Investing.com – Bank UBS, publikując swoje globalne prognozy rynkowe, opracował pięć scenariuszy, które mogą kształtować perspektywy inwestycyjne na lata 2025/2026.
Pierwszy scenariusz zakłada wygraną byłego prezydenta Donalda Trumpa i zdobycie przez Republikanów obu izb Kongresu, choć bez większości w Senacie - tak zwany Red Sweep.
Polityka fiskalna w 2025 r. jest z grubsza opracowana, ponieważ większość wydatków i polityki podatkowej jest już gotowa, w oparciu o istniejące porozumienia między partiami. Ale po 2025 r. szykują się duże zmiany. Większość obniżek podatków uchwalonych w ramach ustawy o cięciach podatkowych i zatrudnieniu w 2017 r. wygasa z końcem tego roku.
Nie zakładamy, że Red Sweep doprowadzi do prostego przedłużenia TCJA, ale przyjmujemy, że większość TCJA zostanie przedłużona - stwierdzili analitycy UBS w nocie z 9 października. Szacujemy, że deficyt fiskalny wzrósłby o 4,4 bln USD i przekroczyłby 7% PKB po 2028 r. - z czego większość stanowiłby koszt utrzymania status quo.
Dodatkowym elementem jest obniżenie podatków od osób prawnych, które szacuje się na około 600 mld USD w okresie 10 lat, co można w przybliżeniu w pełni sfinansować poprzez uchylenie przepisów dotyczących podatku od energii w ustawie o redukcji inflacji.
Podsumowując, deficyt potencjalnie wzrósłby o 4,4 bln USD w okresie budżetowym w stosunku do scenariusza bazowego CBO, w którym wiele obecnych ulg podatkowych wygasłoby. Jednak zdecydowana większość tych wydatków ma na celu utrzymanie istniejącego kodeksu podatkowego, nie zaś znaczące obniżenie podatków osobistych.
Obniżka podatku od osób prawnych mogłaby potencjalnie pobudzić niewielki wzrost, jednak połączenie tej krajowej polityki podatkowej z ostrzejszymi cłami na Chiny sugeruje, że zwiększenie deficytu w stosunku do obecnego prawa może nie być aż tak stymulujące dla wzrostu.
Drugi scenariusz zakłada, że to wiceprezydent Harris wygra Biały Dom, a Demokraci odzyskają Izbę Reprezentantów i potencjalnie utrzymają Senat - tak zwany Blue Sweep.
Kampania Harris zaproponowała przywrócenie górnego progu podatkowego do 39,6% dla dochodów osób fizycznych powyżej 400 tys. dolarów i wspólnych dochodów powyżej 450 tys. dolarów, co było również proponowane przez administrację Bidena.
Polityka ta mogłaby zrównoważyć rozszerzenie wynikające z przedłużenia dla innych grup dochodowych o ~ 400 mld USD w okresie budżetowym. Oznaczałoby to, że całkowity koszt rozszerzenia przedziału dla wszystkich innych grup wyniósłby ~ 1,7 bln USD w utraconych dochodach.
Ogólnie rzecz biorąc, pomimo szeregu propozycji zwiększających dochody, polityka kampanii Harris prawdopodobnie zwiększy deficyt o około 2 biliony dolarów w ciągu 10-letniego okresu budżetowego.
Równoważąc podwyżki podatków dla osób o wyższych dochodach i korporacji oraz obniżki podatków dla osób o niższych dochodach, szacujemy, że wzrost w IV/IV kwartale będzie o ~0,3 pp i ~0,1 pp niższy odpowiednio w 2026 i 2027 r. w scenariuszu Blue Sweep w porównaniu z naszym scenariuszem bazowym.
Trzeci scenariusz zakłada recesję w amerykańskiej gospodarce, ale ryzyko to powinno z czasem maleć, jeśli Fed zdoła zapewnić wyceniane luzowanie polityki pieniężnej.
Pomimo wszystkich dobrych wiadomości dotyczących gospodarki, pojawiły się oznaki stresu w gospodarstwach domowych.
Zaległości w spłacie kart kredytowych i kredytów samochodowych są bliskie lub przekraczają poziomy z czasów globalnego kryzysu finansowego. Wysoce płynne bilanse całkowicie wyparowały z dolnych 80% rozkładu dochodów, podczas gdy nawet wśród osób zamożnych szał wydatków po Covid może się wyczerpać.
Ankiety biznesowe zapewniają - w najlepszym razie – mieszany obraz. Część inwestycji i budownictwa gwałtownie spowalnia, a wolniejsze wydatki rządowe zaczynają ciążyć na aktywności. Cykliczna, wrażliwa na oprocentowanie część gospodarki przez pewien czas wyglądała na recesyjną, ale silna konsumpcja przerwała zwykłe ogniwo transmisyjne.
W tym scenariuszu to się zmienia: wydatki konsumenckie w końcu zwalniają do tego stopnia, że podważają zaufanie firm do popytu. Mniejsze wydatki przekładają się na niższe zatrudnienie (ujemny wzrost płac), co z kolei przekłada się na niższe wydatki i rosnące oszczędności.
Fed, zdając sobie sprawę, że musi być bardziej akomodacyjna, niż tylko mniej restrykcyjna, obniża stopę funduszy Fed z powrotem do dolnej granicy.
Czwarty scenariusz koncentruje się wokół ceł, a jedną z najbardziej konsekwentnych propozycji wysuwanych przez byłego prezydenta Trumpa jest podniesienie poziomu amerykańskich ceł na towary z Chin do 60%, a na resztę świata do 10%.
Jeśli taka decyzja zostałaby podjęta, uważamy, że proces prawny sprawiłby, że wdrożenie ceł na Chiny przed drugą połową 2025 r. (zakładamy wrzesień) byłby mało prawdopodobny. W tym czasie cła na resztę świata byłyby realne w 2026 r.
Większość literatury sugeruje, że koszty amerykańskich ceł w latach 2018/2019 poniosły same Stany Zjednoczone, ponieważ chińskie firmy nie obniżyły cen, aby zachować udział w rynku. Jednak wolumen importu z Chin (i jego udział w rynku) gwałtownie spadł, średnio o 22% w pierwszym roku i o 36% po 5 latach.)
Spodziewamy się znacznie większego nacisku na "reguły pochodzenia" w celu uniknięcia obchodzenia ceł.
Wreszcie, piąty scenariusz koncentruje się wokół zbyt wczesnego złagodzenia polityki przez banki centralne.
Łagodzenie polityki pieniężnej przez banki centralne oficjalnie wystartowało - blisko 70% wszystkich banków centralnych rozpoczęło obniżanie stóp procentowych - pomimo wciąż podwyższonych wskaźników inflacji bazowej. Z kolei 63% banków centralnych nie osiągnęło swoich celów inflacyjnych.
Logika, „po co teraz ciąć?" wydaje się po części zapobiegać potencjalnemu dalszemu spowolnieniu. To powiedziawszy, nie jesteśmy świadomi wcześniejszych epizodów, w których tak duże poluzowanie było wyceniane przez rynki, gdy rynki pracy były nadal tak napięte.
Chociaż nie jesteśmy w obozie "lepkiej" inflacji, przedwczesne poluzowanie może przyczynić się do spowolnienia "ostatniej mili".
Globalny wzrost poza strefą euro i Chinami już teraz kształtuje się nieco powyżej długoterminowej średniej. Nietrudno sobie wyobrazić, że jeśli Stany Zjednoczone nie zwolnią zgodnie z naszymi prognozami, a konsumpcja w strefie euro w końcu zacznie rosnąć lub ogłoszone zostaną kolejne bodźce ze strony Chin, globalna gospodarka nabierze tempa, pchając wzrost powyżej trendu.