W zeszłym tygodniu napisałem artykuł zatytułowany „Reasons For A Crash” (Przyczyny krachu). I zdradzę Wam mały sekret - tak naprawdę napisałem ten tytuł, jako test. Założyłem, że zdecydowana większość osób, które kliknęły na niego, zrobiła to, ponieważ spodziewała się, że przedstawię fundamentalne "przyczyny", dla których uważam, że czeka nas krach.
Zdecydowana większość z was wierzy w fundamentalne powody napędzające nasz rynek, ponieważ uważacie, że jeśli jesteście w stanie zrozumieć "przyczynę", dla którego rynek porusza się w określonym kierunku, to macie nad nim pewną kontrolę. Ale mam dla Was inny sekret: taka perspektywa jest czystą głupotą. To iluzja. Nikt nie może kontrolować rynku.
Co więcej, rynek nie jest "rozsądnym" środowiskiem. Czy jakikolwiek inwestor kiedykolwiek korzystał z logiki w swojej analizie rynku? Powodem jest to, że logika i rozsądek nie kierują rynkiem. Rynek jest raczej środowiskiem emocjonalnym. Zastosowanie rozsądku do środowiska giełdowego byłoby podobne do rozumowania z małżonkiem, gdy jest on emocjonalny. Jak dobrze sprawdziło się to w Twoim przypadku?
Czy zaczynasz rozumieć, dlaczego większość tego, czego szukasz na rynku, nigdy nie zostanie osiągnięta przy użyciu metod obecnie stosowanych przez większość? Próbujesz dopasować kwadratowy kołek do okrągłego otworu. Ale czy kiedykolwiek naprawdę zastanawiałeś się, dlaczego?
Wiele z twoich perspektyw opiera się na jakiejś formie fundamentalnej analizy skupionej wokół teorii ekonomicznej. Czy jednak kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tym, czy ekonomia i rynek akcji to różne środowiska?
Cóż, weźmy pod uwagę, że podstawowym założeniem ekonomii jest ceteris paribus (inne jest takie samo), a hipoteza efektywnego rynku jest podstawową teorią wspierającą większość "nowoczesnej" teorii ekonomicznej stosowanej do rynku akcji. Teraz, poza absurdalną tezą "inne jest takie samo", przyjmij, że dwa podstawowe założenia hipotezy efektywnego rynku zakładają, iż wszyscy inwestorzy działają racjonalnie i że wszyscy inwestorzy działają z taką samą wiedzą. Łatwo teraz zrozumieć, dlaczego te teorie wieży z kości słoniowej są po prostu niewykonalne w prawdziwym świecie rynków finansowych.
Dlatego musimy zaakceptować i faktycznie zinternalizować fakt, że zastosowanie analizy opartej na ekonomii w formie finansów jest niewykonalne. Okazała się ona skrajną porażką w czasach, gdy była najbardziej potrzebna.
Po tym, jak społeczność analityków nie przewidziała załamania na rynku po szczycie z 2000 r., 6 października 2002 r. Paul Samuelson, współzałożyciel nowoczesnej ekonomii, przyznał: "Brakuje nam słów. Najzwyczajniej w świecie, ta zaskakująca gospodarka pokonała słownictwo ekonomiczne".
Na marginesie, warto zauważyć, że przyznanie się Samuelsona nastąpiło na kilka dni przed tym, jak rynek osiągnął dno i rozpoczął wieloletni rajd do 2007 roku. Tak, jego zirytowane przyznanie się, w którym skutecznie uniósł ręce w powietrze w geście poddania, oznaczało wieloletnie dno w skrajnym negatywnym nastroju rynkowym. Kierował się nastrojami rynkowymi i prawdopodobnie nawet nie zdawał sobie z tego sprawy.
Jednak niepowodzenia z 2000 r. nie były odosobnione. Podczas gdy po niezdolności społeczności analityków do rozpoznania zbliżającego się krachu rynkowego, który rozpoczął się w 2007 r., trzeba było mocno uderzyć się w pierś, przytoczę kilka przypadków. Podał je Bob Prechter w swojej przełomowej książce The Socionomic Theory of Finance (książka, którą zdecydowanie polecam każdemu inwestorowi, ponieważ jest to jedna z najbardziej oświecających książek, jakie kiedykolwiek napisano o rynku akcji).
W lutym 2009 r. Instytut w Kilonii zauważył, że "globalny kryzys finansowy ujawnił systemową porażkę zawodu ekonomisty. W godzinie największej potrzeby, społeczeństwa na całym świecie są pozostawiane same sobie, bez żadnej teorii. Kamienie węgielne wielu modeli w finansach i makroekonomii są raczej utrzymywane pomimo wszystkich sprzecznych dowodów odkrytych w badaniach empirycznych".
Również w lutym 2009 r. Paul Volker, były prezes Fed, powiedział w odniesieniu do gospodarki: "Załamała się w obliczu niemal wszystkich oczekiwań i przewidywań. Nawet eksperci nie do końca wiedzą, co się dzieje".
W maju 2009 r. Wharton Business School zauważyła w odniesieniu do społeczności analityków, że "nie chodzi tylko o to, że to przegapili, ale wręcz zaprzeczyli, że tak się stanie".
W New York Times z sierpnia 2013 roku czytamy, że "kłopot z ekonomią polega na tym, że brakuje jej najważniejszej z cech nauki - historii poprawy zakresu i dokładności przewidywania. W rzeczywistości, jeśli chodzi o osiągnięcia teorii ekonomii, nie ma zbyt wielu sukcesów predykcyjnych, o których można by w ogóle mówić".
I wreszcie, w styczniu 2010 roku, Eugene Fama, ojciec hipotezy efektywnego rynku, powiedział w wywiadzie dla New Yorkera: Chciałbym dowiedzieć się więcej o tym, co powoduje cykle koniunkturalne. Kiedyś zajmowałem się makroekonomią, ale zrezygnowałem z tego dawno temu. Ekonomia nie jest zbyt dobra w wyjaśnianiu wahań aktywności gospodarczej. Nie wiemy, co powoduje recesje. Nigdy tego nie wiedzieliśmy. Tak, moi przyjaciele, przeczytajcie to jeszcze raz. Ojciec EMH wyszedł i powiedział nam, że to nie działa i porzucił to dawno temu.
Prechter poszedł dalej, ponieważ w rozdziale 15 swojej książki przedstawił powody, dla których taka analiza okazała się absolutną porażką. Podczas gdy prawo "podaży i popytu działa wśród racjonalnych rzeczoznawców w celu wytworzenia równowagi na rynku dóbr i usług utylitarnych [w] finansach; niepewność, co do wycen innych jednorodnych podmiotów wywołuje nieświadome, nieracjonalne stadło, które podąża za endogenicznie regulowanymi wahaniami nastrojów społecznych, które z kolei determinują wahania finansowe. Ta dynamika wytwarza na rynkach finansowych nieuśrednioną siłę zwrotną, a nie równowagę".
Co więcej, ponieważ hipoteza rynku efektywnego (podstawa analizy fundamentalnej na rynkach finansowych) wywodzi się ze świata ekonomii, jest całkiem jasne, że stała się ona dość powszechnie postrzegana, jako niewykonalny paradygmat dla rynków finansowych (jak wspomniano powyżej) i to z różnych powodów.
Dlaczego analitycy stosują te same metody, skoro przez większość czasu zawodzą?
Tak, więc, gdy czytam coraz więcej o tych niepowodzeniach, nasuwa się pytanie, dlaczego ekonomiści i analitycy rynkowi nadal stosują te metody, skoro większość z nich często zawodzi. Odpowiedź udzielana dziś przez wielu ekonomistów jest naprawdę zdumiewająca: Po prostu nie mają nic lepszego do zaoferowania.
Jednak Benoit Mandelbrot wprost stwierdził, że nie można rozsądnie zastosować modelu ekonomicznego do rynków finansowych:
Z dostępności multifraktalnej alternatywy wynika, że dziś ekonomia i finanse muszą być jednoznacznie rozróżnione.
Z empirycznego punktu widzenia należy wziąć pod uwagę, że w teorii ekonomii rosnące ceny powodują spadek popytu, podczas gdy rosnące ceny na rynku finansowym prowadzą do wzrostu popytu. Jednak większość nadal błędnie stosuje ten sam paradygmat analizy do obu środowisk.
Ci z Was, którzy dobrze mnie poznali na przestrzeni lat i rozumieją moje pochodzenie z rachunkowości i ekonomii w college'u. Następnie zdany przez mnie egzamin CPA i zdobyty JD. I ciąg dalszy w postaci programu LLM, stanowisko dyrektora krajowego i partnerstwo z dużą firmą, w której przewodziłem wielu transakcjom. Z pewnością zrozumielibyście, że zacząłem swoją karierę inwestycyjną od analizy fundamentalnej.
Porzuciłem ją jednak przy analizie całego rynku akcji, ponieważ analiza nastrojów rynkowych okazała się znacznie dokładniejszym obiektywem, przez który można spojrzeć na machinacje rynku akcji. Ci, którzy śledzili mnie przez lata, mogą to potwierdzić.
Teraz, jeśli potrzebujesz dalszych dowodów wykraczających poza to, co zdecydowałem się podkreślić w tym artykule, przeczytaj poniższy artykuł napisany przez Johna Rekenthalera, wiceprezesa ds. badań w Morningstar. Przedstawia on skrajną porażkę podążania za ekonomistami, gdy próbujesz osiągnąć lepsze wyniki na giełdzie.
Jednak jednym z punktów, które Rekenthaler przeoczył, jest to, że ekonomiści ogłosili swoją deklarację, że rynek znajduje się w recesji, gdy w marcu 2020 r. osiągnęliśmy najniższe poziomy. W rzeczywistości ogłosili oni, że rynek wyszedł z recesji kilka miesięcy później, po tym, jak S&P 500 zyskał znacznie ponad 1000 punktów z najniższego poziomu z marca 2020 roku.
W ujęciu ogólnym, uważam, że jego badanie umacnia teorię Eugene Fama, co zauważyłem powyżej:
Chciałbym dowiedzieć się więcej o tym, co powoduje cykle koniunkturalne. Kiedyś zajmowałem się makroekonomią, ale zrezygnowałem dawno temu. Ekonomia nie jest zbyt dobra w wyjaśnianiu wahań aktywności gospodarczej. Nie wiemy, co powoduje recesje. Nigdy tego nie wiedzieliśmy.
Tak, więc, dla tych, którzy dopiero zaczynają czytać moje artykuły, chciałbym przedstawić kilka nowych koncepcji w zrozumieniu dynamiki rynku, które nakreśliłem w poniższej sześcioczęściowej serii, którą napisałem kilka lat temu
Dla tych, którzy nadal nie chcą otworzyć swoich umysłów i decydują się kontynuować stosowanie tego, co okazało się nieudanym przedsięwzięciem w historii, składam kondolencje na rachunkach inwestycyjnych w oparciu o to, czego się obawiam. A tym, którzy są gotowi otworzyć swoje umysły na psychologiczne aspekty rynku akcji, życzę ogromnego sukcesu na ścieżce, którą zdecydowaliście się przyjąć i wierzę, że wasze konta zostaną suto wzbogacone o nowo zdobytą wiedzę i zrozumienie.