Investing.com - Saxo Bank zmienia swoje prognozy dla Stanów Zjednoczonych - nie będzie recesji, za to zagości stagflacja. Jej premiera zapowiadana jest na czwarty kwartał 2023 r., a najmocniej odczuwalna będzie w pierwszym i drugim kwartale 2024 r.
W związku z tym, zespół strategów duńskiego banku inwestycyjnego daje jedną trzecią szans na obniżkę stóp procentowych przez Fed i EBC przed końcem roku i dwie trzecie szans na to, że nastąpi to w 1-2 kwartale 2024 roku.
Jedną ze wskazówek jest to, że rynki wschodzące, które zazwyczaj przewodzą cyklom gospodarczym i monetarnym, już zaczęły obniżać stopy procentowe. Główne zmiany wynikają z dużego wzrostu realnych stóp procentowych, który sprawia, że koszty finansowania w Stanach Zjednoczonych są "niemal zbyt wysokie, by je udźwignąć". Doskonale zobrazowało to obniżenie ratingu USA przez agencję Fitch, ale widać to także w dużym wzroście kosztów konsumpcji.
Stopy procentowe wszędzie - od kart kredytowych i nowych samochodów, po kredyty hipoteczne - są dwukrotnie wyższe od długoterminowej średniej i są niemal niszczące. Dane dotyczące zatrudnienia i wydatków wydają się spowalniać, podczas gdy inflacja płac i energii pozostaje uporczywie lepka. Niski wzrost i dość wysoka inflacja są równoznaczne ze stagflacją.
Zmieniające się perspektywy gospodarcze i monetarne
Dyrektor inwestycyjny Saxo Bank - Steen Jakobsen, spodziewa się, że trzeci i czwarty kwartał tego roku będą trudne dla firm pod względem zysków, ponieważ wzrost przychodów brutto spowalnia, ale koszty nakładów (płace i energia) pozostają wysokie. Ich cel dla S&P 500 to 4,455 w krótkim okresie, a jeśli ich założenie zostanie zrealizowane, przewidują dalsze osłabienie do 4,045-4,050 punktów. Bank był w obozie "bez recesji" od początku 2022 r., ale obecnie dostrzega szereg czynników, które dramatycznie się pogarszają.
Obecna platforma gospodarcza i polityczna jest koncepcyjnie napędzana przez Nowoczesną Teorię Monetarną (MMT), której głównym założeniem jest to, że dług sam w sobie nie ma negatywnego wpływu na gospodarkę. Wiąże się to jednak z potrzebą ujemnych realnych stóp procentowych, ponieważ większość działań wywołanych zadłużeniem odbywa się przy ujemnej produktywności.
Na początku sierpnia rynek osiągnął coś, co można określić, jako "niestrawność długu". Gdy Departament Skarbu USA zintensyfikował emisję obligacji krótkoterminowych i ogłosił niezwykle agresywny program finansowania na lata 2023 i 2024, rynek odmówił zaakceptowania "niskiej stopy dyktowanej przez MMT" narzuconej przez FOMC (Federalny Komitet Otwartego Rynku), zasadniczo informując rynek, że skończył z podnoszeniem stóp procentowych. Jednocześnie wysokie finansowanie deficytu i kaskadowe emisje zbiegają się w czasie z realnymi stopami procentowymi w USA, które rosną do najwyższych poziomów w cyklu. Założeniem MMT jest niekończące się finansowanie, ale przy ujemnych realnych stopach procentowych. Obecnie realne stopy są dodatnie.
Reżim MMT potwierdza również brak działań ze strony polityków. Kongres USA nie przejmuje się długiem, który wynosi 32 biliony dolarów bez uwzględnienia programów takich jak Social Security, Medicare i Medicaid. Przekształcili oni amerykańską politykę w "grę o uprawnienia".
Zasadniczo "sukcesem" bankierów centralnych i polityków było skłonienie "opinii publicznej" do zadawania niewłaściwych pytań. Nikt nie skupił się na takich kwestiach, jak brak produktywności; jak ESG zabija zdolność do znalezienia rozwiązania dla środowiska; jak rząd wypiera prywatny kapitał i tworzy ogromny impuls fiskalny, ale co ważniejsze, jak zawsze i z czasem zbyt duże zadłużenie zabija zdolność gospodarki do regeneracji wzrostu i realnego wzrostu dochodów dla całego społeczeństwa.
Dług to ostateczna konsumpcja przeniesiona z przyszłości do teraźniejszości. Stany Zjednoczone dodają 5 miliardów dolarów długu dziennie, płatności odsetkowe wynoszą 1 bilion dolarów rocznie i rosną, a deficyty bieżące i fiskalne sprawiają, że USA są niezwykle wrażliwe na finansowanie zagraniczne, ponieważ ich własna stopa oszczędności jest znacznie niższa. Będzie to miało istotny wpływ na aktywność w przyszłości. Przy dodatnich realnych stopach procentowych kapitał popłynie w kierunku lepszej i wyższej rentowności, ale w krótkim okresie wszystkie "akty wsparcia MMT" wyprą prywatne inwestycje i stworzą lukę wzrostu, która jest nie do utrzymania.
Kontrola nad krzywą dochodowości już tu jest
Stany Zjednoczone de facto prowadzą politykę monetarną quasi YCC (Yield Curve Control). Fed nie chce podnosić stóp procentowych z powodów politycznych i ekonomicznych. Nie chce też ich obniżać, ponieważ nadal boryka się z pokoleniowym problemem napiętego rynku pracy spowodowanego niższymi wskaźnikami aktywności zawodowej (więcej osób przechodzi na wcześniejszą emeryturę). Krótkoterminowym skutkiem jest system, w którym stawki zbliżają się do szczytu.
Osiągnięto punkt, w którym koszty przenoszenia rosną wykładniczo, ponieważ nie ma perspektyw ani na znaczną redukcję zadłużenia, ani na spadek stóp procentowych lub inflacji.
Wnioski
Saxo Bank uważa, że dla obecnego modelu gospodarczego "czas się już skończył". Od czasu zakończenia programów stymulacyjnych mamy do czynienia z ciągłą recesją, która obecnie przenosi się z globalnej produkcji na wydatki konsumpcyjne. W dalszym ciągu dostrzegają lepką inflację (płace i energia) w przyszłości.
Skupienie się na programach i koncepcjach typu MMT musi "umrzeć", aby gospodarka mogła się zregenerować i przejść w kierunku produktywności. Ostatnie dodatnie realne stopy procentowe są tego dobrym znakiem, ponieważ wyższe krańcowe koszty kapitału będą teraz lepiej przyciągać kapitał, ale podniosą próg rentowności, skutecznie zmuszając produktywność do bycia ważną częścią inwestycji.
W rezultacie lekka stagflacja jest teraz bardzo realną możliwością. Oznacza to, że Stany Zjednoczone doświadczą okresu wysokiej inflacji i powolnego wzrostu gospodarczego. Będzie to trudny, ale nieunikniony etap dla amerykańskiej gospodarki. Nadchodząca stagflacja będzie pozytywnym krokiem do zresetowania gospodarki i skupienia się na prawdziwych wyzwaniach: lepszej i czystszej energii, większej realnej gospodarce oraz znacznie lepszej polityce edukacyjnej i społecznej.