Po silnej deprecjacji złotego w drugiej połowie sierpnia, od początku września indeks rodzimej waluty buduje wąską konsolidację, powyżej ostatnio ustanowionych minimów. Przecena złotego co prawda wyhamowała, ale strona popytowa nie jest w stanie wykształcić odbicia. Nie ma zatem sygnałów ani kontynuacji deprecjacji rodzimej waluty, ani jej zakończenia.
INDEKS PLN
Miniony tydzień przyniósł kontynuację osłabienia złotówki do głównych walut. Indeks rodzimej waluty nadal porusza się jednak w ramach konsolidacji, która wytworzyła się powyżej ustanowionych 29 sierpnia minimów (73,18 pkt.). W zeszłym tygodniu ekstrema te zostały pozytywnie przetestowane. Stronie popytowej nie udało się jednak wykształcić większego odbicia. Z technicznego punktu widzenia struktura spadkowa z czerwca tego roku wygląda na wypełniony impuls spadkowy. Sugeruje to, że w najbliższych dniach, a może nawet tygodniach powinniśmy obserwować korektę wzrostową całego tego ruchu. Przemawiają za tym pozytywne dywergencje na wskaźniku RSI liczonym na danych dziennych. Zasięg takiej korekty wyznacza strefa oporów 73,45 – 73,57 pkt. (geneza na wykresie). Jeżeli indeks nie zdoła wykształcić odbicia i pokonane zostaną ostatnie minima na 73,18 pkt. to czeka nas ruch w dół w kierunku zeszłorocznych dołków i 61,8% zniesienia sekwencji wzrostowej z drugiej połowy 2012 r. (72,9 pkt.).
Notowania EUR/PLN w ostatnim tygodniu kontynuowały budowanie trendu bocznego, który od początku sierpnia kształtuje się powyżej średnioterminowej linii trendu wzrostowego. W minionym tygodniu obronione zostało dolne ograniczenie tej konsolidacji (okolice poziomu 4,18). Górną granicę tego ruchu wyznacza z kolei strefa oporów 4,24 – 4,26 (maksima ze stycznia i z marca br. oraz linia poprowadzona po ostatnich, lokalnych szczytach). W średnim terminie nadal obowiązującym jest trend wzrostowy. Dopiero zejście notowań poniżej okolic 4,14 zanegowałoby trend wzrostowy (geneza na wykresie). Za wariantem spadkowym przemawiają negatywne dywergencje na wskaźnikach impetu w ujęciu dziennym (patrz wykres). W tym momencie jednak kluczowy będzie kierunek wybicia z konsolidacji.
Silna deprecjacja złotego do dolara amerykańskiego trwająca od początku lipca, w zeszłym tygodniu wyhamowała nieco poniżej maksimum z września 2013 roku. Od tamtej pory na tej parze wytworzyła się wąska konsolidacja pomiędzy wspomnianym ekstremum i 61,8% zniesieniem sekwencji spadkowej z genezą w lipcu ub.r (3,23 – 3,28). Kształtująca się od początku lipca struktura wzrostowa wygląda na wypełnioną piątkę impulsową, co sugeruje zbliżającą się głębszą korektę na tym rynku. Tym samym obrona wspomnianej strefy oporów byłaby doskonałą okazją dla strony podażowej do wykształcenia takowej korekty. Pierwszym zasięgiem dla tej korekty byłaby strefa 3,16 – 3,17 (geneza na wykresie). Sygnałem zakończenia sekwencji wzrostowej byłby powrót notowań poniżej poziomu 3,0750; gdzie przebiega górne ograniczenie średnioterminowej konsolidacji, w której para ta poruszała się od lutego do lipca br.
Notowania CHF/PLN po obronie tegorocznych maksimów w końcówce sierpnia (poziom 3,50), także wygenerowały w ostatnich tygodniach spadkową korektę, która w zeszłym tygodniu przekształciła się w wąską konsolidację powyżej średnioterminowej linii trendu spadkowego (patrz wykres). Struktura wzrostowa z genezą w lipcu tego roku wygląda na wypełniony impuls, co oznacza że obecny ruch w dół jest korektą całej tej struktury. Minimalny zasięg ruchu korekcyjnego – 38,2% zniesienie poprzedniej fali w górę – został praktycznie osiągnięty (3,45), ale nie przesądza to jeszcze o zakończeniu fali spadkowej. Kolejne wsparcia przebiegają na poziomach 3,4150 oraz 3,3550 (patrz wykres). Z kolei do kontynuacji fali wzrostowej kluczowe będzie pokonanie strefy oporów 3,50 – 3,51 (ostatnio zanotowane ekstrema oraz poprzednie tegoroczne maksima z marca).
Niejednoznaczna pozostaje sytuacja techniczna na parze GBP/PLN. Notowania tej pary po sforsowaniu w połowie lipca kluczowego oporu w postaci 61,8% zniesienia sekwencji spadkowej z maja 2012 (5,22), budują konsolidację powyżej tego poziomu. Ograniczenia trendu bocznego przebiegają na poziomach 5,21 (38,2% zniesienie fali w górę z początku czerwca) i 5,33 (tegoroczne maksima z 1 września). Moim zdaniem szanse zarówno na wybicie górą, jak i dołem są podobne. W średnim terminie nadal jednak obowiązuje trend wzrostowy. Będzie tak dopóki notowania pozostają powyżej linii trendu wzrostowego z genezą w lutym 2013 r. (obecnie okolice 5,10).
Karolina Bojko-Leszczyńska
EFIX Dom Maklerski S.A.