Piątek, 13 maja to data na którą czekała polityczna i ekonomiczna część Polski. W nocy z piątku na sobotę, agencja Moody’s pozostawiła ocenę ratingową Polskim na poziomie A2 ale obniżyła jej perspektywę ze stabilnej do negatywnej.
W przeciwieństwie do Standard & Poor’s, decyzja Moody’s skoncentrowała się wokół czynników makroekonomicznych i zagrożeń gospodarczych w postaci planów obniżenia wieku emerytalnego i podwyższenia wydatków fiskalnych. Agencja zwróciła też uwagę na pogorszenie się klimatu inwestycyjnego oraz spadku przewidywalności politycznej i ustawodawczej. Rynki zdyskontowały obniżenie oceny ratingowej, dlatego reakcja była pozytywna. Aprecjacji uległa zarówno złotówka jak i giełda warszawska. Niemniej jednak perspektywa negatywna oznacza, że podczas kolejnych rewizji, agencja Moody’s może obniżyć ocenę ratingową Polski.
Opublikowane dane makroekonomiczne dla Polski nie były już pozytywne. GUSowski finalny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w ujęciu miesięcznym wykazał wzrost zgodny z oczekiwaniami rynkowymi, ale w ujęciu rocznym odnotowano pogłębienie deflacji. Osłabienie inflacji wykazał też NBP.
W ubiegłym tygodniu funt brytyjski znalazł się pod presją. Komitet decyzyjny BoE, MPC, stosunkiem głosów 0-0-9 podjął decyzje monetarne, zgodnie z którymi zarówno stopy procentowe jak i program skupu aktywów QE, nie uległy zmianie. W opublikowanym raporcie o inflacji, obniżono prognozę PKB na cały 2016 rok do 2% z poziomu 2,2%. Brak zmian w polityce pieniężnej uzasadnione jest niepewnością związaną z Brexitem, która negatywnie oddziałuje na brytyjski przemysł. Co prawda marcowa produkcja przemysłowa wzrosła, choć była delikatnie poniżej oczekiwań, a odczyt w ujęciu rocznym zaliczył spadek, ale nie tak silny jak zakładał konsensus.
Z kolei w Stanach Zjednoczonych dużo lepiej od prognoz zaprezentowała się sprzedaż detaliczna. Spożycie indywidualne stanowi ok 60% amerykańskiego PKB, dlatego wskaźnik sprzedaży detalicznej jest bardzo istotny. Wzrosło też zaufanie konsumentów do amerykańskiej gospodarki, co wykazał wskaźnik Uniwersytetu Michigan. Odczyt pozytywnie zaskoczył, ponieważ Conference Board zanotował spadek.
Spadki silniejsze od prognoz zanotowały wszystkie weekendowe odczyty z chińskiej gospodarki. Deprecjacji uległa produkcja przemysłowa, sprzedaż detaliczna i poziom inwestycji w aglomeracjach miejskich. Wynika z tego wyraźna kontynuacja spowolnienia aktywności gospodarczej Chin.
W rozpoczynającym się tygodniu prym będą wiodły odczyty wskaźnika CPI dla gospodarki europejskiej, brytyjskiej i amerykańskiej. Szczególnie istotna będzie publikacja inflacji amerykańskiej, którą należy oceniać w kontekście przyszłych decyzji o wysokości stóp procentowych. Opublikowane zostaną też protokoły z posiedzenia organów decyzyjnych Europejskiego Banku Centralnego i Systemu Rezerwy Federalnej. Rynek będzie wnikliwie poszukiwał sygnałów mogących świadczyć o przyszłych decyzjach monetarnych. Dla Polski ważne będą odczyty sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej i budowlano – montażowej. Wskaźniki zaprezentują na jakim poziomie znajduje się krajowa aktywność konsumencka i przemysłowa.
W ostatnim tygodniu dało się zauważyć nieznaczne osłabienie notowań PLN. Polska waluta najmocniej straciła USD. Niewielkie zmiany wartości zanotowano względem EUR, CHF i GBP.
Indeks PLN
Spadek wartości złotego od jakiegoś czasu już nie postępuje, choć równocześnie nie widać poważnych prób zmiany kierunku ruchu. Brak obniżki ratingu polskiego długu może w krótkim terminie pomóc złotówce, ale samodzielnie ten czynnik nie będzie wystarczający, by wyraźnie podnieść notowania PLN. Indeks PLN ma za sobą szybki spadek do okolicy 71,20. Teraz jest to mocne wsparcie. Oporem jest linia równoległa do pociągniętej po szczytach od początku kwietnia. Przełamanie krótkiej linii da wstępną bazę do powrotu nad poziom 71,55. Powrót nad 71,55 będzie oznaczał równocześnie powrót do nastawienia pozytywnego względem PLN.
Para EUR/PLN dotarła do obszaru wahań z początku tego roku i wygląda na to, że jest on dla niej mocny oporem. Doszło do ponownego odbicia od tego oporu i mamy obecnie do czynienia ze spadkiem pary. Potwierdzona została tym samym wcześniej obserwowana dywergencja zmian cen i oscylatora RSI. Wznowienie okresu umocnienia złotego względem euro skłania do wniosku, że celem jest znany już poziom 4,2000.
Na parze USD/PLN długoterminowa linia trendu wzrostowego została przetestowana od dołu i kurs w dalszym ciągu znajduje się poniżej. W średnim terminie para pozostaje zatem w trendzie spadkowym, który dodatkowo wyznacza średnioterminowy kanał spadkowy. Aktualnie kurs zniósł w ramach korekty prawie 50% całego ruchu spadkowego od grudnia 2015 i wydaje się, że krótkoterminowa korekta wzrostowa mogła dobiec końca. Dla takiego scenariusza powinniśmy obserwować wyłamanie z krótkoterminowego- korekcyjnego kanału wzrostowego. Celem takiego ruchu powinien być test tegorocznych minimów i dalej test dolnego ograniczenia średnioterminowego kanału. Dopiero udany powrót powyżej długoterminowej linii trendu wzrostowego i wyłamanie górą ze średnioterminowego kanału spadkowego może otworzyć drogę do nowych tegorocznych maksimów.
Na parze GBP/PLN doszło do zniesienia 50% całego ruchu od grudniowych szczytów. Aktualnie scenariusz zakłada wyczerpanie wzrostów na tej parze, a w najbliższych dniach powinniśmy obserwować ponownie test minimów z docelowym ruchem nawet w kierunku długoterminowej linii trendu wzrostowego, okolice (4,85).Dalsze wzrosty wciąż powstrzymuje ważna linia trendu spadkowego, dopiero jej wyraźne pokonanie może być sygnałem negującym powyższy scenariusz i może pozwolić na test oporu nawet w okolicy 5,73. Jednak w dalszym ciągu uważam, że negatywny sentyment dla funta będzie się utrzymywał, co w dłuższym horyzoncie doprowadzi do umocnienia złotego i testów tegorocznych minimów na tej parze.