Poprzedni tydzień rozpoczął się pozytywnie dla notowań złotego, gdyż była okazja zareagować na decyzję agencji S&P o zmianie perspektywy oceny polskiego długu. Obawiano się obniżki ratingu, a tymczasem ku zaskoczeniu wielu, nie tylko nie obniżono go, ale i podniesiono perspektywę w negatywnej na neutralną. Wprawdzie szybko pojawiły się wątpliwości co do metodologii, która to uzasadniała (przeszacowanie inwestycji w roku bieżącym), ale informacja poszła w świat. Dopiero druga połowa tygodnia ponownie była dla złotego mniej łaskawa.
Z punktu widzenia notowań złotego w nadchodzącym tygodniu istotnym wydarzeniem będzie publikacja danych o zmianie cen towarów i usług konsumpcyjnych w Polsce. Dane wstępne pokazały, że deflacja z Polski zniknęła i ceny w relacji rok do roku nie zmieniły się. W kolejnych miesiącach można oczekiwać już wzrostów, za co odpowiada efekt niskiej bazy. Szczególnie znaczący wpływ na tempo wzrostu będzie miała zmiana cen energii. W związku z tym, tak dynamicznego zwrotu jeszcze nie odnotujemy w przypadku wskaźnika bazowego. Ten pojawi się jutro. Jutro także pojawią się dane z gospodarki chińskiej (sprzedaż detaliczna i produkcja przemysłowa). Poza tym uwagę powinny zwrócić oficjalne dane o niemieckiej i brytyjskiej inflacji. Istotna dla nas będzie również wartość wskaźnika ZEW. Po południu poznamy dynamikę cen importu w USA.
W środę będzie się mówiło tylko o jednym – swoją decyzję ogłosi Komitet Otwartego Rynku amerykańskiej Rezerwy Federalnej. Wprawdzie wiadomo, że Fed stopy podniesie i pewnie podniesie je także w przyszłym roku, ale rynek będzie szukał śladów tego, jak szybko te kolejne podwyżki będą się pojawiać. Zatem ważna będzie nie tylko treść komunikatu po posiedzeniu, ale również przebieg konferencji z udziałem Janet Yellen. To wydarzenie będzie miało znaczenie dla wyceny dolara, a więc i relację dolara do euro, co pośrednio ma wpływ na poziom wyceny złotego. Poza tym w środę będzie się mówić o produkcji przemysłowej w strefie euro, polskim rachunku obrotów bieżących, a także sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej w USA. W czwartek na wyceny wpływ mogą mieć wstępne wartości wskaźników PMI, decyzja Banku Anglii, a także informacja o inflacji w USA (CPI). Na koniec tygodnia zaplanowane zostały publikacje inflacji w strefie euro, dane o zatrudnieniu i wynagrodzeniach w polskim sektorze przedsiębiorstw oraz dane o liczbie nowych pozwoleń na budowę i liczbie nowych budów w USA.
W ostatnich dniach zanotowaliśmy próbę odrabiania strat przez złotego, ale w samej końcówce tygodnia ponownie PLN tracił. W konsekwencji PLN lepiej zachował się jedynie wobec EUR oraz CHF, podczas gdy zmiany względem USD i GBP były minimalne.
Próba podniesienia notowań PLN jest widoczna na wykresie indeksu złotego. Nadal można zakładać, że zatrzymanie spadku związane jest z obroną dolnego ograniczenia kanału wzrostowego. Innymi słoty jest szansa na ponowienie próby wzrostu. Gdyby doszło do odbicia, to jeszcze nie byłoby to czymś przełomowym. Ostatecznie przełomem byłoby wyjście górą z kanału spadkowego, ale to wymagałoby przełamania poziomu znajdującego się ok. 1 pkt. wyżej. Na rynku złotego nie wydarzyło się nic, co już teraz pozwalałby oczekiwać takiej zwyżki. Odbicie może się powiększyć, ale tu nadal trwa walka na wsparciu.
USD/PLN
W minionych dniach na rynku złotego pojawiła się bardzo wysoka zmienność. Popyt na początku tygodnia sforsował lokalny opór w strefie 4,21-4,2250. Szybkie załamanie wybicia wygenerowało od razu sygnał odwrotu i przełożyło się na dynamiczną realizację zysków, sprowadzającą rynek w kierunku przebitej, średnioterminowej linii trendu spadkowego. Jej potwierdzenie oznacza teraz, że obszar 4,10 przejmuje rolę bardzo ważnego wsparcia. Póki rynek znajduje się powyżej tej bariery, szerszy układ techniczny cały czas pozostawia otwartą przestrzeń do kontynuacji kierunku. W krótszym horyzoncie zwróciłbym jednak uwagę ponownie na obszar 4,21-4,2250, który wchodzi aktualnie do gry jako opór. Ewentualne zatrzymanie podejścia na tym poziomie (a więc de facto brak nowego maksimum) byłoby sygnałem, że kontynuacja kierunku nie będzie już sprawą tak banalną, jak do tej pory i w najlepszym razie rynek może na dłużej utknąć w obszarze 4,10-4,22, a w nieco bardziej optymistycznym, z punktu widzenia krajowej waluty, scenariuszu pojawi się presja na 4,10 i realizacja zysków z długich pozycji na USD/PLN zostanie rozbudowana.
EUR/PLN
Podeście dolara do złotego wynika w sporej mierze z zachowania eurodolara, który w drugiej połowie minionego tygodnia wrócił do minimów. Znacznie lepiej w związku z tym złoty radził sobie już w relacji do euro, gdzie wahania z ostatnich dni doprowadziły do pojawienia się układu o zawężającej się zmienności. Jej uplasowanie pod oporem na 4,4630 (co ważne po przebiciu go od góry) ma podażowa wymowę i warto przyjrzeć się bliżej wariantowi, w którym udaje się podażowy zainicjować opuszczenie aktualnej struktury dołem, czyli wybić EUR/PLN poniżej 4,43. Gdyby pojawił się taki wariant, proces umocnienia złotego miałby szanse zostać rozbudowany w kierunku nawet 4,34. Powrót powyżej 4,4620 oddali powyższy scenariusz.
GBP/PLN
W minionych dniach wzrostowe odbicie udało się wyprowadzić również na rynku brytyjskiej waluty, która w końcówce tygodnia utknęła w obszarze lokalnego oporu. Aktualnie obserwujemy dość wąski układ boczny w strefie 5,2850-5,3230 i należałoby przyjąć, że jego opuszczenie wskaże dalszy kierunek. Małą podpowiedzią może być tu zachowanie indeksu złotego, gdzie cofnięcie z ostatnich dwóch dni wygląda na razie na korektę, a to mogłoby sugerować, że początek tygodnia zaczniemy od opuszczenia aktualnej zmienności przez GBP/PLN dołem.