Za nami kolejny pozytywny kwartał dla globalnych rynków akcji. Najsilniej zyskały rynki wschodzące i Chiny, a za nimi uplasowała się Europa, wspierana wyższymi napływami kapitałowymi. Europa ponownie zyskała zaufanie inwestorów, przede wszystkim dzięki wygranej centrysty i nastawionego prorynkowo Emmanuela Macrona w wyborach prezydenckich we Francji w maju oraz jego partii w wyborach parlamentarnych w czerwcu. Oznacza to, że nowy prezydent cieszy się wśród francuskiego społeczeństwa najsilniejszym mandatem od II Wojny Światowej, co umożliwi mu skuteczne wdrażanie zapowiadanych reform.
Na rynku byka pojawiło się kilka pęknięć, przede wszystkim w Australii i Brazylii, choć nie były one znaczące. Jednak jest to ostrzeżenie, że spowolnienie w Chinach oraz słabszy impuls kredytowy moją coraz silniejszy wpływ na rynki.
Wśród sektorów największym zaskoczeniem były spółki użyteczności publicznej i nieruchomościowe, wsparte niskimi długoterminowymi stopami procentowymi, ponieważ rynek nie zgadza się w pełni z projekcjami Rezerwy Federalnej (Fed). Wolniejsza trajektoria stóp procentowych jest oczywiście pozytywna dla sektorów korzystających w największej mierze z zadłużenia. Z kolei spółki energetyczne były ponownie jedynym sektorem z ujemnym zwrotem. Utrzymywaliśmy negatywne prognozy dla tego sektora przez trzy kwartały i nie zmieniamy tego nastawienia w kolejnych trzech miesiącach. Wyceny spółek energetycznych nadal odzwierciedlają zbyt wygórowane oczekiwania wobec odbicia cen ropy naftowej.
Z uwagi na wzrost sektora technologicznego o 18% od początku roku, wszyscy mówią o bańce, a czerwiec przypomniał o zmienności, gdy nagle indeks Nasdaq 100 stracił 4% w ciągu dwóch sesji. Jednak sektor szybko znalazł nowych kupujących, ponieważ to nadal jedno z niewielu miejsc z potencjałem dalszego wzrostu w obecnym otoczeniu makro. Jednak wyceny spółek technologicznych są już na tyle wysokie, że dalsze zwyżki mogą nie być kontynuowane.
Jeśli nasze prognozy mówiące o spowolnieniu w trzecim kwartale są prawidłowe, to w tym okresie najlepiej będą sobie radziły spółki z sektora opieki zdrowotnej, podstawowych dóbr konsumenckich oraz użyteczności publicznej.
Impuls kredytowy wskazuje na niższy wzrost
Nasza prognoza spowolnienia jest ściśle związana z warunkami kredytowymi, kluczowymi dla kształtu obecnej gospodarki. Ciekawy jest fakt, że mierzona w czasie różnica między impulsem kredytowym (12-miesięczna zmiana w kredytach netto dla gospodarki), a wzrostem gospodarczym, to około jeden-dwa kwartały. Aby zrozumieć, dlaczego kredyty są tak ważne, wystarczy spojrzeć na Chiny. Przed kryzysem finansowym nowe kredyty jako udział PKB wynosiły 19%, podczas gdy średnia po kryzysie finansowym osiągnęła poziom 29%.
Globalny impuls kredytowy stał się ujemny w drugim kwartale, co po raz pierwszy zostało odnotowane w Chinach w marcu. W konsekwencji w drugim kwartale mieliśmy do czynienia z bardziej niejednoznacznymi danymi makro, a ostatnie wskaźniki inflacyjne rozczarowały.
Ponownie, aby zrozumieć, jak wielką rolę spełniają Chiny w globalnej gospodarce, można podać kolejny przykład: według prognoz, państwo będzie odpowiedzialne w ciągu następnych trzech lat za 35% PKB. Z uwagi na spowolnienie wzrostu w Chinach, spodziewamy się, że rynki akcyjne w gospodarkach wschodzących w końcu zaczną radzić sobie gorzej niż inne rynki, a sektory towarowe znajdą się pod presją.
Impuls kredytowy jest także ujemny w USA, więc także i spowolnienie gospodarcze w tym państwie w trzecim kwartale nie byłoby zaskoczeniem. Biorąc pod uwagę szacunki, że USA będą odpowiedzialne w ciągu następnych trzech lat za 18% PKB, to spowolnienie akcji kredytowej w tym państwie także będzie miało znaczący wpływ na kondycję globalnej gospodarki.
Także i w Indiach, które według szacunków zajmują trzecie miejsce pod względem kontrybucji do globalnego PKB, dochodzi do ujemnego impulsu kredytowego. Jedynym istotnym regionem z dodatnim impulsem jest Europa - utrzymujemy pozytywne prognozy wobec rynku akcji na Starym Kontynencie i spodziewamy się dalszych napływów kapitałowych.
Czy Abenomics działa?
Słońce ponownie wschodzi nad Japonią, jak zauważyliśmy w maju. Nominalne PKB Japonii znajduje się wyżej niż podczas szczytu z 1997 roku, a wzrost w ujęciu rocznym wynosi 2,1% od czwartego kwartału 2012 roku, znacznie powyżej kosztów finansowania państwa, co jest kluczowym wskaźnikiem dotyczącym skutecznej obsługi zadłużenia w długim okresie.
Dynamika wzrostu Japonii nie była tak wysoka od 1993-98 roku. Stopa bezrobocia wyniosła 2,8% w kwietniu, co było najniższym poziomem od 1994 roku. Historycznie rzecz biorąc stopa ta zbliża się do poziomów, przy których inflacja zaczyna przyspieszać. Jeśli tak się stanie, będzie to jednym z tematów przewodnich w 2018 roku. Jednocześnie akcje w Japonii charakteryzują się dyskontem sięgającym 20% wobec rynku w USA. Biorąc pod uwagę poprawiające się dane oraz wycenę akcji w Japonii, zalecamy ich przewagę w portfelach.
Transformacja EV
Rok 1990 był przełomowy dla komputerów i software'u, ponieważ Microsoft przekroczył wtedy poziom 1 miliarda przychodów. W tym roku podatkowym spółka może wygenerować przychody sięgające 96 miliardów dolarów. Oznacza to średnioroczny wzrost na poziomie 19% od 26 lat.
2013 rok był zaś przełomowym rokiem dla samochodów elektrycznych, ponieważ Tesla pokonała barierę 2 miliardów dolarów przychodów. Cztery lata później nadal nie brakuje sceptyków wobec tego rynku, ale istnieje wiele dowodów, że faktycznie jesteśmy świadkami momentu podobnego do "przełomu Microsoftu", a rynek EV i autonomicznych samochodów rozpycha się łokciami.
Zgodnie z branżowymi szacunkami długodystansowe EV będą kosztowały około 22 tysiące USD, co oznacza, że będzie na nie stać nawet konsumentów z gospodarek wschodzących. Szacunki Bloomberg New Energy Finance wskazują, że EV odpowiadają za 35% globalnej sprzedaży nowych samochodów. Nawet te szacunki mogą być w rzeczywistości zbyt niskie. Jeśli ktoś wątpi w zaangażowanie koncernów w tym nowym obszarze, wystarczy spojrzeć na Volkswagena (DE:VOWG). Firma planuje swoją strategię wokół EV i obiecuje 20 nowych modeli do 2020 roku.
Kluczowym pytaniem jest, jak rozwój rynku EV i autonomicznych samochodów wpłynie na popyt na ropę naftową. Trendy zapewne ograniczą własność samochodów do "kilku wybranych" (jak prywatne konie dla bogatych), a zużycie benzyny zostanie silnie ograniczone. Jeśli obecne tempo wzrostu EV będzie kontynuowane, to do 2023 roku popyt na ropę zostanie obniżony o 2 miliony baryłek dziennie, co jest poziomem niemal równym do nadwyżki surowca na rynku z 2014 roku.
Innymi słowy rewolucja EV wywoła duży kryzys na rynku ropy. Być może złoża ropy znajdujące się głęboko w oceanach nie zostaną nigdy wydobyte?
Jednak największą zmianę może przynieść rynek samochodów autonomicznych, które mogą przełożyć się na spadek liczby samochodów w użyciu oraz optymalizację zużycia benzyny. Doprowadziłoby to do nawet głębszego spadku popytu na ropę. W bardzo długiej perspektywie jesteśmy negatywnie nastawieni wobec rynku ropy naftowej i spodziewamy się, że będzie on przynosić bardzo niskie zwroty z zainwestowanego kapitału.