Ktoś w końcu użył słowa „absurd”, w odniesieniu do polityki Rezerwy Federalnej polegającej na stopniowym podnoszeniu stóp procentowych w celu zwalczania inflacji, gdy wskaźnik cen konsumpcyjnych w ujęciu rocznym ma wkrótce przekroczyć próg 8%.
Larry Summers, były sekretarz skarbu i dyrektor Narodowej Rady Gospodarczej, który spędza większość czasu na Harvardzie, gdy nie pełni jakiegoś stanowiska, to inteligentny ekonomista.
To właśnie on użył wspomnianego określenia, gdy wypowiadał się na temat planów Fed, po wcześniejszym wyśmianiu trzyletniej prognozy decydentów mówiącej o 3,5% bezrobociu, jako czegoś niewidzianego od około 60 lat i „wysoce nieprawdopodobnego”.
„Ale, nie to jest najbardziej absurdalne w prognozie Fed. Główny problem stanowi koncepcja, iż bardzo napięty rynek pracy, będzie w jakiś sposób zbieżny z gwałtownie zwalniającą inflacją”.
To mocno naciągana teoria, nawet w tradycji keynesowskiej, której ekonomiści Fed wykorzystują czyniąc z rynków pracy podstawę do prognozowania stopy inflacji. Ale w ramach monetarystów, pisze Summers w Washington Post, trzeba podnieść realne stopy, aby obniżyć inflację.
Jednakże, plan Fedu w postaci łagodnych, stopniowych podwyżek stóp o jedną czwartą punktu na kolejnych posiedzeniach Federalnego Komitetu Otwartego Rynku, faktycznie skutkuje spadkiem realnych stóp procentowych, czyli stopy nominalnej minus inflacja. Summers pisze dalej:
„Plany FOMC nawet nie wzywają do nadążania za rosnącą luką inflacyjną. Trudno sobie wyobrazić, w jaki sposób stopy procentowe, które nawet za trzy lata będą o około 2 punkty procentowe niższe od obecnej stopy inflacji, można racjonalnie uznać za wystarczająco hamujące".
Nawet przed ostatnim spotkaniem FOMC, które odbyło się w zeszłym tygodniu, Summers ostrzegał, że Fed jest na złej ścieżce planując podnieść stopy jedynie o ćwierć punktu.
„Wierzę, że Fed nie zinternalizował ogromu swoich błędów w ciągu ostatniego roku, działa w niewłaściwych i niebezpiecznych ramach i musi podjąć znacznie energiczniejsze działania, aby wspierać stabilność cen, niż wspomniane”.
Summers jest zdania, że konsekwencją takich działań będą lata stagflacji z 5% inflacją i 5% bezrobociem, zakończone w końcu recesją. Uważa on, iż realne stopy muszą osiągnąć 2 lub 3%, co oznaczałoby, według niego, nominalne stopy na poziomie 5% lub więcej, nawet w najlepszym scenariuszu.
Szef Fed w St. Louis - James Bullard nie zgodził się z głosowaniem FOMC za podwyżką o ćwierć punktu w zeszłym tygodniu argumentując, że podwyżka o pół punktu byłaby lepszym wyborem biorąc pod uwagę wysoką stopę inflacji. Nawet przy konserwatywnym benchmarku Fed dla inflacji bazowej wskaźnika wydatków konsumpcyjnych, bez kosztów żywności i energii, roczna inflacja wynosi 5,2%, tj. 320 punktów bazowych powyżej celu 2%.
Bullard domaga się, aby do końca tego roku stopa procentowa przekraczała 3% dla funduszy Fed typu overnight, zamiast stawki 1,875% przewidywanej przez cały komitet.
„Polityka monetarna Stanów Zjednoczonych mimowolnie dalej łagodniała, ponieważ inflacja gwałtownie wzrosła podczas, gdy stopa procentowa pozostaje na bardzo niskim poziomie obniżając krótkoterminowe realne stopy procentowe. Komitet będzie musiał działać szybko, aby rozwiązać ten problem lub zaryzykować utratę wiarygodności swojego celu inflacyjnego” - powiedział Bullard w oświadczeniu wyjaśniającym swój sprzeciw.
Bullard jest zdania, że gospodarka USA jest wystarczająco odporna, aby utrzymać tego rodzaju podwyżkę stóp procentowych. Jednak Bill Gross, były zarządzający aktywami w Pimco, który zbił fortunę dla siebie i wielu innych nawigując w gąszczu stóp procentowych w swoim ogromnym funduszu obligacji, ma inny pogląd. W wywiadzie dla Financial Times Gross wyjaśnił:
„Podejrzewam, że nie da się przekroczyć poziomu 2,5 do 3% nie niszcząc gospodarki. Przyzwyczailiśmy się do coraz niższych stóp i każda nieco większa podwyżka złamie rynek mieszkaniowy”.
Nawet ostrożni członkowie FOMC przewidują stopę procentową overnight na poziomie 2,8% do końca 2023 r., więc prognoza Grossa nie pozostawia im dużego pola manewru.
Spuścizna Powella na cenzurowanym?
Senat USA „tupnął nogą” w zeszłym tygodniu i utrącił nominację Sary Bloom Raskin na wiceprzewodniczącą Fed ds. nadzoru. Demokrata z Zachodniej Wirginii - Joe Manchin sprzeciwił się zatwierdzeniu tej nominacji, ze względu na głoszone przez nią stanowisko, iż amerykańskie banki powinny odciąć wsparcie dla firm zajmujących się paliwami kopalnymi. Przy sprzeciwie wszystkich Republikanów, dezercja pojedynczego Demokraty przechyliła szalę w Senacie.
Mimo, że Raskin, która wcześniej dwukrotnie uzyskała aprobatę senatu na stanowiska w Fed i Ministerstwie Skarbu, stwierdziła podczas ostatniego przesłuchania zatwierdzającego, że nie będzie egzekwować tego poglądu na swoim nowym stanowisku, przeciwnicy pozostali nieprzekonani.
Jak na ironię, wycofanie jej kandydatury umożliwiło Senackiej Komisji Bankowej, którą Republikanie zbojkotowali z jej powodu, głosowanie nad pozostałymi czterema nominacjami do Fed, w tym nad kandydaturą przewodniczącego Jerome'a Powella na drugą kadencję.
Senat raczej nie odmówi Powellowi drugiej kadencji, ale jego spuścizna jest na cenzurowanym. Jeśli Summers, Bullard i podobnie myślący ekonomiści mają rację, historia nie będzie łaskawa dla Powella.