczarowujące sygnały płynące z raportów kwartalnych publikowanych przez spółki z Wall Street. Oczywiście w dół indeksy spychały też czynniki krajowe, które już od wielu miesięcy ciążą GPW. Teraz jednak odgrywały one zdecydowanie bardziej drugoplanową rolę.
Luty ma szansę przynieść odbicie w Warszawie. To twierdzenie bazuje na założeniu, że globalne rynki akcji, ale też i rynek ropy, znalazły krótkoterminowe dno. Nastroje inwestorom poprawiać też może oczekiwanie na ewentualne poluzowanie polityki monetarnej w marcu przez ECB, czy oddalająca się perspektywa marcowej podwyżki stóp przez Fed.
Pierwszy miesiąc 2016 roku okazał się równie fatalny dla polskiego złotego. Od początku roku osłabił się on o 3,6% do dolara i o 4,1% w relacji do euro. Dla porównania węgierski forint w tym samym czasie zyskał odpowiednio 1,6% i 1,1%.
W odróżnieniu od GPW, u źródeł przeceny złotego, co w styczniu wywindowało notowania USD/PLN do 4,1558 zł, a EUR/PLN do 4,5130 zł, leżą przede wszystkim czynniki krajowe. Tym głównym była decyzja agencji S&P o obniżeniu ratingu Polski do BBB+ z poziomu A-, połączona z ostrzeżeniem przed dalszą jego obniżką. Wywołała ona strach inwestorów nie tylko dlatego, że sama w sobie była bardzo dużym zaskoczeniem. Wywołała go dlatego, że mocno zwraca uwagę na przyszłe problemy budżetowe, a dla inwestorów zagranicznych stanowi ostrzeżenie, że Polska może iść „węgierską ścieżką”. Ponadto, decyzja ta każe też oczekiwać podobnych ruchów ze strony dwóch pozostałych agencji (zwłaszcza Moody’s).
Widmo kolejnych obniżek ratingu Polski będzie ciążyło złotemu jeszcze przez długi czas. Nie oznacza to jednak, że będzie on już tylko tracił na wartości. Wręcz przeciwnie. W lutym czynniki lokalne (polityka, budżet, rating) owszem dalej będą mu ciążyć, ale jednocześnie można oczekiwać poprawy nastrojów na rynkach globalnych, co będzie mieć pozytywny wpływ na jego notowania. Jeżeli więc tylko nie będzie podobnych negatywnych niespodzianek, jak ta zaserwowana przez S&P, to w lutym spodziewamy się umocnienia polskiej waluty. Zakładamy, że za miesiąc za dolara trzeba będzie zapłacić 4,0250 zł, euro będzie kosztować 4,39 zł, a szwajcarski frank potanieje do 3,96 zł.
Komentarz przygotował:
Marcin Kiepas
Główny Analityk
Admiral Markets AS Oddział w Polsce