Przewidywany u progu sierpnia wzrost wakacyjno – motoryzacyjnego popytu na ropę naftową miał być, także w opinii niżej podpisanego, na tyle istotny, iż miesiąc ten mógłby (przejściowo) zamknąć paliwowe notowania na plusie. W minionym tygodniu (Brent (–1,0%, WTI –3,9%) okazało się, iż rzeczywiście już nawet lipcowe zapotrzebowanie na ropę było w USA najwyższe od 4 lat, dochodząc do 19,3 mln baryłek dziennie (tj. ok. 1/5 globalnego popytu). Notabene również ilość samochodów wyprodukowana w tym miesiącu w Stanach Zjednoczonych osiągnęło najwyższy poziom od lat 5. Niemniej efekty te w zetknięciu z najwyższym od prawie trzech dekad stanem petro-produkcji z zasobów własnych USA, jednocześnie efektywnie ograniczającym import (najniższy od 19 lat), powoduje kontynuację obserwowanego od połowy czerwca silnego trendu spadkowego. W rezultacie wolnej, niezagospodarowanej ropy jest teraz, szczególnie w Europie – w nadmiarze. Z drugiej strony, tak silna narracja, staje się często pożywką dla kontrarian, zatem nie powinno dziwić, kiedy ostatni tydzień sierpnia upłynie jednak pod znakiem wzrostów cen.
Kontynuację zakupowej aktywności złota ze strony banków centralnych z „rynków wschodzących” potwierdziła w tych dniach informacja z Rosji. W lipcu kraj ten miał zakupić 9,4 tony. Ów news nie wywarł na uczestnikach kruszcowego rynku na tyle istotnego wpływu, aby zmienić kierunek notowań na dodatni (sieć:–1,8%, fixing:–1,4%) i/lub wypchnąć je znów powyżej 1300 USD/oz. Jest to jak wiadomo przejaw długoterminowej strategii akumulacji „żółtego metalu”. Póki co najgłośniej realizują ją centralne instytucje emisyjne „rynków wschodzących”, lecz wkrótce krąg równie dobrze może ulec znacznemu poszerzeniu.
Wolniej niż złoto, ale tylko w ramach obrotu sieciowego (–0,8%, gdyż fixing to: –1,8%) traciły w omawianym czasie ceny srebra. Stało się to na skutek „szerokiego” wzrostu kursów metali przemysłowych: aluminium (+2,5%), cyna (+0,1%), miedź (+2,9%), nikiel (+0,4%), ołów (+2,3%), wpisującego się w scenariusz wzrostowy, poprzedzony konsolidacją notowań pod koniec I półrocza br., w jednym i drugim przypadku opartą na przewidywaniach silnego ożywienia koniunktury budowlano – przemysłowej w Chinach oraz w USA.
Słabszy tydzień mają znów za sobą towary rolno – spożywcze. W odniesieniu do zbóż, gdzie żniwa dobiegają końca, pewną osobliwością zeszłego tygodnia były „wewnętrzne różnice” w ramach notowań pszenicy (zwykła: –0,4%, Kansas: +2,2%) oraz przede wszystkim soi (fasolka+5,8%, śruta –9,1%). O ile w przypadku pszenicy jest to pochodna uwidocznionych już w połowie sierpnia reakcji, na mniejszą w tym roku podaż odmiany Kansas, wywołaną srogością ostatniej zimy, to dyferencje w ramach soi można podpiąć pod preferencje funduszy hedgingowych oraz wiążące się z nimi wszystko to - co wynika z makroekonomicznych „odprysków” z Argentyny. Będącej nr 3 na świecie, zarówno w produkcji soi (ok. 20% podaży), jak i w jej eksporcie (ok 12% podaży). Praktycznie bez zmian pozostały w omawianym czasie ceny kukurydzy (+0,07%), a szorstkiego ryżu spadły o –0,6%.
Od dwóch miesięcy na krzywej spadkowej utkwiły ceny „mięsa czerwonego”, w poprzednim tygodniu obsunęły się o dalsze – dla chudej wieprzowiny o –1,9%, a dla wołowiny o –2,7 (buhaje) i o –0,6% (krowi żywiec). Tanie składniki paszowe (głównie z kukurydzy i soi) w połączeniu z retorsjami eksportowymi do Rosji, zdają się petryfikować ten trend. Nie brakuje jednak takich, dla których są to zbyt przekonywujące argumenty, aby w dalszym ciągu mogły sterować kursami…
Z kolei brak nowych przekonywujących informacji powoduje, że większość tzw. softów pozostała w minionym tygodniu „pod kreską”, tj.: kakao (–1,1%), kawa (Arabica –0,1%, Robusta +1,8%) cukier (biały: –1,1%, trzcinowy: –2,0%) i mrożony koncentrat soku pomarańczowego (–0,9%). W tej sytuacji naturalne zainteresowanie przesuwa się w stronę silnie przecenionej przez lato bawełny. Jej kurs oscyluje na poziomie 66 centów za funt, a zeszłotygodniowa jego zwyżka o +2,6% stanowi na dość mizernym jak widać rynku towarów rolno - spożywczych pewną zachęcająca. Choćby na tyle, aby sierpień zamknął się w wymiarze dodatnim. Przy czym, utrzymujący się brak popytu (zwłaszcza chińskiego) każe już zachować sceptycyzm co do zmiany tendencji w dłuższej perspektywie.
Wojciech Szymon Kowalski
EFIX Dom Maklerski SA