W ubiegłym tygodniu doszło do pogłębienia osłabienia złotego, choć tempo spadku wartości polskiej waluty jest już mniejsze. Wycenie PLN zaszkodziło wprowadzenie krótszego wieku emerytalnego. Ten ruch szybko wywołał reakcje agencji ratingowych, które stwierdziły, że ta decyzja zagraża aktualnej ocenie wiarygodności polskiego długu. Wiarygodności, która w ostatnich miesiącach i tak jak mocno nadwyrężona.
W sferze makro na początku tygodnia rozmawiało się o raporcie o inflacji. Najnowsza publikacja analityków NBP nie wprowadziła wielu zmian do perspektywy polskiej inflacji. Wciąż mamy malejącą deflację, która wkrótce zniknie. Notowaniom złotego nie pomógł także słaby odczyt tempa wzrostu polskiego PKB. Zagraża to bowiem przyszłorocznej sytuacji finansów publicznych. Ratunkiem ma być ostateczny demontaż OFE. W piątek pojawia się także informacja o tempie wynagrodzeń w sektorze polskich przedsiębiorstw. Wzrost okazał wolniejszy od oczekiwań.
Tydzień zacznie się od istotnych danych dla notowań złotego. Opublikowana zostanie dynamika sprzedaży detalicznej i produkcji przemysłowej w Polsce. Niedawna publikacja wskaźnika PMI nie nastraja optymistycznie i trzeba się liczyć, że ze strony produkcji może nas czekać przykra niespodzianka. Niemniej nie warto się tym za bardzo ekscytować, gdyż to osłabienie nie powinno potrwać zbyt długo. Obecnie oczekuje się że tempo wzrostu produkcji w relacji r/r wyniosło niespełna 1 proc., ale nie jest wykluczone, że będzie nawet symbolicznie ujemne. Jeśli chodzi o sprzedaż detaliczną, to jej dynamika powinna być nadal relatywnie zdrowa i prawdopodobnie przekroczy 4 proc. Wraz ze wspomnianymi danymi pojawi się także dynamika cen na poziomie producentów. Tu już po raz drugi pojawi się zapewne inflacja, co jest przesłanką, by wkrótce dodatniej zmiany cen oczekiwać również na poziomie konsumentów. We wtorek nic nas nie zainteresuje, ale za to w środę pojawią się wstępne wartości europejskich wskaźników PMI. W przypadku zaskakujących wartości trzeba się liczyć z ruchami wartości euro. Środa będzie ostatnim dniem aktywności rynków amerykańskich i tego dnia pojawią się dane o zamówieniach na dobra trwałe, a także o liczbie nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych i nastrojach konsumentów. W środę wieczorem polskiego czasu opublikowana zostanie treść protokołu z ostatniego posiedzenia FOMC. To już nie będzie wydarzeniem, gdyż rynek zdążył pogodzić się z myślą, że na najbliższym, grudniowym, posiedzeniu stopy procentowe zostaną podniesione. W czwartek Ameryka świętuje, a w piątek robi zakupy. W tym czasie w Europie będzie się mówiło o danych o tempie wzrostu gospodarczego w Niemczech, wartości wskaźnika Ifo, a także o deflacji w Japonii i polskiej stopie bezrobocia.
W ostatnich dniach PLN nie zdołał wykonać odbicia po wcześniejszej fali spadków. PLN tracił na wartości. Największą stratę PLN zaliczył względem USD i GBP, a mniejszą wobec CHF i EUR.
Indeks złotego w ostatnich dniach pogłębił nieco spadek, choć ten ruch był już wyraźnie mniejszy od zanotowanego tydzień wcześniej. Wykres indeksu polskiej waluty zbliża się do strefy wsparcia. Ostatni dołek miał miejsce w okolicy 70,6 pkt. i ten poziom powinien zostać zachowany, jeśli miałby być kontynuowany scenariusz szerokiego kanału o nachyleniu wzrostowym. Spadek niżej powoli na test dolnego ograniczenia kanału spadkowego. Później zostanie już tylko lokalne minimum ze stycznia 2015, gdy walkę o słabszego franka odpuścił SNB.
Od 2014 roku para pozostaje w długoterminowym trendzie wzrostowym. Dzięki większej zmienności na tej parze od 2015 roku może my zauważyć, że cena porusza się w ramach wyraźnego kanału wzrostowego, tworzonego przez maksima z marca 2015 roku, stycznia 2016 roku oraz minima z maja 2015 roku, kwietnia, sierpnia oraz września 2016 roku. Aktualnie wraz z bijącym rekordy dolarem para USD/PLN osiągnęła najwyższe poziomy od ponad dekady (4,20). W najbliższych dniach możliwa jest korekta ostatnich wzrostów, która mogłaby sięgnąć okolicy poziomu 4,10. Dodatkowo widoczna jest także negatywna dywergencja, która wspiera powyższy scenariusz. Jednak w dalszej perspektywie kurs pozostaje w trendzie wzrostowym dlatego też można oczekiwać, że ustanowione tegoroczne maksima będą ponownie testowane a ich pokonanie otworzy cenie drogę w kierunku górnego ograniczenia kanału i oporu okolicy 4,30-4,35.
Polski złoty w ostatnich dwóch latach tracił względem wspólnej waluty. Kurs tej pary dotarł dwukrotnie do najwyższych poziomów od 2011 roku (styczeń oraz czerwiec 2016 roku). Rok 2016 to dla pary EUR/PLN rok w trendzie bocznym o maksimum 4,53 i minimum 4,22. Aktualnie cena znajduje się w krótkoterminowym trendzie wzrostowym oraz w górnej części wspomnianej konsolidacji. Celem dla ceny w dłuższym terminie powinny być tegoroczne maksima. Jednak aktualnie możliwy jest ruch korekcyjny. Za wsparcie powyższych założeń pro wzrostowych należy przyjąć utrzymanie wsparcia w okolicy 4,40. Ponowne zejście natomiast poniżej tego poziomu może oznaczać silniejszą falę osłabienia EUR względem PLN.
W dalszym ciągu cena utrzymuje się poniżej długoterminowego trendu wzrostowego. Taka sytuacja preferuje stronę podażową, jednak udany atak na dolne ograniczenie i powrót do wnętrza kanału wzrostowego może zmienić obraz na tej parze. Kluczowy zatem dla rozstrzygnięcia kierunku na najbliższe dni okaże się test oporu 5,20. Jego pokonanie otworzy drogę do kolejnego ważnego poziomu, okolicy 5,40. Aktualnie możliwy jest również ruch korekcyjny, którego maksymalny zasięg nie powinien przekroczyć okolicy 5,04. Poziom ten stanowiłby zachowanie lokalnego wsparcia, modelowego zasięgu korekty 38,2% oraz utrzymanie krótkoterminowego trendu wzrostowego, kreślonego od tegorocznych minimum.