Komentarz tygodniowy z rynku towarowego

O rynkach finansowo – towarowych można powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że są skażone głębszą refleksją. I nie ma co tego postponować, bo w tym jest m.in. ich niezaprzeczalny urok. Ubierany co jakiś czas w euforyczne lub katastroficzne szaty, pełne epickich, choć znacznie groteskowo brzmiących terminów, typu: „eurogeddon”, „taxgeddon” itp.

A`propos tego drugiego określenia, trudno nie zgodzić się z Georgem Friedmanem, szefem STRAFOR, wpływowego teksaskiego think tanku, że: „w amerykańskiej kulturze politycznej każdy kryzys obwoływany jest apokalipsą”. Podczas, gdy USA akurat w tym momencie historycznym znajdują się na nowej ścieżce, która spetryfikuje ich światową supremację. Stanie się tak w wyniku trwającego od pięciu lat kryzysu ekonomiczno – społecznego oraz rezultatów łupkowej rewolucji energetycznej.

Najprawdopodobniej to właśnie rosnąca mimo wszystko świadomość nieuchronnego przeistoczenia się, i to jeszcze w tej dekadzie - gospodarki Stanów Zjednoczonych z importera w eksportera netto ropy – gazu i ropy naftowej, powoduje, że notowania tej ostatniej na ostatnie doniesienia ze Strefy Gazy, póki co nie wystrzeliły jeszcze w górę. Tygodniowe stopy zwrotu z Brent i WTI, wyniosły odpowiednio: –0,2% oraz +1,2%.

Swoją drogą prawdopodobnym jest, że gdyby to kandydat Republikanów miał od nowego roku obejmować urząd prezydenta, to efekty cenowe byłyby zapewne dużo większe. A tak uwaga analityków skupiona będzie nie tylko na Białym Domu, ale w nie mniejszym stopniu na władzach Egiptu, kluczowego dla wielu znawców geopolityki gracza w konflikcie Izraelsko – palestyńskim.

Naftowy barometr na ten tydzień, za który można pośrednio poczytywać wektor z jaki porusza się branżowy indeks (Petrochemical Industrie) saudyjskiej giełdy - w sobotę spadł o 0,55%, by w niedzielę pogłębić się o dalsze –0,17%.

Jątrzące się strefy geopolityczne to niemal książkowy imperatyw do wzrostu cen złota. Tymczasem „żółty metal” w poprzednim tygodniu cofał się w zależności od miejsca notowań od –1,0% (obrót /oz/ elektroniczny) do –1,4% (fixing), kończąc handel na poziomie nieco ponad 1770 USD/oz.

W tym samym dni na rynek wypłynęły prognozy i scenariusze wydarzeń strategów z BNP Paribas, wg których średnioroczna cena złota ma w 2013 r. oscylować wokół 1865 USD/oz. Jeśli zaś chodzi jeszcze o ten rok, to towary, a w tym i metale szlachetne, mogą w ocenie ekspertów paryskiej instytucji, spodziewać się silnego wiatru w żagle, na skutek zintensyfikowanych bodźców monetarnych ze strony Zarządu Rezerwy Federalnej.

Rzeczone prognozy BNP Paribas obejmują także notowania srebra, w których mowa jest o średniorocznej cenie w wysokości 39,05 USD/oz. Tymczasem zeszłotygodniowy handel srebrem w przypadku obrotu w sieci skończył się pod kreską (tj. –0,8%), natomiast w odczycie fixingowym było to +0,3%. W jednym i drugim wymiarze cena ukształtowała się na zbliżonym poziomie tj. ok. 32,30 USD/oz.

Dobry okres, poniekąd zgodnie ze sformułowanymi na tych stronach oczekiwaniami, mają metale przemysłowe. Oprócz niklu i ołowiu, których ceny na przestrzeni minionego tygodnia nie uległy praktycznie zmianie, wyraźnie wzrosły kursy: aluminium (+3,8%), cyny (+1,5%), cynku (+1,9%) i miedzi (+0,4%).

W obliczu dużego znaku zapytania, co do koniunktury w czterech podstawowych obszarach ekonomicznych gospodarki światowej (USA, Unia Europejska, Chiny, Japonia) odpowiedzialnych za ok. 65% globalnego PKB, permanentna gra „na długo” na metalach ociera się o poniekąd hazard, lecz w dużo krótszej (tj. co najwyżej kilkutygodniowej) perspektywie może mieć spore szanse na sukces.

Interesujące rzeczy dzieją się na rynkach towarów rolno – spożywczych. O ile ceny pszenicy od lata ustabilizowały się na wysokim poziomie, wahając się z różnym natężeniem pomiędzy 850 a 950 centów za buszel (w ubiegłym tygodniu: –5,6%, a odmiana Kansas–5,0%, to w przypadku kukurydzy i soi mamy już chyba coś, co upodabnia się do przekłutego balonu.

Zapewne nie dotyczy to jeszcze ryżu, mimo że jego „szorstki” gatunek stracił w zeszłym tygodniu na cenie 2,4%. Ten sam kierunek kontynuowały kukurydza (–1,8%) i soja (ziarno –4,6%, a śruta–5,4%). Oba te rodzaje zbóż, a zwłaszcza soja znajdują się pod silną presją podażową z Brazylii i Argentyny, skąd pochodzi w sumie ok. 46 – 48% światowej podaży.

Wielkość aktualnych zasiewów ma się przełożyć na co najmniej 20% wzrost latynoamerykańskich plonów. Pierwszymi beneficjantami tej informacji stali się posiadacze nagromadzonych zapasów bawełny, ponieważ zwiększenie brazylijskich areałów uprawnych przeznaczonych pod soję - ma się odbywać właśnie kosztem mniejszej ilości zasianej w tym kraju bawełny średnio ok. 5% – 8% globalnej produkcji). Kurs bawełny w ciągu poprzedniego tygodnia urósł o 3,9%.

Do liderów zeszłotygodniowych notowań należała chuda wieprzowina, jej kurs zwiększył się w tym czasie o 7,4%, i wyraźnie odstawał od kursów wołowiny, gdzie ceny buhajów nie zmieniły się, a krowiego żywca wzrosły raptem o 0,4%. Na rynku pojawiły się teraz zaktualizowane prognozy oparte o statystyki ONZ i OECD, z których wynika, że do roku 2020 spożycie mięsa czerwonego powinno w skali świata wzrosnąć o 1/5 w stosunku do tego z początków obecnej dekady.

Jeszcze większą, bo wynoszącą 9,1% progresję kursu odnotował mrożony koncentrat soku pomarańczowego. Ci, którzy zaangażowali się w niego pod kątem efektów niedawnego huraganu „Sandy” nawiedzającego Wschodnie Wybrzeże USA oraz Florydę, i nieco odczekali, mogą więc zacierać ręce.

W umownym „koszyku mocca” (kawa - kakao - cukier) największe zeszłotygodniowe wrzenie dotyczyło cukru (biały –3,7%, trzcinowy –0,2%). Stało się to m.in. za sprawą coraz głośniejszych nacisków unijnych przetwórców słodzika, aby Wspólnota zdecydowała się odejść od obowiązujących regulacji produkcyjno – handlowych. Ocenia się jednak, że naciski ze strony Niemiec oraz Francji opowiadających się za utrzymaniem status quo skutecznie zablokują konwersję „planu” na „rynek”, co najmniej do 2015 r.

Doniesieniom o przesileniach w koalicyjnym rządzie Wybrzeża Kości Słoniowej (ok. 36% produkcji globu) przypisuje się ubiegłotygodniowy wzrost (+1,3%) cen kakao. Rynek w dalszym ciągu oczekuje na październikowy raport ICCO. Pierwszy posezonowy odczyt, który w dużej mierze powinien przyczynić się do wyznaczenia azymutu kursowego.

Inaczej jest z kawą. Jej kurs ponownie zanurkował, tym razem Arabiki o –1,7%, a Robusty o –3,8%. Analitycy Commerzbanku, którzy w połowie sierpnia sygnalizowali możliwość zmiany trendu, w dalszym ciągu podtrzymują swoje oczekiwania. Nad rynkiem ciąży nie tylko tegoroczny urodzaj, lecz także normalizacja życia społeczno – politycznego w Kolumbii (co najmniej 6% światowej podaży), po wieloletniej wojnie domowej.

Wojciech Szymon Kowalski

EFIX Dom Maklerski SA