„Widzimy, że rynek jest zrównoważony, podaż zaspakaja popyt; (…) tak będzie do końca 2013 r., i mam nadzieję, że przy wsparciu OPEC również w roku 2014 r.” - tymi słowami aktualną sytuację na rynku ropy naftowej podsumował Abdallah S. El – Badri, libijski Sekretarz Generalny OPEC, na sesji plenarnej ds. ropy i gazu, która w obyła się w minionym tygodniu w Kuwejcie. W tym samym czasie notowania referencyjnej, „koszykowej” baryłki kartelu wzrosły o +0,8%, dochodząc do 107,11 USD/bbl. Kierunek ten wybrała też ropa Brent (+1,5%), osiągając na piątkowym zamknięciu cenę 110,95 USD/bbl. Natomiast kurs WTI skurczył się o –1,7%, spadając do 101,82 USD/bbl. Z amerykańskich rynków naftowych płyną wieści o zdezorientowanych traderach, czekających (przy rosnących zapasach ropy w USA) na konsensus w sprawie nowego limitu zadłużenia Stanów Zjednoczonych. Problem w tym, że w dużym stopniu jest to też „pretekst”, bo w ostatnim czasie - jak nie ma niepokojących impulsów geopolitycznych, to nomen omen - „paliwa” do wzrostu kursów brak. Z kolei efekt kontynuacji programu QE3, redukuje słabość „Main Street”. Zarówno ci, którzy starają się komentować z zewnątrz życie polityczne w USA, jak i ci skoncentrowani głównie na zarabianiu poprzez przewidywania, powinni pamiętać, że cywilizacja Stanów Zjednoczonych wyrosła na handlu, ryzyku i nieodzownych temu negocjacjach. A w tych ostatnich już ze swej istoty - a wbrew pozorom, będących przecież elementem gry - miejsca na urealnienie skrajności – raczej nie ma. Wychodzi więc na to, że potencjalnych źródeł wzrostu cen ropy trzeba w najbliższym czasie upatrywać raczej w geopolityce, no i w chińskim imporcie paliw. Właśnie się okazało, że we wrześniu dzienny import wyniósł rekordowe 6,27 mln baryłek dziennie. Poprawiając poprzedni rekord z lipca br. (6,17 mln b/d), w odniesieniu do września 2012 r. oznacza to wzrost importu ropy o 28%.
Pytanie co ma rozruszać i ewentualnie odwrócić trend na rynku złota wydawać się może z pozoru beznadziejne. Lecz nie dla kontrarian, bo ci zwyczajowo zacierają w takich sytuacjach ręce, mówiąc: w to mi graj ! Poczekają, tak jak zapowiadał to swego czasu też Jim Rogers, aby jeszcze mocniej straciło na wartości – by tym więcej można go było wtedy po okazyjnych cenach - dokupić. Oczekiwana, wzmożona kontynuacja keynesizmu, której nowym symbolem jest nominowanie Janet Yellen na szefa Fed, może oznaczać, że myślenie w kategoriach zbliżonych do „ekonomii podaży”, po nieuchronnym zapewne, silnym „skurczu” powróci. I to szybciej niż się to wielu jeszcze wydaje, także w Polsce.
W minionym tygodniu ceny „żółtego metalu” spadały w przedziale pomiędzy: –2,9% (sieć) a –3,3% (fixing), osadzając się na poziomach, odpowiednio 1271,90 – 126,50 dolarów za uncję. Wpływ na to miały przede wszystkim wieści o redukcji kruszcowych aktywów w wyspecjalizowanych funduszach, z SPDR Gold ETF Holdings włącznie, oraz kolejna „porcja kuksańców” - przewidujących nawet kilkuletni rynek niedźwiedzia, który wg Morgan Stanley ma potrwać nawet do 2018 r.
Niejako przy okazji oberwało się nieco srebru, na fixingu (–0,6%), a w obrocie elektronicznym (–1,8%). Najprawdopodobniej spadki byłyby jeszcze większe, gdyby nie to, że z pomocą pośpieszył stabilny akurat w zeszłym tygodniu segment metali przemysłowych. Gdzie na minusie pozostała w tym okresie jedynie miedź (–0,3%), inne zaś kursy podreptały na północ; i tak: aluminium (+0,5%), cyna (+1,5%), cynk (+2,2%), nikiel (+1,2%) i ołów (+2,2%). Wygląda to trochę na próbę zdyskontowania – antycypowania koncyliacyjnego finału na szczytach władzy w USA oraz odczytów głównych wskaźników makroekonomicznych z Chin. Jednak w weekend agenda celna Państwa Środka poinformowała o niespodziewanym spadku (o –0,3%, przy medianie oczekiwań +5,5%) wrześniowej dynamiki chińskiego eksportu, w relacji do analogicznego miesiąca sprzed roku. Z kolei import wzrost o +7,4% - w stosunku do września 2012 r. W rezultacie wrzesień Chiny zamknęły w handlu zagranicznym nadwyżką eksportu nad importem w wysokości 15,2 mld USD, wobec z 28,52 mld USD w sierpniu.
Pewną osobliwością zeszłego tygodnia na rynkach towarów rolno - spożywczych była kawa. Zwyżka jej kursów (Arabica + 2,3%, Robusta +1,4%) zbiegła się z prognozą australijskiego potentata bankowego Macquarie, którego analitycy przewidują, że ze względu na nadpodaż oraz presję będącej w nadmiarze wietnamskiej Robusty, przez dwa najbliższe sezony będzie – źle. Cena funta Arabiki z piątku to 116,88 centów, prognozy średnich cen rzeczonej instytucji w okresie pięciu kolejnych kwartałów, tj. od IV kw. br. do IV kw. 2014 r. wynoszą: 115 USc/lb, 117 USc/lb, 120 USc/lb, 107 USc/lb i 105 Usc/lb.
Deprecjacyjnym konkluzjom w sprawie kawy, towarzyszą korzystne zapatrywania się ekipy z Macquarie Group na temat kakao. Kurs kakao wzrósł w ciągu poprzedniego tygodnia aż o +4,6%, i można powiedzieć tak: niedobory - niedoborami (wstępne szacunki za sezon 2012/2013 wskazują jak dotąd, że zbiory będą gorsze o ok. –2,3%, przy deficycie podaży względem przerobu na poziomie 44 ton), a – bańka, jeśli jej jeszcze nie ma, to chyba jest blisko. Eksperci z Australii mówią też, że ceny kakao mogą docelowo otrzeć się o 2900 dolarów za tonę. Nie brakuje także analityków (np. w USA), którzy docelowo (tzn. bliżej Bożego Narodzenia) widzą ceny kakao w okolicach 3000 USD/t. W ten tydzień kakao wchodzi z ceną 2745 USD/t, w opinii niżej podpisanego jest to na tyle wysoko (ok. +23,0% od początku roku), aby mimo wszystko zastanowić się nad skalą ryzyka związanego z grą na dalszą zwyżkę kursu.
Podobne obawy mogą towarzyszyć notowaniom cukru, który w minionym tygodniu zyskał, w przypadku „białego” +2,9%, a trzcinowego +1,9%. W ciągu ostatnich sześciu tygodni kurs trzcinowego słodzika cały czas szedł w górę - odnotowując w tym czasie skumulowaną progresję na poziomie +13,7%. Jego biały odpowiednik doświadczał po drodze dwa tygodnie spadków, ale i tak od początku września wspiął się w sumie o +5,9%. Eksperci branżowi wskazują na brak znaczących inwestycji w brazylijskim sektorze cukrowym, operującym na 1/3 światowych zasobów. Pewnie będzie to miało swoje znaczenie w przyszłości, ale póki co rynek cukru znajduje się trzeci sezon z rzędu w stanie nadwyżki podaży nad popytem. Stąd najbardziej prawdopodobne wydaje się oscylowanie wokół obecnego poziomu (w piątek 18,88 USc/lb), Macquarie Group prognozuje: 18,50 USc/lb (IV kw. br.), 18,80 USc/lb (IV kw. 2014 r.), 17,5 USc/lb (II kw.2014 r.), 17,8 USc/lb (III kw. 2014 r.) i 19,5 IV kw. (2014 r.).
Na parkietach zbożowych zeszły tydzień upłynął w duchu przedłużenia dotychczasowej tendencji. Urosły ceny pszenicy (zwykła +0,7%, Kansas +0,8%), pomimo że zbiory w Unii Europejskiej były wysokie, a Egipt największy na świecie jej importer przekłada przetargi, ze względu na zbyt wysokie już ceny. Notowania kukurydzy (–2,2%) i soi (fasolka –2,1%, śruta –3,5%) pozostają w dalszym ciągu słabe. Z kolei wzrost kursu szorstkiego ryżu (+2,0%), to głównie rezultat odreagowania, niemniej jeśli klimat wokół Chin będzie się zagęszczał, to można oczekiwać wzrostu zainteresowania podstawowym składnikiem azjatyckiej diety.
Notowania chudej wieprzowiny spadły o –1,2%, a będącej w historycznym w USA podażowym dołku - wołowiny wzrosły (buhaje +1,8%, krowi żywiec +3,4%). „Czerwone mięso” w perspektywie zbliżających się świąt może zyskiwać. Jeśli jednak po odblokowaniu amerykańskich statystyk okaże się, że górę weźmie pesymizm w zapatrywaniach na stan przyszłej koniunktury, to trudno będzie oczekiwać, aby ceny mięsa obroniły się przed przecenami. Zwłaszcza już wieprzowina.
Wyraźnym regresem zakończyła zeszły tydzień bawełna (–4,1%). Jeśli jakieś towary wzrastają od początku roku w skali dwucyfrowej, a tak było w przypadku bawełny (ok. +15%), to efekt niskiej bazy, w warunkach rachitycznej koniunktury nie jest jeszcze wystarczającym „motywem”, aby zakładać kontynuację trendu. Dlatego też w poprzednim komentarzu zalecano względem bawełny pewną ostrożność. W ostatnich dniach pojawiły się uaktualnione prognozy, zakładające plony w latach 2013 – 2014 w wysokości ok. 25,5 mln ton. Dla porównania w 2011 r. było to 24,9 mln ton, 2010 r. – 22,7 mln ton, a w 2009 r. - 19,8 mln ton. Oczywiście z obecnej perspektywy cenowej (w piątek 83,27 USc/lb) bawełna ma ciągle sporą szansę, aby na koniec tego roku legitymować się dwucyfrową stopę zwrotu. Niemniej dominować zapewne będzie duża zmienność, implikowana „chimerycznymi” doniesieniami z Chin, które sprawują pieczę nad ok. 60% światowych zapasów tego surowca.
Pozostający od kilku tygodni w odwrocie koncentrat soku pomarańczowego, po ubiegłotygodniowym spadku o –1,4% zatrzymał się na 126,50 USD/lb. Stratedzy zza Atlantyku, posiłkujący się odczytami analizy technicznej, polecają zainteresowanie się cytrusowymi walorami, gdyby ich kurs spadł wydatnie spadł poniżej obecnych poziomów.
Wojciech Szymon Kowalski