Wydarzeniem tego tygodnia będzie piątkowa rewizja oceny polskiego długu sporządzona przez dwie agencje: Moody’s i Fitch. Z punktu widzenia zainteresowania mediów, to z pewnością będzie najważniejszy czynnik potencjalnego wpływu na poziom złotego. Pewnie, reakcji notowań faktycznie należy oczekiwać, choć nie koniecznie musi ona być porównywalna z szumem medialnym, który towarzyszy temu wydarzeniu. Mimo wszystko ocena agencji ratingowych rzadko jest sprzeczna z tym, co rynek samodzielnie jest w stanie wycenić. Tym samym wydaje się, że jeśli wahanie cen się pojawi, to nie potrwa ono długo.
Wcześniej będziemy mieli okazję poznać najnowszą decyzję Rady Polityki Pieniężnej. Zakłada się, że rada niczego nie zmieni. Ostatnie odczyty wskaźników PMI, czy danych o produkcji w połączeniu z wyższą wartością inflacji (oficjalne dane opublikowane zostaną w piątek) mogą sugerować, że zaszła zmiana, która wymusi na radzie jakąś reakcję. Tymczasem oczekiwania wobec polskiej polityki pieniężnej nie zmieniły się za bardzo. Nadal pierwszych zmian parametrów monetarnych oczekuje się najwcześniej za rok. Obecnie wyższa inflacja i jej prawdopodobny wzrost w kolejnych miesiącach uznaje się za czynnik krótkotrwały wywołany czynnikami zewnętrznymi i efektem niskiej bazy. Presji na wzrost cen jeszcze nie ma.
W ostatnich dniach wartość PLN wzrosła względem większości walut. Z omawianej tu czwórki najsłabiej względem PLN zachował się USD. Niewiele mniej straciły EUR, CHF i GBP.
Indeks PLN wzrósł, co można traktować jako potwierdzenie odbicia od strefy wsparcia. Wsparciem jest dolne ograniczenie szerokiego kanału wzrostowego. Utrzymanie się tego wsparcia jest argumentem za tym, by zakładać dalszy masz w górę. Zmiana cen jest potwierdzona zachowaniem oscylatora. Wprawdzie osiągnął on wartości sugerujące wykupienie, ale doszło tu do przełamania trendu spadkowego, co także należy odbierać jako argument byczy. Przed indeksem bariera w postaci poziomu 71,3 pkt.
Od 2014 roku para pozostaje w długoterminowym trendzie wzrostowym. Od 2015 roku możemy zauważyć, że cena porusza się w ramach wyraźnego kanału wzrostowego, tworzonego przez maksima z marca 2015 roku, stycznia 2016 roku oraz minima z maja 2015 roku, kwietnia, sierpnia oraz września 2016 roku. Aktualnie wraz z bijącym rekordy dolarem para USD/PLN osiągnęła najwyższe poziomy od ponad dekady (4,28). W dalszym ciągu możliwe jest kontynuowanie konsolidacji, której minima przypadają na okolicę poziomu 4,10. Docelowo jednak nowe maksima będą jednak kierunkiem preferowanym. Powrót ceny poniżej wsparcia 4,10 może dopiero zmienić obraz na tej parze.
Rok 2016 to dla pary EUR/PLN rok w trendzie bocznym o zarysowanym maksimum 4,53 i minimum 4,22. Aktualnie cena znajduje się w dolnej części tego zakresu w okolicy lokalnego wsparcia 4,35, które zadziałało. Zejście ceny poniżej tego poziomu będzie potwierdzało możliwość osłabienia się wspólnej waluty względem złotego nawet do okolic 4,25. Jednak przed kolejną falą umocnienia złotego możliwy jest powrót ceny pod opór 4,40 (w ramach korekty). Dla scenariusza alternatywnego, pokonanie poziomu 4,40 pozwoli na rozpatrywanie scenariusza wzrostowego, jednak aktualnie nie jest to wariant preferowany.
Cena w dalszym ciągu pozostaje w dolnej części kanału wzrostowego. Dodatkowo powróciła pod lokalny opór okolicy 5,20 a ponowny test psychologicznej bariery 5,00 pozostaje już tylko kwestią czasu. Jeśli i na tym poziomie nie zobaczymy lokalnego wyhamowania najbliższe wsparcie okolicy 4,90 powinno być poziomem docelowym dla bieżącego ruchu. Docelowo przecena GBP względem PLN może mieć charakter układu 5-cio falowej struktury, co pozwala zakładać, że minima z 2016 roku zostaną obronione a zakończenie spadków przypadnie na dolne ograniczenie kanału. Sygnałem dla rozpatrywania wariantu wzrostowego na GBP/PLN będzie dopiero powrót ceny powyżej 5,20 lub wyjście powyżej wew. linii trendu spadkowego (kreślonej od maksimum 2015 roku).