Mark Rutte objął dziś stanowisko sekretarza generalnego Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), zastępując Norwega Jensa Stoltenberga. Ta zmiana oznacza pierwszą od dekady zmianę na najwyższym stanowisku kierowniczym w NATO.
Nominacja Ruttego następuje w krytycznym momencie dla 32-członkowskiego sojuszu, który stoi w obliczu trwającego konfliktu na Ukrainie, obaw dotyczących przyszłych działań Rosji oraz potencjalnych zmian politycznych w Stanach Zjednoczonych.
Kadencja Ruttego jako premiera Holandii, gdzie pełnił funkcję przez 14 lat i stał się najdłużej urzędującym przywódcą Niderlandów, wyposażyła go w znaczące doświadczenie w budowaniu koalicji i zarządzaniu. Jego nowe obowiązki w NATO będą obejmować utrzymanie jedności wśród krajów członkowskich w celu zapewnienia bezpieczeństwa prawie miliarda ludzi.
Sojusz obecnie zmaga się z różnymi wyzwaniami, w tym z możliwością powrotu do władzy byłego prezydenta USA Donalda Trumpa, znanego ze sceptycznego podejścia do NATO, a także z żądaniami wschodnioeuropejskich sojuszników o zwiększoną ochronę przed Rosją. Ponadto Ukraina, która nie jest członkiem, apeluje o większe wsparcie militarne.
Urzędnicy i dyplomaci NATO wyrazili oczekiwania, że Rutte będzie kontynuował priorytety Stoltenberga, które obejmują mobilizowanie poparcia dla Kijowa, zachęcanie krajów NATO do zwiększania wydatków na obronność oraz utrzymanie zaangażowania USA w sprawy bezpieczeństwa europejskiego.
Rutte jest znany ze swojego zdecydowanego stylu przywództwa i umiejętności przekazywania stanowczych komunikatów z uprzejmością. Jego podejście do przywództwa, opisywane jako praktyczne, może wnieść nową dynamikę do hierarchicznej struktury NATO.
Wschodnioeuropejscy członkowie NATO naciskają na zwiększenie liczby żołnierzy i zaawansowanych systemów obronnych, takich jak obrona powietrzna, wykraczających poza obecne rozmieszczenie około 10 000 żołnierzy w regionie od czasu pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę. Sojusz działa na zasadzie konsensusu, a wpływ sekretarza generalnego zależy od proponowania polityk, które państwa członkowskie mogą poprzeć.
Podejście Ruttego do polityki fiskalnej może również wymagać dostosowania. Wcześniej wykazywał silne preferencje dla oszczędności fiskalnej, co może stać w sprzeczności z potrzebami NATO.
Na szczycie Unii Europejskiej 15.06.2024 r. Rutte i kanclerz Niemiec Olaf Scholz sprzeciwili się wspólnemu zaciąganiu pożyczek na wydatki obronne, stanowisko to zostało zakwestionowane przez innych przywódców w świetle jego nadchodzącej roli w NATO.
NATO szacuje, że 23 jego członków osiągnie w tym roku cel organizacji dotyczący wydatków na obronność wynoszący 2% PKB, przy czym Holandia dopiero niedawno osiągnęła ten dziesięcioletni cel. Niektórzy urzędnicy NATO argumentują, że wydatki na obronność powinny wzrosnąć jeszcze bardziej, aby wesprzeć kompleksową przebudowę strategii obronnej sojuszu.
Jako sekretarz generalny, wyzwaniem Ruttego będzie przekonanie państw członkowskich do szybszego inwestowania w swoje zdolności obronne, które są niezbędne do wzmocnienia militarnej i politycznej jedności sojuszu w obliczu obecnych globalnych wyzwań bezpieczeństwa.
Reuters przyczynił się do powstania tego artykułu.
Artykuł został przetłumaczony przy pomocy sztucznej inteligencji. Zapoznaj się z Warunkami Użytkowania, aby uzyskać więcej informacji.