Po silnej deprecjacji złotego w drugiej połowie sierpnia, od początku września indeks rodzimej waluty buduje wąską konsolidację, powyżej ostatnio ustanowionych minimów. W dalszym ciągu nie ma zatem sygnałów ani kontynuacji deprecjacji rodzimej waluty, ani jej zakończenia.
INDEKS PLN
Miniony tydzień przyniósł kontynuację budowania wąskiej konsolidacji na indeksie rodzimej waluty, która wytworzyła się powyżej ustanowionych 29 sierpnia minimów (73,18 pkt.). Pod koniec zeszłego tygodnia ekstrema te zostały ponownie pozytywnie przetestowane. Z technicznego punktu widzenia struktura spadkowa z czerwca tego roku wygląda na wypełniony impuls spadkowy. Oznacza to, że powinniśmy obserwować korektę wzrostową całego tego ruchu, przynajmniej do poziomu 73,52 pkt. Przemawiają za tym pozytywne dywergencje, w dalszym ciągu obserwowane na wskaźniku RSI liczonym na danych dziennych. Jeżeli indeks nie zdoła wykształcić odbicia i pokonane zostaną ostatnie minima na 73,18 pkt. to czeka nas ruch w dół w kierunku zeszłorocznych dołków i 61,8% zniesienia sekwencji wzrostowej z drugiej połowy 2012 r. (72,9 pkt.).
Ostatnie dni przyniosły kontynuację trendu bocznego na notowaniach EUR/PLN. Trend ten od początku sierpnia kształtuje się powyżej średnioterminowej linii trendu wzrostowego. W drugiej połowie minionego tygodnia dolne ograniczenie tej konsolidacji było kilkukrotnie testowane (okolice poziomu 4,18). Górną granicę tego trendu bocznego wyznacza strefa oporów 4,24 – 4,26 (maksima ze stycznia i z marca br. oraz linia poprowadzona po ostatnich, lokalnych szczytach). W średnim terminie nadal obowiązującym jest trend wzrostowy. Dopiero zejście notowań poniżej okolic 4,14 zanegowałoby trend wzrostowy (geneza na wykresie). Za pogłębieniem ruchu spadkowego przemawiają negatywne dywergencje na wskaźnikach impetu w ujęciu dziennym (patrz wykres). Sygnałem tego będzie dopiero wybicie dołem z opisywanej konsolidacji.
Silna deprecjacja złotego do dolara amerykańskiego trwająca od początku lipca, zatrzymała się w zeszłym tygodniu w strefie kluczowych, średnioterminowych oporów (3,23 – 3,2850). Od tamtej pory kurs konsolidował się w ramach tej strefy (patrz wykres). Wypełnienie struktury wzrostowej z ostatnich tygodni sugeruje głębszą korektę spadkową na tej parze, chociaż póki co ten wariant się nie realizuje. Modelowo taka korekta powinna znieść przynajmniej 38,2% wcześniejszego ruchu w górę, co oznacza poziom 3,16. W tej okolicy przebiega także maksimum notowań z pierwszej połowy roku. Z kolei sygnałem zakończenia sekwencji wzrostowej byłby powrót notowań poniżej poziomu 3,0750; gdzie przebiega górne ograniczenie średnioterminowej konsolidacji, w której para ta poruszała się od lutego do lipca br.
Spadkowa korekta na notowaniach CHF/PLN zatrzymała się na poziomie 38,2% zniesienia sekwencji wzrostowej z czerwca br. Poziom ten został obroniony, co skutkowało odbiciem w drugiej połowie miesiąca. Notowania CHF/PLN pozostają także nadal powyżej średnioterminowej linii trendu spadkowego (patrz wykres). Minimalny zasięg ruchu korekcyjnego – 38,2% zniesienie poprzedniej fali w górę – został osiągnięty (3,45), ale nie przesądza to jeszcze o zakończeniu fali spadkowej. Kolejne wsparcia przebiegają na poziomach 3,4150 oraz 3,3550 (patrz wykres). Z kolei do kontynuacji fali wzrostowej kluczowe będzie pokonanie strefy oporów 3,50 – 3,51 (ostatnio zanotowane ekstrema z sierpnia oraz poprzednie tegoroczne maksima z marca).
W ostatnich dniach silna aprecjacja funta szterlinga do złotego była kontynuowana. Umacnianie tej pierwszej waluty wynikało z dyskontowania negatywnego wyniku szkockiego referendum. Po tym jak w piątek podane zostały ostateczne wyniki, na tej walucie obserwowaliśmy cofnięcie. Podobnie sytuacja wyglądała na parze GBP/PLN. Notowania tej pary w miniony czwartek przetestowały górne ograniczenie kanału wzrostowego, w którym poruszają się już prawie półtora roku (5,37). Dodatkowo na tej parze wykształciła się formacja trójkąta rozszerzającego z genezą 7 sierpnia i do wypełnienia tej formacji brakuje jeszcze jednej fali w dół. Wybicie z tej formacji górą, implikowałoby także wybicie górą z kanału, a to z kolei otworzyłoby drogę do ataku kilkuletnich maksimów (5,53). Moim zdaniem szanse zarówno na wybicie górą, jak i dołem są podobne. W średnim terminie nadal jednak obowiązuje trend wzrostowy. Będzie tak dopóki notowania pozostają powyżej linii trendu wzrostowego z genezą w kwietniu 2013 r. (obecnie okolice 5,12).
Karolina Bojko-Leszczyńska
EFIX Dom Maklerski S.A.