Kluczowe informacje z rynków:
USA: Prezydent Donald Trump powiedział wczoraj reporterom w Białym Domu, że jest „bardzo, bardzo bliski” opublikowania nominacji na nowego szefa FED. We wcześniejszym wywiadzie dla Fox Business Network przyznał, że liczą się już tylko trzy nazwiska: Taylor, Powell, oraz Yellen, choć nieoficjalnie mówi się, że wybór będzie pomiędzy Taylorem, a Powellem.
NOWA ZELANDIA: Przy okazji podpisania umowy koalicyjnej pomiędzy Laburzystami, Zielonymi, oraz NZ First zaprezentowano punkty wyborczego programu, który zawiera m.in. podwyżkę płacy minimalnej do 20 NZD za godzinę do roku 2020 r., przywrócenie dostępu do opieki zdrowotnej dla wszystkich, zablokowanie dostępu do rynku nieruchomości dla obcokrajowców, ograniczenie imigracji do 30 tys. osób rocznie, oraz zmianę obecnego mandatu RBNZ dodając konieczność dbania także o poziom bezrobocia (poza inflacją).
EUROSTREFA: Opublikowane dzisiaj wstępne szacunki indeksów PMI dla strefy euro wypadły lepiej dla przemysłu (wzrost do 58,6 pkt. z 58,1 pkt. przy oczekiwanych 57,8 pkt.), ale gorzej dla usług (spadek do 54,9 pkt. z 55,8 pkt. wobec prognozy 55,6 pkt.).
Opinia: Na wykresie koszyka dolara FUSD widać, że potrzeba będzie nowych bodźców, aby móc (być może już skutecznie) zaatakować opór przy 94,10 pkt. Problem w tym, że na takowe trzeba będzie poczekać – przynajmniej do czwartku. Wtedy, w kontekście posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego, można spodziewać się dużej zmienności, ale ostatecznie też wykształcenia się wyraźniejszego ruchu kierunkowego na EUR/USD. Istotny będzie też wątek nominacji nowego szefa FED, wczorajsze słowa Trumpa zdają się potwierdzać wcześniejsze plotki, że decyzja może zapaść jeszcze przed podróżą prezydenta do Azji, czyli do 3 listopada. Jeżeli wybrany zostanie Jerome Powell, to potwierdzi to oczekiwania rynku i w zasadzie większej reakcji nie będzie. Z kolei, jeżeli będzie to John Taylor, to rynek będzie zmuszony „urealnić” swoje oczekiwania, co do możliwych posunięć FED-u w latach 2018-2019 i tym samym stworzy to wyraźną presję na umocnienie się dolara.
Opublikowane dzisiaj szacunki dotyczące indeksów PMI dla strefy euro wiele nie zmieniły, kluczowe pozostaje oczekiwanie na czwartkową decyzję EBC (przy czym oczekiwanie, że nie dojdzie do podania końcowej daty dla programu QE staje się coraz bardziej powszechne, stąd też reakcja rynku może zależeć od interpretacji słów Mario Draghiego), oraz dalszy rozwój wypadków wokół Katalonii (tamtejszy parlament zapowiedział już, że nie uzna decyzji Madrytu o jego samorozwiązaniu).
Na wykresie EUR/USD nadal trzymamy się oznaczeń dla formacji R-G-R i czekamy na test istotnej strefy wsparcia 1,1680-1,1715.
Dzisiaj słabo zachowują się waluty Antypodów. W przypadku dolara australijskiego rynek zaczyna być nieco nerwowy przed jutrzejszą publikacją kwartalnych danych nt. inflacji CPI, która może wpłynąć na oczekiwania dotyczące przyszłych ruchów RBA (tymczasem ten już teraz nieco rozczarowuje swoją „ostrożnością”). Na wykresie AUD/USD rośnie prawdopodobieństwo testowania dołka z 6 października przy 0,7732.
Najsłabszą walutą jest dzisiaj dolar nowozelandzki, chociaż będąc uczciwym warto przypomnieć, że reformy zapowiadane przez nowy lewicowy rząd Jacindy Andern są jak na razie kalką tego, co słyszeliśmy w kampanii wyborczej i do czego zdążyliśmy się (?) już przyzwyczaić. Postulat poszerzenia mandatu RBNZ nie powinien być utożsamiany z zamachem na niezależność banku centralnego, a zapowiedź podwyższenia płacy minimalnej może w dłuższym okresie podbijać oczekiwania inflacyjne. Na wykresie NZD/USD można próbować wyrysować kanał spadkowy, co sugerowałoby, że dalsza przecena może być ograniczona.
