W zeszłym tygodniu w centrum uwagi inwestorów było posiedzenie Rezerwy Federalnej i konferencja po tym posiedzeniu. Pomimo tego, że komunikat po posiedzeniu okazał się o wiele bardziej "jastrzębi", niż oczekiwano to reakcja na rynkach akcyjnych, a także na dolarze amerykańskim była jedynie krótkotrwała. Końcówka tygodnia upłynęła już na deprecjacji dolara do pozostałych walut. Pozostałe pary złotówkowe przetestowały w połowie minionego tygodnia ważne poziomy oporu (średnioterminowe maksima).
INDEKS PLN
Indeks syntetyczny złotego w zeszłym tygodniu przetestował wakacyjne minima zanotowane na początku lipca (poziom 71,3 pkt.). Test tego wsparcia wypadł pozytywnie i w końcówce tygodnia indeks odbił. Wcześniej, w połowie października znalazł się ponownie w okolicy poziomu kilkumiesięcznych szczytów i jednocześnie górnego ograniczenia średnioterminowej konsolidacji (71,85 pkt.). Wtedy jednak przewagę na indeksie przejęła strona podażowa i ruszył on w kierunku południowym, co skutkowało zeszłotygodniowym testem wspomnianych minimów i jednocześnie dolnego ograniczenia średnioterminowej konsolidacji (71,45 pkt.). W przypadku sforsowania tego wsparcia celem strony podażowej byłby poziom 61,8% zniesienia odbicia budującego się od połowy stycznia do połowy maja br. (71 pkt.). Wyznacza on kluczowe wsparcie dla tego instrumentu, pokonanie którego pozwoliłoby na pogłębienie spadków do historycznych dołków z początku roku (patrz wykres).
EURPLN
Notowania EUR/PLN w minionym tygodniu pozytywnie przetestowały ekstrema wyznaczone na tej parze 22 października (4,2950), przebiegające w pobliżu 78,2% zniesienia sekwencji spadkowej wygenerowanej w grudniu ubiegłego roku (4,3050). Ruch w dół zatrzymał się ponownie na poziomie średnioterminowej linii trendu wzrostowego z genezą w kwietniu 2015 i nadal wygląda jedynie na lokalną korektę (patrz wykres). Pokonanie tej linii otworzyłoby drogę do strefy wsparć rozciągającej się od 4,1950 do 4,22 (38,2% i 50% zniesienie odbicia z ostatnich czterech miesięcy, minima z zeszłego miesiąca oraz przyspieszona linia trendu wzrostowego).
USDPLN
Notowania USD/PLN wybiły się górą ze średnioterminowej konsolidacji, która wykształciła się w końcówce maja między poziomami 3,64 i 3,8540. Kurs nie zdołał jednak dotrzeć do poziomu tegorocznych ekstremów (3,9670) i zatrzymał się kilka groszy poniżej. W drugiej połowie tygodnia przewagę przejęła strona podażowa, a w piątek notowania podjęły próbę powrotu do wnętrza omawianej konsolidacji. Cały czas zatem możliwa jest realizacja scenariusza zakładającego, że odbicie z połowy maja było falą B w korekcie ABC z genezą 13 marca (patrz wykres). Do wypełnienia tej struktury brakowałoby jeszcze jednej fali w dół. Modelowy zasięg wyznacza strefa wsparć 3,4880 – 3,5250 (minima z 15 maja oraz poziom równości fali A i C w ramach struktury spadkowej). Będzie tak dopóki kurs omawianej pary nie pokona poziomu 3,97.
GBPPLN
Ruch w górę na parze GBP/PLN wygenerowany w połowie października przetestował pozytywnie poziom tegorocznych ekstremów w połowie zeszłego tygodnia (6,00). Wyznaczają one wraz z poziomem 6,10 kluczową, długoterminową strefę oporów (ekstrema ze stycznia 2007 oraz 61,8% zniesienie struktury spadkowej ukształtowanej w latach 2004-2008). Jej pokonanie będzie sygnałem ataku okolic poziomu 6,35 (maksima z 2005 roku).
Z kolei zejście kursu poniżej poziomu 5,65 (linia trendu wzrostowego z genezą w czerwcu 2014 i 61,8% zniesienie odbicia z maja, czerwca i lipca) zmieniłoby trend na spadkowy w średnim terminie i pozwoliłoby na ruch przynajmniej do poziomu 5,43 (geneza na wykresie).
Karolina Bojko-Leszczyńska
EFIX Dom Maklerski S.A.