Dla surowców marzec rozpoczął się defensywą. Straty wśród wszystkich produktów rolnych i realizacja zysków w obszarze metali szlachetnych przekroczyły zyski, w szczególności w odniesieniu do metali przemysłowych i platynowców. Dalszy apetyt inwestorów na światowe akcje wspierany był dobrą kondycją rynków azjatyckich, przede wszystkim Chin.
Dzięki działaniom chińskiego banku centralnego i rządu, w ostatnich tygodniach wdrożono korzystne dla rynku bodźce fiskalne i pieniężne. W efekcie indeks CSI 300 od początku stycznia zyskał aż 28%. Do optymizmu inwestorów przyczyniła się również w tym tygodniu informacja ze strony MSCI, że waga chińskich akcji na indeksie światowych rynków wschodzących zostanie zwiększona.
Solidne dane ze Stanów Zjednoczonych przyczyniły się do poprawy rentowności przy równoczesnym spadku kursu jena japońskiego do poziomu dziesięciotygodniowego minimum (¥112) względem dolara, co umocniło apetyt na ryzyko. Amerykańskie oczekiwania inflacyjne w dalszym ciągu rosną w kierunku 2%, co traktowane jest jako sygnał ostrzegawczy, że wiara rynku w brak dalszych podwyżek stóp procentowych już wkrótce może zostać wystawiona na próbę.
Jak dotąd wydarzenia te (w szczególności w Chinach) doprowadziły do spekulacji na temat wzrostu popytu na metale przemysłowe i złagodziły obawy o spadek popytu na ropę naftową.
Ze wszystkich trzech głównych sektorów na rynku towarowym największe straty poniosło rolnictwo. Największy spadek odnotował sektor zbóż, a indeks zbożowy Bloomberg zbliżył się do rekordowo niskiego zamknięcia. Nastąpiło to po gwałtownym spadku ceny majowego kontraktu CBOT Wheat w reakcji na słabe dane dotyczące eksportu w Stanach Zjednoczonych w kontekście dalszej konkurencji ze strony pozostałych producentów i przewidywanej kolejnej klęski urodzaju w 2019 r. Ze względu na to osłabienie premia względem kukurydzy spadła do minimum na poziomie zaledwie 86 centów za buszel – znacznie poniżej rocznej średniej na poziomie 155 centów za buszel.
Metale szlachetne ucierpiały na skutek wspomnianego powyżej apetytu na ryzyko wśród pozostałych aktywów, a złoto odnotowało największy spadek w ujęciu tygodniowym od listopada. W efekcie dalszego popytu na akcje, mocniejszego dolara, wzrostu rentowności obligacji amerykańskich oraz niedawnego odrzucenia na poziomie 1 350 USD/oz, nastąpiła realizacja zysków.
Po osiągnięciu sześcioletniego maksimum 31 stycznia, całkowity wolumen opartych na złocie ETF przez cały luty stale spadał.
Podczas gdy sześciomiesięczny rajd złota wykazywał oznaki hamowania, pałeczkę w tym zakresie przejęła platyna. Dzięki dalszej hossie palladu i rekordowemu dyskontu względem złota, (spekulacyjny) popyt na platynę ponownie wzrósł. W ciągu ostatnich dwóch tygodni dyskonto względem złota spadło o ponad 80 USD do poziomu 440 USD/oz. Biały metal nie napotyka tak mocnego oporu, jak złoto, który umożliwiłby podobną realizację zysków.
Po przełamaniu trendu rosnącego z listopada złoto szuka wsparcia. Za pierwszym poziomem wsparcia, tj. 1 300 USD/oz, następuje ważniejszy poziom 1 275 USD/oz, stanowiący minimum z okresu styczniowej konsolidacji i zniesienie o 38,2% z linii rajdu w okresie od sierpnia do lutego.
Najlepsze wyniki w lutym odnotowywała miedź HG w związku z mniejszą podażą i optymizmem w Chinach na wielu frontach. Jednak biorąc pod uwagę, że w wycenach niemal w pełni uwzględniono już pozytywny wynik negocjacji handlowych pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami, a dolar zyskuje na wartości, dostrzegamy ryzyko krótkoterminowego spadku w celu przetestowania wsparcia.
Do hossy przyczynił się niedawny spadek zapasów miedzi w magazynach monitorowanych przez londyńską giełdę metali do najniższego poziomu od 2005 r. Mimo iż sprawia to wrażenie spadku podaży, równocześnie dostrzegamy mocny wzrost podlegających dostawie zapasów na szanghajskiej giełdzie kontraktów terminowych.
Miedź HG wykazuje oznaki konsolidacji, a tym samym istnieje ryzyko krótkoterminowego odwrócenia w kierunku zaznaczonego obszaru poniżej 2,8650 USD/lb.
Dla ropy naftowej był to burzliwy tydzień ze względu na kolejny tweet Donalda Trumpa i dalsze cięcia podaży przez producentów z OPEC+. Ostatni rajd cen ropy WTI i Brent w kierunku odpowiednio 60 USD/b i 70 USD/b ponownie przyciągnął uwagę prezydenta Trumpa. W poniedziałkowym tweecie kolejny raz skrytykował OPEC i zażądał „złagodzenia” cięć produkcji twierdząc, że świat jest zbyt „delikatny” na podwyżki cen w tym momencie.
Po początkowej przecenie rynek szybko odzyskał formę po uwagach saudyjskiego ministra energii zakładających przedłużenie obecnego porozumienia w sprawie ograniczania produkcji na drugą połowę roku. Komentarz ministra ma na celu zapewnienie, że rynek powstrzyma się od wyprzedaży ropy w reakcji na wzrost produkcji amerykańskiej ropy z łupków zanim dane wykażą korzystne dla cen ograniczenie podaży.
Ponadto rosyjski minister energii, Aleksander Nowak, oświadczył, że Rosja ograniczyła produkcję o niemal 150 000 b/d i osiągnie docelową wartość 228 000 b/d na początku kwietnia.
Zakres cięć produkcji przez OPEC w ostatnich miesiącach wykazało przeprowadzone przez agencję Bloomberg badanie miesięcznej produkcji. W lutym produkcja członków OPEC spadła o 560 000 b/d do poziomu 30,5 mln b/d, najniższego od prawie czterech lat.
W tygodniu kończącym się 19 lutego inwestorzy spekulacyjni zwiększyli wolumen pozycji zwyżkowych w ropie Brent o 10,7 tys. lotów do 275 tys. lotów. Jednak po siedmiu tygodniach kupowania pojawiły się oznaki osłabienia. W ubiegłym tygodniu miały miejsce pierwsze przypadki krótkiej sprzedaży pomimo technicznego wybicia powyżej 64 USD/b w tym samym tygodniu.
W związku z tą obserwacją i dalszym spadkiem otwartych pozycji w kontaktach terminowych na ropę Brent od 15 lutego podejrzewamy, że fundusze makro zaczęły przeceniać obecną hossę w przekonaniu, że problemy ekonomiczne mogą zniwelować pozytywny wpływ cięć produkcji.
Niepewność makroekonomiczna nadal istnieje, jednak dotychczas trudno było przykładać wystarczającą uwagę do kolejnych coraz gorszych danych ekonomicznych w kontekście entuzjazmu dotyczącego potencjalnego pozytywnego oddziaływania porozumienia w sprawie handlu. Podejrzewamy, że większa część pozytywnego wpływu tego porozumienia została już uwzględniona w wycenach, w szczególności biorąc pod uwagę, że światowe zapasy powróciły do poziomów sprzed wojny handlowej – niemożliwych do utrzymania ze względu na podwyższone ryzyko globalnej recesji.
Pomimo korzystnych fundamentów, w miarę spadku podaży dostrzegamy krótkoterminowe ryzyko głębszej korekty niż ta, która miała miejsce po tweecie Trumpa. Podobnie jak złoto, które przełamało trend rosnący, to samo może mieć miejsce w przypadku ropy Brent w sytuacji zejścia poniżej 65,30 USD/b. Mogłoby to doprowadzić do konsolidacji z testem wsparcia na poziomie 64 USD/b i na ostatecznym poziomie 60 USD/b.
