Notowania złotówki w ostatnim tygodniu polepszały się, co może wynikać z dwóch równoczesnych czynników. Na rynkach finansowych pojawiła się fala zainteresowania aktywami określanymi jako bardziej ryzykowne. Drugim czynnikiem mogły być opublikowane na początku tygodnia dane makro. Lepsze od oczekiwań dane o produkcji przemysłowej i sprzedaży detalicznej zacierały niemiłe wrażenie w tej materii sprzed miesiąca. Nadal martwi słaba koniunktura w budownictwie. Produkcja budowlano-montażowa spadła r/r o ponad 20 proc. W ubiegłym tygodniu na uwagę także zasługiwały dane o zmianie cen na poziomie producentów. W ujęciu r/r tempo spadku skurczyło się do ledwie 0,1 proc. Taki odczyt był oczekiwany. To przypomina, że wchodzimy w fazę redukcji deflacji także na poziomie konsumentów. W ciągu najbliższych dni pojawi się publikacja wstępnej dynamiki cen konsumenckich i tu oczekuje się już wyraźnie słabszej deflacji – spadek o 0,4 proc. Innymi słowy zaczyna się potwierdzać sugerowana od miesięcy przez wskaźnik przyszłej inflacji redukcja deflacji i powrót do równowagi i później do inflacji w Polsce.
W tym tygodniu oprócz wspomnianej publikacji wskaźnika CPI w wersji wstępnej (w piątek) warto przyjrzeć się kilki innym wydarzeniom, które mogą wpłynąć na notowania polskiej waluty. Już za nami jest zaskakująco dobry odczyt niemieckiego wskaźnika Ifo. Oczekiwano praktycznie utrzymanie się wskaźnika na poziomie sprzed miesiąca, a tymczasem zanotował on zdecydowaną poprawę, której nie sygnalizował wcześniej ZEW (ten pozostał nisko). W efekcie pojawiły się oczekiwania, że w kolejnych miesiącach poprawi się wartość wskaźnika PMI, który ostatnio osłabł. Te oczekiwania podparte są obserwacją wyprzedzających względem PMI ruchów wskaźnika Ifo. Poza tym warto pamiętać o środowych danych o zamówieniach na środki trwałe w USA. W czwartek pojawią się dane o japońskiej sprzedaży detalicznej, a po południu poznamy wstępne dane o niemieckiej inflacji, amerykańskim PKB w II kw. (to już będzie kolejna rewizja, a zatem trudno sądzić, że czeka nas tu niespodzianka) i liczbie nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych. W piątek w nocy można oczekiwać zmienności na jenie za sprawą kolejnych danych z Japonii, a w dzień skupimy się na niemieckich danych o sprzedaży detalicznej, brytyjskim PKB w II kw., szacunku inflacji w strefie euro oraz amerykańskich danych o dynamice dochodów i wydatków gospodarstw domowych, a także towarzyszącym im wskaźniku PCE core, który jest główną miarą inflacji wg Fed.
W ostatnich dniach wartość PLN zachowywała się pozytywnie względem większości walut. Polska waluta radziła sobie najlepiej względem GBP, ale to głównie zasługa osłabienia tej drugiej. Wzrost w mniejszej skali został odnotowany względem USD, CHF i EUR.
Indeks PLN w ostatnim czasie zyskał na wartości, dzięki czemu dotarł do poziomu linii, którą można potraktować jako górne ograniczenie kanału spadkowego (linie przerywane). Ten kanał wydaje się być częścią innego, szerszego (linie ciągłe). Jeśli tak, to wypada oczekiwać wyjścia z tego mniejszego kanału górą, by możliwe było osiągnięcie okolicy górnego ograniczenia szerokiego kanału. Pokonanie oporu zapewne nie będzie łatwe, stąd wniosek, że zanim indeks wyjdzie na wyższe poziomy, zmierzy się z linią trendu wzrostowego. Jest ona nachylona pod ostrym kątem, co sprawia, że jest wielce prawdopodobne, że zostanie ona pokonana. Później będzie mogła odebrać rolę oporu, gdy dojdzie do wykonania ruchu powrotnego do niej. Utrzymanie się indeksu nad tą linią byłoby przejawem mocy polskiej waluty, na co się nie zanosi.
Od ponad dwóch lat polski złoty traci względem dolara amerykańskiego a od 2015 roku kurs porusza się w ramach kanału o nachyleniu wzrostowym. Dolne ograniczenie tego kanału testowane było przez cenę czterokrotnie (ostatnio w czwartek 22.09.2016) dlatego aktualnie możliwa jest znów próba odreagowania i podejście kursu w okolicę oporu 3,90. W najbliższym tygodniu spodziewam się właśnie ruchu w obrębie przedziału 3,80 -3,90. Dopiero naruszenie dolnego ograniczenia kanału byłoby pierwszym sygnałem alarmującym o możliwej w przyszłości zmianie kierunku ceny na tej parze.
Polski złoty w ostatnich dwóch latach tracił względem wspólnej waluty. Kurs tej pary dotarł dwukrotnie do najwyższych poziomów od 2011 roku (styczeń oraz czerwiec 2016 roku). Od 2015 roku cena pozostawała w wyraźnym trendzie wzrostowym jednak w sierpniu tego roku po raz pierwszy naruszona została linia trendu wzrostowego (kreślona po minimum 2015 i 2016 roku). Aktualnie cena znajduje się poniżej tej linii co oznacza zmianę trendu i zwiększa szanse na kontynuowanie w dłuższym horyzoncie umacniania się złotego względem euro. W najbliższym czasie powinniśmy spodziewać się ponownego zejścia ceny w okolicę wsparcia 4,25. Dopiero pokonanie wew. linii trendu spadkowego lub powrót do głównego kanału mógłby zmienić obraz dla tej pary.
Pomimo długoterminowego trendu wzrostowego na tej parze to od września 2015 roku GBP jest walutą która osłabiła się względem PLN o prawie 20%. Podobnie jak w przypadku EUR/PLN kurs wybił się z kanału wzrostowego dołem i pozostaje poza nim (oznaka zmiany trendu). Taka sytuacja będzie prowokowała do szukania nowych minimów na tej parze. Aktualnie wsparcie stanowi tegoroczne minimum (4,90) i test tego poziomu wydaje się być tylko kwestią czasu. Jednak w kolejnych kilkunastu dniach możliwe jest jeszcze powrót ceny pod opór 5,05. Jednak w szerszym ujęciu scenariuszem preferowanym jest dalsze umacnianie złotego względem funta.