Kryzys finansowy dla którego spektakularną cezurę stanowi upadek banku „Braci Lehman”, nie byłby „globalny”, gdyby ominął Azję (wraz z Australią i Oceanią) i Amerykę Łacińską. Niemniej to chyba jeszcze nie jest ten czas. Ku takiej ocenie sytuacji skłania ocena „sił i środków”, głównie tych, którymi dysponują Chiny, bo o tamtejszy sektor bankowy zapewne głównie się rozchodzi. Swego czasu na tych (i nie tylko) stronach niżej podpisany wyraził opinię, że potencjalnym „detonatorem” dla azjatyckich gospodarek mogą być Indie. Podgląd ten nie traci na aktualności, lecz nie przewidywano wówczas, że na czele hinduskiego banku centralnego stanie akurat - Raghuram Rajan, jeden z najwybitniejszych ekonomistów i znawców gospodarki światowej, o którym powszechnie w międzynarodowych kręgach rządowych powiada się, że: „lepiej się z nim zgadzać”.
Pierwszy miesiąc 2014 r. przyniósł spadek kursów ropy naftowej, wynoszący w zależności od gatunku od –1,1% (WTI) do –4,1% (Brent), poprzedni tydzień, to stosownie: +0,5% i –1,4%. Pomimo obsunięcia się notowań ropy w rzeczonym zakresie, ceny jej głównych gatunków handlowych w dalszym ciągu utrzymują się na wysokim poziomie (na koniec stycznia: WTI 97,47 USD/bbl, Brent 106,36 USD/bbl, OPEC Basket 104,74 USD/bbl), satysfakcjonującym jej czołowych producentów. Poza tym, trzeba zauważyć, że spadek cen rekompensuje im (vide Rosja) umacnianie się amerykańskiego dolara.
Styczniowy wzrost kursu złota (fixing: +1,3%, obrót elektroniczny +3,3%) dość niejednoznacznie koegzystuje z zeszłotygodniowym spadkiem kursu: –2,0% (sieć) oraz –3,6% (fixing). Oznacza to, że bezpiecznym portem tzw. pierwszego wyboru jest amerykańska waluta (i papiery skarbowe USA) oraz frank szwajcarski. Wycofywane z „rynków wschodzących” środki szukają jednak także innych przystani.
Na tle „żółtego metalu” słabo, tak w przekroju stycznia (sieć: –1,4%, fixing –0,9%), a jeszcze bardziej poprzedniego tygodnia (–3,7%, –4,1%), prezentuje się srebro. Od dłuższego czasu „chodzi” ono raczej w powiązaniu z segmentem metali przemysłowych. W ujęciu spotowym kursy zmieniały się w okresie stycznia oraz jego ostatniego tygodnia: aluminium (–5,2%/–3,6%), cyny (–2,4%/+0,9%), cynku (–5,6%/–2,6%), miedzi (–4,7%/–2,0%), niklu (–1,4%/–5,8%), ołowiu (–5,4%/–2,5%).W kontekście najbliższego tygodnia powinno się wziąć pod uwagę spadek aktywności po stronie popytowej, ze względu na świętowanie Chińskiego Nowego Roku. Z kolei na parkietach rolno – spożywczych warto zwrócić uwagę na akcję piątkowego „upiększania” styczniowych okien. W obliczu obecnej sytuacji może się ona okazać skuteczniejszym niż zwykle zabiegiem marketingowym, przyciągającym nowy kapitał. I tak listę liderów wśród ubiegłomiesięcznych stóp zwrotu otwierają: kawa Arabica (+13,4%, Robusta +4,5%), chuda wieprzowina (+10,5%, zaś wołowina to: +1,1 buhaje, +5,2% krowi żywiec) i kakao (+6,8%). Tym samym „podium” - w dwóch trzecich obsadziło dwie trzecie „koszyka mokka”. Trzeci jego składnik, czyli cukier stracił w styczniu, w zależności od rodzaju: –5,2% (trzcinowy) i –5,5% (biały), ale w poprzednim tygodniu sporo też, za sprawą window dressing odrobił, odpowiednio: +2,9% +4,1%.
W powyższym kontekście trzeba na pewno również obserwować notowania kukurydzy (w poprzednim tygodniu: +1,1%, a w styczniu +3,0%). Niewykluczone, że po trwającej od połowy 2012 r. silnej tendencji spadkowej, jesteśmy już u progu jej odwrócenia. Na razie parkiety zbożowe „żywią się” nieco lepszymi nastrojami wśród amerykańskich eksporterów. Dotyczy to też soi (fasolka w tygodniu –0,1%, w styczniu –0,4%, śruta – adekwatnie: –0,1% i +2,1%), ale przede wszystkim pszenicy. Wprawdzie trudno tego się dopatrzeć po zeszłotygodniowych (–1,9%) oraz styczniowych (–8,2%) zmianach kursu, niemniej władze Egiptu, czołowego konsumenta pszenicy (ok. 14 mln ton, której przeszło połowę importuje) poinformowały właśnie, że podnoszą normy wilgotnościowe. To - zdaniem maklerów towarowych - zamyka tamtejszy rynek zbytu dla europejskiego eksportu. Agresywny europejski eksport zbóż, zwłaszcza z Francji, przez wiele tygodni był obok prognoz dobrych urodzajów, główną przyczyną tego, że giełdy w Chicago i Winnipeg pozostawały w odwrocie. Jeśli do tego wczesne, tj. wiosenne żniwa latynoamerykańskie okażą się choć nieco gorsze od oczekiwań, to dotychczasowa 17–miesięczna tendencja może ulec zahamowaniu.
Silnego wsparcia cenowego z tamtej strony świata (tj. z Brazylii) – doznają notowania soku pomarańczowego (w tygodniu: +0,07%, w styczniu +2,7%). W przeciwieństwie jednak do wielu innych towarów, przysłowiowa chybotliwość kursowa – skutecznie zniechęca sporą cześć spekulacyjnego kapitału. Z zupełnie innych względów podobną wstrzemięźliwości doznaje bawełna (poprzedni tydzień –1,3%, a miesiąc +1,3%). Brak większych ruchów zakupowych ze strony Chin czy Indonezji, powoduje, że ceny tego surowca pozostają w inercyjnym dryfie.
Wojciech Szymon Kowalski