(PAP) Uwaga rynków finansowych skupiona będzie w najbliższych dniach na kumulacji posiedzeń banków centralnych - w środę, czwartek i piątek decyzje ogłoszą Fed, EBC i Bank Japonii. Na poziom awersji do ryzyka oddziaływać mogą kwestie geopolityczne (spotkanie Trump-Kim we wtorek) oraz handlowe (ogłoszenie przez USA listy ceł na Chiny).
EBC - OGŁOSZENIE KOŃCA QE JUŻ W CZWARTEK, CZY W LIPCU?
Europejski Bank Centralny może już w czwartek ogłosić datę zakończenia programu skupu aktywów. Do takiej konkluzji skłoniło rynek ubiegłotygodniowe przemówienie głównego ekonomisty EBC Petera Praeta, które potwierdziło wcześniejsze przecieki prasowe.
Praet, uważany do tej pory za gołębia i sojusznika prezesa EBC Mario Draghiego, powiedział, że EBC „będzie musiał ocenić, czy nastąpił wystarczający postęp, który uzasadniałby stopniowe ograniczanie skupu aktywów netto”. Wcześniej Bloomberg informował za źródłami w EBC, że bankierzy w czerwcu podejmą pierwszą formalną dyskusję na temat zakończenia QE.
Ekonomista zaskoczył ponadto obserwatorów dość jastrzębią oceną sytuacji inflacyjnej w eurolandzie. Praet zasugerował, że dwa z trzech kryteriów „trwałego dostosowania ścieżki inflacji” do celu są już spełnione (convergence: zbieżność do celu w średnim terminie, confidence: pewność co faktycznej realizacji zakładanej ścieżki), a rynkowe oczekiwania względem realizacji trzeciego warunku rosną (resilience: trwała zbieżność do celu nawet po zakończeniu QE).
Jeszcze w połowie maja Praet powtarzał ukute dość dawno sformułowanie, że inflacja w strefie euro pozostaje niska.
Ceny konsumpcyjne w strefie euro wzrosły maju o 1,9 proc. rdr vs 1,2 proc. miesiąc wcześniej - wynika ze wstępnych danych Eurostatu. W ujęciu bazowym CPI w V wyniósł 1,1 proc. rdr vs. 0,7 proc. w kwietniu.
Program QE w obecnym kształcie (30 mld euro miesięcznie) wygasa we wrześniu. Do tego czasu EBC skupi w ramach programu, rozpoczętego w 2015 r., papiery za 2,5 bln euro.
Na rynku dominują spekulacje, że najbardziej prawdopodobnym scenariuszem taperingu QE jest stopniowe ograniczenie skali skupu aktywów o kilka-kilkadziesiąt mld euro miesięcznie do zera z końcem 2018 r.
Analitycy nie są jednak do końca przekonani, czy decyzje ws. QE zapadną już w czwartek, czy też Rada Prezesów wstrzyma się z zakomunikowaniem ustaleń do lipca.
„EBC ma w zasadzie dwie opcje w czerwcu: gołębie decyzje z jastrzębią komunikacją (zasugerowanie zbliżającego się taperingu QE) lub jastrzębie decyzje z gołębim przesłaniem (osłodzenie ogłoszenia taperingu gołębimi sygnałami)” – ocenia Frederik Ducrozet, ekonomista Pictet Wealth Management.
Za bardziej ostrożnymi deklaracjami EBC przemawiać mogą wciąż niska inflacja bazowa, przeciągające się na całą pierwszą połowę roku spowolnienie w gospodarce eurolandu, ryzyko eskalacji globalnej wojny handlowej, czy niepewna sytuacja polityczna we Włoszech.
EBC może wybrać tutaj rozwiązanie z ubiegłego roku, kiedy to wrześniu zasygnalizowano, że decyzje ws. QE (wówczas chodziło o zmniejszenie skali skupu) zapadną „na jesieni”, co faktycznie nastąpiło na kolejnym, październikowym spotkaniu bankierów.
Po decyzjach o QE na pierwszy plan wysuną się spekulacje odnośnie ścieżki stóp procentowych – EBC będzie musiał zmodyfikować forward guidance dla stóp, który obecnie głosi, że pozostaną one na obecnym poziomie „przez dłuższy okres, zdecydowanie przekraczający” horyzont QE.
Ostatnie przemówienie Praeta skłoniło rynek do przesunięcia zakładów na pierwszą w cyklu podwyżkę stóp proc. przez EBC na lipiec 2019 r.
„Krótki okres taperingu QE może zostać uzależniony od sytuacji rynkowej w taki sposób, by inwestorzy nie zaczęli wyceniać podwyżki stóp proc. już w I połowie 2019 r. Draghi mógłby to uczynić, wskazując na stopę forward Euribor z projekcji makro lub na obecne oczekiwania dla poziomu stóp” – ocenia Ducrozet.
Analitycy zgodnie prognozują, że w najnowszej projekcji EBC obniży nieco szacunki wzrostu PKB w eurozonie (urealnienie po słabych odczytach makro) oraz podwyższy szacunki dynamiki inflacji (wyższe ceny ropy naftowej).
Dane makro i wydarzenia z Europy:
Wtorek: Niemcy – indeks ZEW za VI, UK – bezrobocie, płace za IV
Środa: Euroland – produkcja przemysłowa za IV, UK – inflacja za V
Piątek: Euroland – końcowy HICP za V
FED – PODWYŻKA STÓP, REWIZJA KOMUNIKATU, ILE PODWYŻEK W CAŁYM ’18?
Amerykańska Rezerwa Federalna w środę wieczorem najprawdopodobniej podwyższy stopy procentowe o 25 pb. do 1,75-2,0 proc., drugi raz w bieżącym roku i siódmy raz w cyklu. Inny scenariusz byłyby dla rynków kolosalnym zaskoczeniem, z uwagi na sygnały płynące do tej pory z Fed.
W centrum uwagi, jak co kwartał, znajdą się nowe projekcje makro, a w szczególności „wykres kropkowy” (dot-plot), obrazujący preferowaną przez członków Fed ścieżkę stóp procentowych. W marcu opinie w Federalnym Komitecie Otwartego Rynku były podzielone niemal na pół, jeżeli chodzi o scenariusz 3 lub 4 podwyżek stóp w 2018 r., z minimalną przewagą pierwszego obozu.
Gospodarka USA, po słabszym I kw. pokazała jednak od marca swoją siłę. Stopa bezrobocia w maju spadła na 18-letnie minimum 3,8 proc., notowane wcześniej jedynie w 1969 r. Jeszcze kwartał temu Fed prognozował, że wskaźnik spadnie na tak niski poziom dopiero na koniec roku.
Przeciętny przyrost miejsc pracy poza rolnictwem w 2018 r. do maja wynosi 207 tys. miesięcznie wobec 182 tys. w 2017 r.
W marcu i kwietniu po raz pierwszy w historii badań (od 2000 r.) liczba wolnych wakatów w USA przekroczyła liczbę osób pozostających bez pracy.
Ciasny rynek pracy zaczyna coraz mocniej przekładać się na dynamikę płac – 35 proc. małych amerykańskich firm raportuje podnoszenie wynagrodzeń, najwięcej od 32 lat. Wynagrodzenia godzinowe w USA wzrosły w maju o 0,3 proc. mdm i 2,7 proc. rdr o odpowiednio 0,2/0,1 pkt. proc. więcej niż miesiąc wcześniej.
Inflacja, wg preferowanej przez Fed miary, utrzymuje się w okolicach celu, po zaniku w marcu silnych efektów bazowych z ub. roku. Deflator PCE w kwietniu wyniósł 2,0 proc. rdr tyle samo co w III, a w ujęciu bazowym 1,8 proc. rdr.
W kontekście rosnącej dynamiki cen, prezes Fed Jerome Powell może być dopytywany na konferencji prasowej, jaką skalę przestrzelenia celu inflacyjnego Rezerwa byłaby skłonna tolerować.
W komunikacie po majowym posiedzeniu Rezerwy oceniono, że inflacja w ujęciu rocznym "będzie poruszała się blisko symetrycznego 2-proc. celu w średnim terminie". Rynek odczytał to jako sygnał na przyzwolenie na niewielkie przestrzelenie 2-proc. celu. Od tamtego czasu kilku bankierów z Fed wprost zasugerowało taką możliwość.
Kolejnej podwyżce stóp proc., w ocenie ekonomistów, powinny towarzyszyć stosowne zmiany w treści komunikatu. Analitycy Barclays (LON:BARC) i Morgan Stanley (NYSE:MS) spodziewają się, że Fed zmieni ocenę nastawienia polityki monetarnej na „umiarkowanie akomodacyjne” (obecnie „akomodacyjne").
Kilkoro bankierów z Fed w maju wskazało na potrzebę modyfikacji forward guidance właśnie we wspomnianym wyżej ustępie oraz fragmentu brzmiącego obecnie: "stopa fed funds prawdopodobnie pozostanie przez jakiś czas poniżej poziomów oczekiwanych w długim terminie".
Dane makro i wydarzenia zw. z USA:
Wtorek: CPI za V
Środa: PPI zaV
Czwartek: Sprzedaż detaliczna za V
Piątek: Produkcja przemysłowa za V, indeks aktywności Empire Manufacturing za VI, wstępny indeks nastrojów konsumentów U. Michigan za VI
TRUMP KONTRA G7, AMERYKAŃSKIE CŁA NA CHINY JUŻ W PIĄTEK?
Prezydent USA Donald Trump postawił w sobotę pod znakiem zapytania dalszą współpracę z sojusznikami z formatu G7, odmawiając uznania już uzgodnionego (w tym przez USA) wspólnego komunikatu po spotkaniu grupy.
Polityk zakomunikował decyzję na Twitterze kilka minut po oficjalnej publikacji ostatecznej wersji dokumentu, uzasadniając ją „fałszywymi” i „nieuczciwymi” wypowiedziami premiera Kanady J. Trudeau oraz faktem, iż północny sąsiad USA stosuje wysokie stawki celne na niektóre sektory amerykańskiego importu.
Trudeau w trakcie podsumowującej szczyt G7 konferencji stanowczo zareagował na protekcjonistyczne postulaty USA, również pod adresem Kanady, stwierdzając, że jego kraj nie zgodzi się na bycie „pomiatanym”. Powtórzył, że nałożone przez USA cła na stal i aluminium stanowią dla Kanady „obrazę”.
Decyzje Trumpa kontrastują z jego deklaracjami ze szczytu. Według źródeł Politico, prezydent USA zaproponował w trakcie roboczych rozmów zniesienie wszystkich taryf między państwami G7.
Polityka handlowa USA ponownie znajdzie się w centrum uwagi najpóźniej w piątek. Do tego czasu USA mają opublikować ostateczną listę chińskich produktów, o łącznej wartości 50 mld USD, na które Waszyngton zamierza nałożyć 25 proc. cło.
Biorąc pod uwagę szybką, stanowczą i symetryczną odpowiedź Pekinu na dotychczasowe decyzje USA w kwestiach handlowych, niewykluczona jest tym samym dalsza eskalacja konfliktu taryfowego. (PAP Biznes)
