Investing.com - Na całym świecie rynek finansowy stawiał na ożywienie chińskiej gospodarki. W międzyczasie blokada COVID chińskiej gospodarki przeszła do historii, a mimo to nie można mówić o globalnym ożywieniu gospodarczym, wręcz przeciwnie.
W Ameryce, Europie i Chinach wskaźniki ekonomiczne nie wskazują na zbliżającą się siłę, ale raczej sugerują, że należy spodziewać się płaskiego trendu gospodarczego lub, w najgorszym przypadku, recesji, która w niektórych przypadkach już się rozpoczęła.
Niemiecka gospodarka skurczyła się już dwa kwartały z rzędu, a w Stanach Zjednoczonych sprzedaż detaliczna pozostawał w tyle za inflacją w każdym miesiącu 2023 roku. To bardzo wyraźne oznaki początku spowolnienia gospodarczego.
Na całym świecie ceny nieruchomości komercyjnych spadają, banki ograniczają udzielanie kredytów, a powszechne stosowanie sztucznej inteligencji nieuchronnie doprowadzi do utraty miejsc pracy.
W Chinach sytuacja gospodarcza jest już tak niepewna, że tamtejszy bank centralny łagodzi warunki finansowania pod naciskiem rządu. Niedawno rozczarował wzrost PKB, podobnie jak sprzedaż detaliczna i produkcja przemysłowa.
Szczególnie niepokojący jest fakt, że bezrobocie wśród młodzieży, na poziomie 20,8%, jest ponad dwukrotnie wyższe niż przed wybuchem pandemii. I to między innymi jest właśnie wynikiem nieudanego rajdu odbudowy po lockdownie, ponieważ prawie 20 procent konsumpcji przypada właśnie na tę grupę ludności.
Według badania przeprowadzonego przez Goldman Sachs (NYSE:GS) wynika to z dwóch czynników. Chińczycy w wieku 15-24 lat często pracują w sektorze usług, który wciąż nie otrząsnął się po szoku związanym z pandemią Covid. Ponadto kwalifikacje uzyskane w instytucjach szkolnictwa wyższego nie są zgodne z potrzebami przemysłu.
Goldman Sachs stwierdza, że autorytarny rząd Chin rozwiąże ten problem poprzez pobudzenie sektora usług. Może to optymalnie zmniejszyć bezrobocie wśród młodzieży o 7 procent. Amerykański bank przyznaje jednak również, że słabość w sektorach takich jak edukacja i technologie informacyjne może nie być problemem tymczasowym, ale strukturalnym, wywołanym zaostrzeniem przepisów.
Jeffrey Landsberg z Commodore Research widzi zupełnie inną, szokującą możliwość: "Wojna tworzy wiele miejsc pracy dla młodzieży w danym kraju".
Stwierdzenie to odnosi się do konfliktu terytorialnego wokół Tajwanu. Chiński rząd postrzega Tajwan jako terytorium renegackie, które w każdej chwili może zostać podporządkowane siłą.
Jednocześnie w Białym Domu mówi się o tym, że światowa fabryka chipów będzie broniona przed chińskim wojskiem poprzez rozmieszczenie wojsk amerykańskich.
Według Landsberga, Chiny obawiają się, że wysokie bezrobocie wśród młodzieży może doprowadzić do niepokojów społecznych. Aby temu przeciwdziałać, kraj może uciec się do konfliktu zbrojnego. Niestety, jak pokazuje przykład Rosja-Ukraina, prawdopodobnie znajdzie to poparcie wśród ludności.
Tak więc, podczas gdy gospodarka światowa znajduje się na ścieżce recesji, pojawia się pytanie, czy przerażającym wyjściem dla wszystkich zainteresowanych jest rozpętanie kolejnej wojny.
Zmniejszająca się konsumpcja ludzi zostałaby w ten sposób wchłonięta przez rozkręcającą się gospodarkę wojenną, odwracając jednocześnie uwagę od problemów wewnętrznych.
Stany Zjednoczone pokazały już w wojnie na Ukrainie, ile pieniędzy są skłonne zainwestować, aby wesprzeć dany kraj. W tym samym czasie BlackRock (NYSE:BLK) i JPMorgan (NYSE:JPM) doradzają ukraińskiemu rządowi, aby rozpoczął odbudowę kraju z soczystymi dotacjami. W przygotowaniu jest fundusz odbudowy o wartości 1 biliona dolarów.
W międzyczasie rząd USA może czerpać z głębin konfliktu zbrojnego i w pełni finansować gospodarkę wojenną. Wynika to z faktu, że pułap zadłużenia, który był gorącym tematem zaledwie kilka tygodni temu, został zawieszony do 2025 roku.
W przypadku konfliktu zbrojnego Stany Zjednoczone nie miałyby już problemu walutowego. Stopy procentowe, inflacja, zadłużenie itp. zostałyby wyjaśnione w kraju przez konflikt wywołany przez Chiny. Konflikt ten mógłby być nawet przydatny w przypadku nieosiągnięcia celów klimatycznych. W ten sposób nie tylko dwa supermocarstwa skorzystałyby na plecach Tajwanu i własnych wojsk, ale także reszta świata politycznego.
Biorąc pod uwagę stojące przed nimi problemy, wysocy rangą szefowie państw i rządów prawdopodobnie nie są przede wszystkim zainteresowani zapobieganiem konfliktowi w polityce zagranicznej, ale znacznie bardziej tym, jak na nim skorzystać.
Nie byłby to również pierwszy raz, gdy wojna została wykorzystana jako rozwiązanie problemów gospodarczych i wewnętrznych, jak napisał Markus Diem Meier:
"Spojrzenie na badania nad ekonomicznym wpływem katastrof, a nawet wojen, pokazuje, że mogą one w rzeczywistości stanowić znaczący impuls dla ogólnej gospodarki. Najbardziej znanym przykładem jest II wojna światowa. To w końcu "dzięki" jej wybuchowi zakończył się Wielki Kryzys lat 30. i wszędzie ponownie wzrosło zatrudnienie.
Powód jest prosty. Katastrofy i wojny prowadzą do znacznie wyższych wydatków, głównie przez państwo, na pomoc, infrastrukturę i towary. Prowadzi to do gwałtownego wzrostu popytu, a tym samym do zwiększenia zatrudnienia, a także wyższego wzrostu gospodarczego - dzięki czemu firmy mogą również odnotowywać wyższe zyski".
Dla Stanów Zjednoczonych możliwość wysokiej inflacji w kontekście wojny może być szczególnie interesująca, ponieważ wysoka inflacja zdewaluowałaby ogromną górę długu. Według Diema Meiera inflacja powinna wzrosnąć w obecnych warunkach:
"W przypadku poważnej recesji z niewykorzystanymi mocami produkcyjnymi, taki impuls jest przydatny z ekonomicznego punktu widzenia. Ale jeśli gospodarka jest już w pełni wykorzystana i istnieje pełne zatrudnienie, istnieje zagrożenie inflacją".
Należy podkreślić, że rozważanie wojny jako rozwiązania wyzwań gospodarczych i problemów wewnętrznych jest niezwykle niepokojącą perspektywą. Wojny niosą ze sobą cierpienie, zniszczenie i ludzką udrękę i nigdy nie powinny być traktowane jako sposób na pobudzenie gospodarki lub odwrócenie uwagi od innych problemów. Zamiast szukać takich niebezpiecznych rozwiązań, powinniśmy skupić się na znalezieniu pokojowego i zrównoważonego podejścia do promowania stabilności gospodarczej i dobrobytu dla wszystkich. Nad tym właśnie pracują obecnie Stany Zjednoczone i Chiny, według amerykańskiego sekretarza stanu Blinkena, aby ustabilizować napięte stosunki. Miejmy nadzieję, że rozważne decyzje i dialog między zaangażowanymi stronami utorują drogę do pokojowego i dyplomatycznego rozwiązania.