Fiasko w Wielkiej Brytanii może być zwiastunem globalnego kryzysu, gdy Fed nadal podnosi stopy procentowe

• Wielka Brytania pokazuje, że nadużycia w sferze fiskalnej mogą być gorsze, niż błędy w polityce pieniężnej;
• Uwaga przenosi się na Fed, gdy wysoki wskaźnik CPI w USA przypieczętowuje mocną podwyżkę stóp;
• Próżnia polityczna ogranicza inicjatywy, gdy Stany Zjednoczone pochłonięte są wyborami śródokresowymi.

Przeciąganie liny między polityką monetarną a fiskalną, którą obserwujemy w Wielkiej Brytanii pokazuje, że chociaż wysokie stopy procentowe i recesja mogą wynikać z błędów szefów banków centralnych, to za prawdziwe spustoszenie odpowiada rząd.

Całkowita implozja rządu Liz Truss już kosztowała Kwasi Kwartenga jego pracę, a wielu zakłada, że ​​samej Truss zostały tylko dni lub tygodnie w roli premiera.

Następca Kwartenga, Jeremy Hunt wydaje się być bezpieczniejszym wyborem, ale gubernator Banku Anglii - Andrew Bailey stwierdził, że niefortunny mini-budżet pozostawi po sobie wyższą inflację i wyższe stopy procentowe nawet po tym, jak Hunt w większości zmienił kontrowersyjne zapisy.

Rentowność 30-letnich brytyjskich obligacji rządowych (najbardziej dotkniętych towarzyszącym kryzysem systemu emerytalnego) spadła w poniedziałek z poziomu blisko 4,9 %, do 4,37% po tym, jak Hunt cofnął obniżki podatków, ale nadal pozostają znacznie powyżej 3,3%, tj. zanim Truss została premierem, a Kwarteng odpalił mini-budżet.

Jednak problemy Wielkiej Brytanii wydają się być w tym momencie czymś marginalnym, ponieważ uwaga globalnych inwestorów przenosi się z powrotem na Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych; a tam może być tylko gorzej.

Wrześniowy odczyt indeksu cen konsumenckich w USA, który poznaliśmy w zeszłym tygodniu okazał się wyższy, niż oczekiwano, tj. na poziomie 8,2% i osłabił nadzieję, że Fed może nieco zwolni tempo podwyżek.

Protokół z posiedzenia Federalnego Komitetu Otwartego Rynku z 20-21 września, opublikowany w zeszłym tygodniu, po zwyczajowym trzytygodniowym opóźnieniu, miał jednoznaczne brzmienie:

"Wielu uczestników podkreślało, że koszt podjęcia zbyt nieśmiałych działań w celu obniżenia inflacji prawdopodobnie przewyższył koszt podjęcia zbyt intensywnych działań".

Politycy zamierzają zachować ostrożność. Wydaje się, że tok myślowy jest następujący: nawet bolesna recesja teraz, byłaby lepsza, niż rosnąca inflacja i następczy, jeszcze głębszy kryzys.

Niemniej jednak, fundusze hedgingowe i inni, zwykle wnikliwi operatorzy, stawiają na zwrot ze strony decydentów Fed, w postaci wstrzymania podwyżek, a następnie obniżenia stóp procentowych w przyszłym roku, gdy inflacja zacznie się schładzać. Jednakże, na pewno nie nastąpi to podczas następnego posiedzenia w dniach 1-2 listopada. Przy braku widocznego spadku miar inflacji, ten zwrot może nastąpić dopiero za kilka miesięcy.

Większość oczekuje, że Fed podniesie w przyszłym miesiącu swoją stopę procentową o 75 punktów bazowych, już po raz czwarty z rzędu, a niektórzy spodziewają się wzrostu nawet o cały punkt procentowy. Podobna podwyżka może mieć miejsce w połowie grudnia.

Mówiąc o rządach siejących spustoszenie, amerykańscy oficjele są tak skoncentrowani na wyborach śródokresowych, które odbędą się już za kilka tygodni, że prezydent Joseph Biden stał się głównym orędownikiem "frontu zaprzeczenia inflacji i recesji" pomimo wielu bezspornych dowodów. Wybory z 8 listopada, które mogą dokonać zmiany większości w obu izbach Kongresu, to zły moment dla Demokratów, ale mieli szansę zdusić inflację w zarodku w zeszłym roku i jej nie wykorzystali.

Były sekretarz skarbu Larry Summers stwierdził w zeszłym tygodniu, że w obliczu wszystkich wyzwań dla światowej gospodarki:

"Uważam, że straż pożarna przebywa nadal w remizie".

Miał na myśli, przede wszystkim, Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, które przyjmują rozkazy do wymarszu z USA, ale jego uwagi mogą również dotyczyć Fed i samego rządu USA.

"Mamy najbardziej złożony, zróżnicowany oraz przekrojowy zestaw wyzwań, jakie mogę sobie przypomnieć z ostatnich 40 lat, od kiedy śledzę te sprawy" - powiedział w piątek Summers słuchaczom na dorocznym spotkaniu Instytutu Finansów Międzynarodowych.

Próżnia przywództwa wynika nie tylko z zaabsorbowania polityków wyborami, ale także ze smutnego faktu, że była przewodnicząca Fed - Janet Yellen jest urzędniczką rządową odpowiedzialną za największą gospodarkę świata, a polityk Christine Lagarde odpowiada za drugi najważniejszy bank centralny na świecie. Obie mierzą się z wyzwaniami, które być może je przerastają i nie są w stanie poprzeć żadnych znaczących inicjatyw.

Kryzys polityczny i finansowy w Wielkiej Brytanii może być zwiastunem tego, co nadejdzie w skali globalnej. Jak powiedział Summers w zeszłym tygodniu, kiedy ostrzegał, że kryzys w Wielkiej Brytanii może zwiastować globalne wstrząsy:

"Niekiedy odczuwane wstrząsy nie muszą zwiastować trzęsienia ziemi, ale prawdopodobnie powinieneś pomyśleć o zabezpieczeniu się przed taką ewentualnością".