To był ciężki tydzień dla dolara amerykańskiego. Wielu amerykańskich decydentów przemawiało w tym tygodniu lecz żaden z nich nie zdołał pomóc dolarowi, który spadał od czasu decyzji w sprawie stóp procentowych w zeszłym tygodniu. Kalendarz nie był przepełniony, co pozostawiło głosowanie w sprawie opieki zdrowotnej w USA w centrum uwagi. O godzinie 11, parlament rozpoczął głosowanie w sprawie opieki zdrowotnej i według przewodniczącego Komisji Kongresu USA ds. wykorzystania energii w gospodarstwach domowych i w przemyśle, Walden’a, ustawa jest gotowa i nie trzeba będzie na nią długo czekać. Prezydent Trump również powiedział, że wysiłki nad ustawą o opiece zdrowotnej są już zakończone. Chociaż dolar wzbił się w górę na tę wiadomość, usterki w ustawie wznoszą wiele pytań, jak prezydent planuje zafundować swoją reformę podatkową, gwóźdź programu planów wydatków fiskalnych nowej Administracji Trump’a. Bez perspektywy znacznego cięcia podatków i odpowiadającego mu wzrostu gospodarczego, wrzesień wydaje się być bardziej prawdopodobny niż czerwiec, jeśli chodzi o podwyżkę stóp procentowych. Nawet jeśli parlament zatwierdzi ustawę, może ona natknąć się na znaczny opór ze strony Senatu. Przy jak dotąd uchylonym wyniku głosowania, inwestorzy będą wyczekiwać planu B Trump’a co oznacza, że polityka fiskalna pozostanie w centrum uwagi i będzie kluczowym czynnikiem określającym kierunek kursu dolara amerykańskiego.
W tym czasie, dolar nie otrzymał pomocy ze strony urzędników Rezerwy Federalnej w zeszłym tygodniu. Inwestorzy mieli nadzieję na mniej gołębią interpretację posiedzenia FOMC z tego miesiąca ze strony Yellen i Dudley’a, lecz oboje przewodniczących członków Fed’u nie nadmienili żadnej specyficznej wzmianki o polityce monetarnej czy ekonomii. Zamiast tego, najgłośniejsze komentarze pochodziły od dyrektora Fed’u Kashkari’ego, który był jedynym członkiem banku centralnego, który opowiedział się za pozostawieniem stóp procentowych na niezmienionym poziomie na ostatnim posiedzeniu. Zatem jego gołębie komentarze nie powinny być zaskoczeniem. Odczuwa on, że nie pojawiło się wystarczająco dużo poprawy od ostatniego posiedzenia i „wciąż zbliżają się w zbyt małym stopniu do celu inflacyjnego, a przy wzmacniającym się rynku pracy, oznacza to duży zastój”. Ostatnie raporty gospodarcze usprawiedliwiają jego wątpliwości, gdyż trwająca sprzedaż domów spadła bardziej niż oczekiwano, liczba nowo zarejestrowanych bezrobotnych wzrosła i zamówienia na dobra trwałe zwolniły. Jednakże sprzedaż nowych domów wzrosła i saldo ujemne na rachunku bieżącym zawęziło się. W przyszłym tygodniu, rewizja PKB za trzeci kwartał, bilans handlowy, trwająca sprzedaż domów, przychody osobiste, wydatki osobiste, PMI z Chicago i rewizje raportu sentymentu konsumentów Uniwersytetu Michigan są zaplanowane do wydania. Wielu dyrektorów Rezerwy Federalnej ma wygłosić przemówienie, wiec traderzy powinni zwrócić uwagę na każdy komentarz, który mógłby poruszyć rynek.
Polityka również znajdzie się w centrum naszej uwagi, ze względu na to, iż premier Wielkiej Brytanii, Teresa May, prawdopodobnie wprowadzi w życie Artykuł 50 w ciągu następnych kilku dni, formalizując tym samym rozwód Wielkiej Brytanii z Unią Europejską. Oczekujemy, że GBP/USD spadnie szybko i agresywnie kiedy ogłoszenie zostanie wydane lecz powinna zregenerować się szybko gdyż nieuniknione w końcu nastanie, a inwestorzy zdadzą sobie sprawę, że proces negocjacji będzie długi i wypełniony przesunięciami. Brexit będzie głównym wydarzeniem w tym tygodniu jedynie przy zatwierdzeniach kredytów hipotecznych i rewizją PKB za czwarty kwartał zaplanowanymi do wydania. Szterling prezentował się silnie w zeszłym tygodniu, przy wzrostach, które były wywołane porządnymi danymi, ceny konsumentów urosły 0.7% w marcu, przebijając prognozy rynkowe wzrostu o 0,5% odrabiając w całości spadek z poprzedniego miesiąca. Zawiodło to zanalizowane tempo wzrostu powyżej oczekiwanego przez bank centralny poziomu 2% do 2.3% z 1.8%. Zasadniczy wzrost cen był tak samo solidny, rosnąc do 2% z 1.6%. Bazując na tym raporcie, urzędnicy Banku Anglii powinni myśleć o podnoszeniu stóp procentowych, a w połączeniu z gorącymi danymi o sprzedaży detalicznej, w przyszłym miesiącu możemy zacząć ujrzeć więcej takich decydentów jak Kristen Forbes, która głosowała za natychmiastową podwyżką stóp procentowych. Ekonomiści oczekują, że sprzedaż detaliczna odbije lecz nie przewidują iżwydatki skoczą do poziomu 1.3%, zostawiając z tyle ich oczekiwania 0.3%. To dobry znak dla wzrostu w czwartym kwartale.
EUR/USD przebiło się powyżej poziomu 1.08 na tle silniejszych danych ze Strefy Euro i dobrej prezentacji Emmanuela Marcon podczas pierwszej debaty prezydenckiej. Według piątkowych raportów PMI, sektor przetwórczy i usługowy przyspieszył w Strefie Euro, prowadzony przez wzrosty we Francji i Niemczech, dwóch największych gospodarkach regionu. Trzy miesięczna średnia złożonego indeksu PMI wzrosła do najwyższego poziomu od 6 lat, gdyż gospodarka Strefy Euro regeneruje się na tle słabszej waluty i akomodacyjnej polityki monetarnej. Dwa tygodnie wcześniej, członkowie Europejskiego Banku Centralnego wyszli z ideą zacieśniania i choć nie są na pozycji do podniesienia stóp procentowych w najbliżej przyszłości, możemy zacząć słyszeć mniej gołębiego tonu ze strony urzędników EBC. Lecz pozostaje jeden problem, którym jest inflacja – euro może być słabe, lecz presja cenowa nie wzrasta czego dowodzi spowolnienie we wzroście cen producentów w lutym. W przyszłym tygodniu niemiecki raport IFO jest zaplanowany do wydania, wraz z niemieckimi cenami konsumentów i danymi o bezrobociu. IFO, które mierzy pewność biznesową powinno wzrosnąć po silnych raportach PMI i tym samym raporty o pewności ze Strefy Euro oraz wzrost zatrudnienia. Według niemieckich raportów PMI, wzrost liczby nowych miejsc pracy był najsilniejszy od marca 2011 i drugim najsilniejszym zaczynając od stycznia 1998. Inflacja z drugiej strony powinna pozostać niska lecz wspólnie, raporty z przyszłego tygodnia powinny bardziej pomóc niż zaszkodzić euro.
Dolar australijski, nowozelandzki i kanadyjski spadły ze swoich szczytów z zeszłego tygodnia. Straty pojawiły się pomimo silniejszych danych i mniej gołębich opinii ze strony banków centralnych. Protokół z ostatniego posiedzenia Banku Rezerwy Australii pokazał, że bank centralny staje się bardziej optymistyczny co do wzrostu i inflacji. Bank Rezerwy Nowej Zelandii pozostawił stopy procentowe na niezmienionym poziomie 1.75% i choć bank centralny odczuwa, że waluta powinna spaść niżej by zbalansować wzrost gospodarczy a polityka monetarna powinna pozostać akomodacyjna przez znaczny okres czasu, oczekują także wzrostu inflacji w najbliższych miesiącach. Na razie członkowie RBNZ uważają, że CPI wróci do celu średnim terminie, aniżeli stopniowo oraz odczuwają, że słabe wyniki PKB za czwarty kwartał są spowodowane tymczasowymi czynnikami. W rezultacie ich poglądy co do obecnej perspektywy wzrostu są pozytywne. RBNZ stał się mniej gołębi na ostatnim posiedzeniu i z tego powodu wierzymy, iż dolar nowozelandzki może prezentować się lepiej niż wszystkie główne waluty. Zaś dla pary USD/CAD, sprzedaż detaliczna w kanadzie urosła 2,2%, prawie podwójnie przebijając oczekiwania z początku roku i choć wzrost cen konsumentów osłabł lekko, wynik rok do roku pozostaje na poziomie 2%. Biorąc wszystko pod uwagę, wzrost w wydatkach i zwyżkowanie inflacji powinno ściągnąć w dół zyski na parze USD/CAD, jako że najprawdopodobniej sprawią one to, że Bank Kanady będzie mniej gołębi. Patrząc w przód, w przyszłym tygodniu traderzy walut towarowych powinni skupić się na chińskich raportach PMI, kanadyjskim PKB zaplanowanymi do wydania i przemówieniu naczelnika Banku Kanady Poloz’a.