Słaby dolar i mocny jen “najmodniejszymi” prognozami na 2019 r.

Najważniejsi strategowie rynku walutowego rozpoczynają wydawanie prognoz dotyczących głównych walut na przyszły rok. A wśród nich – dolar amerykański oraz japoński jen jako najczęściej wymieniane waluty na rok 2019. W jaki sposób szacuje się kurs najważniejszych walut światowych według analityków największych banków inwestycyjnych?

Rynek walutowy, którego dzienny obrót szacowany jest na poziomie 5,1 biliona dolarów to ogromne miejsce handlu, które pod wpływem trafnych prognoz i analiz może przynieść potężne zyski. Dlatego też – jak co roku, analitycy i stratedzy rynkowi z największych banków oraz instytucji finansowych prześcigają się opisach prawdopodobnych scenariuszy dla głównych par walutowych. W tym zestawieniu przodują szacunki dla dolara amerykańskiego oraz japońskiego jena.

Spadek dolara?

Główny strategowie wydawać by się mogło, że przygotowują się na prostą strategię: kupuj jena sprzedawaj dolara. Liczy na to głównie JPMorgan Asset Management argumentując to faktem, że nadal możliwe jest znaczne pogorszenie koniunktury w gospodarce Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w drugiej połowie roku, co wyraźnie powinno odbić się na dolarze amerykańskim. Gdyby dodać do tego prognozy Morgan Stanley (NYSE:MS), że Rezerwa Federalna spowolni podwyżki stóp, znacznie wzrośnie zmienność na rynku oraz popyt kapitałowy za granicą – powinno spowodować to odpływ środków z USA.

Argumenty te wydają się bardzo prawdopodobne, a dalsze szacunki uwzględniają, że waluta amerykańska nadal jest od 10 do 15 procent zawyżona, co powinno zostać zredukowane w roku 2019 – jak twierdzi bank Morgan Stanley. Jak pokazuje badanie prognoz walutowych przeprowadzone przez Bloomberga, dolar amerykański w zdecydowanej większości szacunków powinien tracić wobec takich walut jak japoński jen oraz frank szwajcarski. Szacunki co do prognoz pary USD/JPY osiągają nawet poziom 108.000 z obecnego poziomu 113.500.

Nie wszyscy jednak zgadzają się z takimi prognozami. Przykładem idącego w odwrotnym kierunku analityka jest Ajay Rajadhyaksha, strateg Barclays (LON:BARC) Pl, mówiącego, iż “pogłoski o słabości dolara są bardzo przesadzone“. Analityk szacuje w odróżnieniu od większości strategów – wzrost wartości dolara od 2 do nawet 3 procent, a wsparcie waluty będzie pochodzić z ciągłych podwyżek kursu Fed w pierwszej połowie roku.

Czas na jena?

Daniel Katzive, mówiący w imieniu baku BNP Paribas (PA:BNPP) twierdzi, że japoński popyt na aktywa zagraniczne był w tym roku dobry, ale w nadchodzących miesiącach może zostać zakwestionowany – przewiduje on, że oczekiwana przerwa w podwyżkach stóp procentowych Fed doprowadzi ostatecznie do spadku stóp kapitalizacji w USA i spowoduje, że japońscy inwestorzy wycofają dolary, co przełoży się na wzrost japońskiej waluty.

Dla banku inwestycyjnego Morgan Stanley to będzie byczy rok dla jena – analitycy banku spodziewają się spadku kursu USD/JPY na korzyść jena do poziomów 102.000 (z obecnego 113.500). Jak pisze bank podczas wystawiania prognozy: “bardziej płaska krzywa dochodowości w Stanach Zjednoczonych znacznie skurczy zyski japońskich inwestorów z długoterminowych amerykańskich inwestycji” a to przełoży się na faworyzowanie jena wobec amerykańskiego dolara, szacuje bank.

Dalsze prognozy

Bank Societe Generale (PA:SOGN) w wydanej nocie nt. prognoz na rok 2019 piszą, że podstawową strategią na przyszły rok jest utrata wartości dolara wobec norweskiej korony. Bank nazywa koronę (SEK) mianem “high-beta euro” na rok 2019, biorąc pod uwagę napięty rynek pracy w Norwegii, wyższe stopy procentowe i stabilizujące ceny ropy naftowej. Granie na krótko dolara (USD) wobec koszyka euro oraz korony szwedzkiej to jedna z 10 największych transakcji walutowych Morgan Stanley na 2019 rok. Bank uwzględnia, że korona stanie się bardziej atrakcyjna wśród podwyżek stóp procentowych szwedzkiego banku centralnego, który będzie podejmować decyzję w następnym tygodniu.

Bank UniCredit (MI:CRDI) również szuka rajdu na koronie, ale oczekuje, że ich aprecjacja może nie być tak duża, jak wynoszą szacunki, chyba że banki centralne obu krajów będą bardziej jastrzębie niż oczekują tego inwestorzy.