W trakcie ubiegłego tygodnia notowania złotego raczej traciły na wartości względem większości walut. W pewnej mierze można to tłumaczyć napływającymi informacjami ze sfery makro, choć ten ruch osłabiający rozpoczął się już nieco wcześniej. Tymczasem we wtorek pojawiła się informacja o tempie wzrostu wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw w Polsce. W poprzednich miesiącach notowano tu relatywnie szybkie tempo, co dla niektórzy było argumentem za tym, by mówić o presji płacowej, a tym samym o możliwości szybszego niż oficjalnie się spodziewa powrotu do inflacji. Tymczasem tym razem tempo wzrostu wynagrodzeń było niższe od oczekiwań. Zatem wspomniany argument nieco stracił na mocy, a zatem jednocześnie straciła na mocy wspomniana presja. To mogło sprzyjać (bo jej nie zapoczątkowało) tendencji osłabienia złotego, gdyż nadal przeważa opinia, że w horyzoncie najbliższych dwóch lat podwyżki raczej się nie doczekamy. Nie jest to opinia powszechna i jednomyślna. Nadal kilku analityków wskazuje na możliwość zacieśniania polityki pieniężnej w Polsce już w końcowej fazie przyszłego roku. Pocieszające nie były również opublikowane w środę dane o produkcji przemysłowej oraz przypuszczenia, że tempo wzrostu produkcji w końcówce roku nie będzie imponujące, na co wpływają też czynniki bazy. Za wydarzenie można uznać powrót do inflacji na poziomie producentów, ale i tu tempo wzrostu było niższe od oczekiwań. W czwartek mówiło się głównie o posiedzeniu Rady Prezesów ECB oraz przebiegu konferencji po tym posiedzeniu. Euro chwilowo wystrzeliło na stwierdzeniu, że nie ma presji na przedłużanie programu skupu aktywów, ale taka decyzja może się pojawić, o ile zajdzie taka konieczność.
Ten tydzień rozpoczął się od publikacji wskaźników PMI dla największych gospodarek świata. Zaskoczeniem była dużo wyższa od oczekiwań analityków wartość wskaźnika dla niemieckich usług. Jutro poznamy stopę bezrobocia w Polsce, a w czwartek pojawi się wstępny szacunek dynamiki PKB w III kw. w Wielkiej Brytanii, co zapewne będzie miało znaczenie dla notowań funta. Dzień później poznamy analogiczne dane poznamy dla gospodarki amerykańskiej. Będzie to najważniejsze wydarzenie tego tygodnia, choć warto również przyjrzeć się wstępnym danym o tempie zmian na poziomie konsumentów Japonii, Francji i Niemiec
W ostatnich dniach PLN tracił powoli na wartości. Największą stratę zanotował wobec USD, ale niewiele mniejszą wobec GBP. Mniejszy spadek miał miejsce względem CHF, a najmniejszy względem EUR.
Osłabienie złotego można uznać za konsekwencję wcześniejszego przełamania linii wzrostowej. W tym wypadku warto zauważyć, że ta linia jest relatywnie stroma, a w związku z tym potencjał sygnału jej przełamania jest raczej ograniczony. Poziom wsparcia w okolicy 71,3 pkt. może okazać się skuteczny. Co do kierunku zmian, to trwa tu walka, a w długim terminie można zmiany indeksu zawrzeć w dwa oddzielne kanały. Ostatnio doszło do odbicia od górnego ograniczenia kanału spadkowego (linia przerywana), a więc pewną przewagę uzyskują grający przeciwko PLN.
Od ponad dwóch lat polski złoty traci względem dolara amerykańskiego a od 2015 roku kurs porusza się w ramach kanału o nachyleniu wzrostowym. Po ponownym teście dolnego ograniczenia kanału wzrostowego, kurs odbił się i pokonał lokalny opór zlokalizowany w okolicy 3,93. Aktualnie naturalnym kierunkiem dla ceny będzie test kolejnego oporu w okolicy 4,06. Niewiele wyżej (4,10) znajduje się wew. linia trendu spadkowego, która w razie pozytywnego testu wcześniejszego oporu będzie stanowiła ostatni poważny poziom przed ponad 20-sto letnim maksimum. Aktualnie scenariuszem preferowanym jest pozostanie ceny w kanale wzrostowym i dalsze umacnianie się dolara względem złotego. Jednak pierwszym ew. sygnałem dla ponownego zejścia w okolice dolnego ograniczenia kanału wzrostowego (3,85) będzie pokonanie wew. szybkiej linii trendu wzrostowego a następnie lokalnego wsparcia 3,93.
Polski złoty w ostatnich dwóch latach tracił względem wspólnej waluty. Kurs tej pary dotarł dwukrotnie do najwyższych poziomów od 2011 roku (styczeń oraz czerwiec 2016 roku). Od 2015 roku cena pozostawała w wyraźnym trendzie wzrostowym jednak w sierpniu tego roku po raz pierwszy naruszona została linia trendu wzrostowego (kreślona po minimum 2015 i 2016 roku). Aktualnie cena znajduje się poniżej tej linii co oznacza zmianę trendu i zwiększa szanse na kontynuowanie w dłuższym horyzoncie umacniania się złotego względem euro. Jednak aktualnie kurs pokonał wew. linię trendu spadkowego , co oznacza, że ta sytuacja może prowokować do testu dolnego ograniczenia kanału wzrostowego okolic 4,40, jednak dopiero pokonanie tego poziomu mógłby zmienić obraz dla tej pary.
Silna przecena na GBP jest kontynuowana, co potwierdza utrzymanie tendencji na GBP/PLN. Wyznaczone zostały nowe tegoroczne minima (4,60) a przy tym cena pokonała minima z roku 2013 (4,70). Taka sytuacja potwierdza po raz kolejny obowiązujący kierunek na parach z funtem. Aktualnie lokalne wsparcie stanowi tegoroczne minima (4,70) i ponownie test tego poziomu wydaje się być tylko kwestią czasu. W kolejnych dniach możliwe jest dalsze odreagowanie jednak dopiero powrót ceny powyżej oporu 4,90 byłby sygnałem do rozważenia scenariusza wzrostowego w średnim ujęciu. W dłuższym terminie natomiast scenariuszem preferowanym pozostaje dalsze umacnianie złotego względem funta.