Macrobond zaproponował mi dwukrotne podniesienie opłaty za licencję swego produktu. Doszedłem do wniosku, że bezrobotnego analityka nie stać na takie drogie hobby, więc im podziękowałem. Od października więc mój blog straci znacznie na wartości, bo pewnie nie będzie mi się chciało ręcznie wyszukiwać i obrabiać danych makroekonomicznych, co bez odpowiedniego narzędzia zajmowałoby bardzo dużo czasu. Przy okazji, jeśli ktoś dysponuje kilkoma nudzącymi się programistami sprawnymi w oprogramowywaniu hurtowni danych, to proponuję rozważyć pomysł zrobienia „pluginu” do najpopularniejszych na świecie programów do analizy technicznej udostępniającego dane makro z całego świata. No chyba, że już ktoś to już zrobił, ale osobiście się z takim produktem – zapewne możliwym do zrobienia rozsądnym kosztem i zapewne użytecznym – przy odpowiedniej cenie – dla choćby promila z milionów aktywnych na świecie spekulantów – jeszcze nie spotkałem.
Powstałą lukę będę pewnie wypełniał w większym niż do tej pory stopniu rozważaniami opartymi o analizę techniczną, bo dostęp do cen instrumentów finansowych jest znacznie prostszy. Mając to na uwadze być może będę kontynuował ostatnią tradycję poniedziałkowej zabawy świeczkami na WIG-u 20.
Zgodnie z sugestią wynikającą z ubiegłotygodniowej projekcji WIG-20 szarpnął się w górę, chociaż zrobił to z opóźnieniem, a czas na wzrosty już się – w tej projekcji – skończył.
Popatrzmy jednak czy na świeczkach z ostatnich sesji pojawiły się jakieś charakterystyczne znaki.
Ja przede wszystkim widzę klasyczne objęcie hossy na przedostatniej sesji startujące z 20-sesyjnego minimum. Takich sygnałów było wcześniej od 2002 roku 18.
Trochę za dużo jak na mój gust, więc dodajmy sobie dodatkowe kryteria: biała wzrostowa świeca na ostatniej sesji. Zostało 8 sygnałów:
Jak widać taki układ pojawiał się i w super dołkach (maj 2005, październik 2005, lipiec 2009, czerwiec 2017), podczas korekt w bessie (lipiec i sierpień 2008) czy tuż po ważnym szczycie (styczeń 2013). Widać, że w dłuższym terminie takie jak ostatnio zachowanie indeksu raczej nic konkretnego nie znaczy, co nie jest chyba zaskoczeniem. Ale mnie interesuje raczej bardzo krótki termin najbliższych kilku sesji, bo od dłuższego horyzontu można zastosować inne narzędzia choćby dane na temat sentymentu krajowych inwestorów indywidualnych („Szczęśliwy jak polski inwestor indywidualny„).
Dodajmy więc jeszcze jedno ograniczenie: na ostatniej sesji WIG-20 wychodzi na 11-sesyjne maksimum.
Ups! Na sitku nic nie zostało, więc poluzujmy to ostatnie kryterium do 7-sesyjnego maksimum.
Zostało 5 przypadków: 3 super-dołki i dwie korekty w wielkiej bessie. Nie podoba mi się jednak tak duża rozbieżność („będzie deszcz, no chyba żeby była piękna pogoda”). Zastąpmy więc ostatnio dodane kryterium innym: „WIG-20 notuje najwyższy 2-sesyjny wzrost od miesiąca”.
Co ciekawe mimo zmiany kryterium powtórzyły się 4 sygnały (odpadł ten z czerwca 2017) i zrobiło się już zupełne 50/50: mamy dwa super-dołki i dwie próby korekty przed krachem.
No cóż, nie każde wbicie szpadla w ziemię przez poszukiwacza złota kończy się znalezieniem wielkiej żyły.
Ale przyjrzyjmy się tego, co się w tych 4 przypadkach, wydarzyło w ciągu następnych 5 sesji.
Jedyna wspólna cecha tych epizodów, którą zauważyłem, to pewne tendencja do robienia maksimum we wtorek i późniejszego cofania się indeksu (choćby tylko na 1 sesję jak w lipcu 2009).
Zrobiłem sobie na podstawie tych 4 przypadków projekcję świec na WIG-u 20 w tym tygodniu.
Ma co prawda nierealistycznie czarne świecie, co czyni ją trochę podejrzaną, ale gdyby potraktować ją jako wskazówkę, to można by sądzić, że do czwartku wsparciem dla indeksu będzie zamknięcie z piątku (2344 pkt.), a najwyższy poziom indeksu zostanie osiągnięty we wtorek.
W sumie odrzucony przeze mnie z ostatecznej analizy 5-ty sygnał (ten z czerwca 2017 przy uwzględnieniu 7-sesyjnego maksimum na ostatniej sesji), też sugeruje wtorkowy szczyt:
…, może więc coś w tym jest?
Podsumowanie: lokalny szczyt WIG-u 20 we wtorek?