Poprzednie dwie obniżki stóp procentowych Fed były uzasadniane potrzebą „ubezpieczenia” na wypadek pogorszenia perspektyw gospodarczych i miały być jedynie „dostosowaniem w środku cyklu”. Teraz trzecie cięcie dla rynku wydaje się pewne i podobnie, jak wcześniej, nie powinniśmy dostać jasnych sygnałów, że kolejna obniżka nastąpi prędko. Zakładamy, że takie stanowisko rynek odbierze jako lekko jastrzębie, dając USD przejściowy impuls do umiarkowanego umocnienia. Dane z USA w dalszej części tygodnia (ISM, NFP) powinny mieć większy wpływ na dolara.
Fatalne odczyty ISM za wrzesień (przemysłowy najniżej do dekady) przesądziły o potrzebie kolejnej obniżki. Niskie oczekiwania inflacyjne dopełniają obrazu gospodarki, która potrzebuje wsparcia ze strony polityki monetarnej. Z drugiej strony nastroje konsumentów pozostają dobre, a rynek pracy pozostaje solidny. Stąd Fed nie ma silnych argumentów, by przechodzić od razu w otwarty cyklu luzowania.
Mimo to przed dzisiejszą decyzją rynek stopy procentowej dyskontuje obniżkę o 25 pb w 94 proc. Biorąc pod uwagę, że w ostatnich wypowiedziach dotyczących rynkowych oczekiwań członkowie Fed (Williams, Clarida) nie kwestionowali skali dyskonta, czyni cięcie wysoce prawdopodobnym. W komunikacie powinniśmy przeczytać, że dla podtrzymania ożywienia bank zamierza w przyszłości reagować, jeśli zajdzie taka konieczność. Jednocześnie po posiedzeniu bez aktualizacji prognoz gospodarczych Fed powinien utrzymać umiarkowanie nastawienie. Wydaje się nam mało prawdopodobne, aby na konferencji prasowej prezes J. Powell rozwijał się w kwestii określenia czynników determinujących czy potencjalnego terminu kolejnego luzowania. Brak świeżych gołębich impulsów może prowadzić do jastrzębiej reakcji, gdyż przy ostatnio nabudowanym optymizmie na rynkach będzie to skłaniać do dalszej redukcji oczekiwań na kolejną obniżkę w grudniu (obecnie 6 pb, 24 proc.).
O ile Powell jasno nie zaznaczy, że „dostosowanie w środku cyklu” zostało zakończone, nie spodziewamy się silnej reakcji USD. Dla ustanowienia pozytywnego nastawienia rynek będzie potrzebował potwierdzenia w danych makro, stąd uwaga szybko przeniesie się na piątkowe publikacje: ISM dla przemysłu i raport z rynku pracy (NFP). Wydźwięk raportów będzie determinować, czy Fed może sobie pozwolić na pauzę w łagodzeniu polityki pieniężnej.
W odmiennej sytuacji znajduje się Bank Kanady. Od czasu wrześniowego posiedzenia warunki krajowe i zagraniczne uległy poprawie. Ocieplenie relacji handlowych USA-Chiny pozwala z większym optymizmem patrzeć na perspektywy globalne, nawet jeśli gdzieś z boku pozostaje niepewność, że konflikt może ponownie eskalować. W Kandzie aktywność przemysłu i konsumpcja złapały zadyszkę pod wpływem spowolnienia w USA, ale rynek pracy pozostał mocny, a rosnące płace wywierają presję na inflację. Ogólnie dane makro nie wymuszają na Banku Kanady złagodzenia stanowiska, ale podtrzymanie ostrożnego optymizmu jest już w cenach. Po silnym umocnieniu CAD w ostatnich tygodniach (ponad 2 proc. vs USD) rynek potrzebuje teraz konkretnego sygnału, że bank rozmyśla o ewentualnym zaostrzeniu polityki. Inaczej neutralny przekaz stanie się pretekstem do sprzedaży.
W nocy Bank Japonii powinien podtrzymać założenia polityki monetarnej, choć prawdopodobnie zrewiduje w dół ocenę perspektyw wzrostu i inflacji. Choć niepewność wokół perspektyw globalnego ożywienia skłania do poluzowania polityki pieniężnej, BoJ ma ograniczone możliwości i prędzej będzie chcieć zostawić resztki amunicji na wypadek istotnego załamania. Tylko gdyby pojawiła się wyraźna presja na USD/JPY ze strony gołębiości Fed, BoJ może działać wcześniej, ale to wydaje nam się aktualnie mało prawdopodobne.