Komentarz tygodniowy z rynku towarowego

Czwartkowa decyzja Europejskiego Banku Centralnego o sprowadzeniu stopy procentowej do 0,25%, przyczyniła się do tego, że w zeszłym tygodniu na rynkach towarowych przeważały spadki. Poza tym okazało się, że progresja amerykańskiego PKB za III kwartał na poziomie 2,8% jest przede wszystkim efektem przyrostu zapasów, której towarzyszy słaba dynamika wydatków, tak konsumentów, jak i sektora przedsiębiorstw, niechętnie wydającego pieniądze na nowy sprzęt i wyposażenie. Oznaczać to może, że przynajmniej obecny kwartał nie będzie już tak dobry dla spółek notowanych na NYSE i Nasdaq. To z kolei powinno skłaniać do większej geograficznej i rodzajowej dywersyfikacji kapitału portfelowego. Jeśli chodzi o pierwszy „wektor”, to potwierdzają go sygnały o ponownym wzroście zaangażowanych środków na tzw. „rynkach wschodzących”. Co się zaś tyczy rynków towarowo – surowcowych, to kryterium dla potencjalnych decyzji alokacyjnych będzie przede wszystkim średnioterminowa poprawa „fundamentów”.

Tego rodzaju uwarunkowaniem powinna sprostać ropa naftowa (w poprzednim tygodniu: Brent –0,8%, WTI –0,8%), stabilność cen w perspektywie kilku najbliższych kwartałów to najbardziej prawdopodobny scenariusz. W dużej mierze oparty, zwłaszcza w przypadku ropy Brent o jej podatność na „czynniki bliskowschodnie” (i nie tylko), a których wygaśnięcia w przewidywalnej przyszłości nie zakładają nawet najbardziej optymistycznie nastawieni spece od geopolityki. Tym bardziej, że mimo sprzyjającej atmosfery, do porozumienia z Iranem, podczas genewskich rokowań – na razie nie doszło. W rezultacie wczorajsze notowania ropy zamknęły się na solidnych plusach: Brent + 1,2%, WTI +0,7%, dochodząc do odpowiednio: 106,27 USD/bbl i 95,02 USD/bbl.

W przypadku lekkiej, słodkiej ropy amerykańskiej, trudno o tej porze roku bagatelizować czynnik rozkręcającego się na dobre sezonu grzewczego. Choć prawdą jest, że dzięki złożom łupkowym wahania cen z tym związane mogą być mniejsze niż w poprzednich latach.
Wydarzeniem tych dni na rynku złota (w sieci –2,1%, na fixingu –1,6%) była wypowiedź Jima Rogersa. Ów guru rynków towarowych, od dawna traktujący „żółty metal” ze szczególną estymą, powiedział, iż posiada jego zasoby, lecz w najbliższym czasie nie będzie ich powiększał. Jest to o tyle też istotne, że jeszcze na przełomie tego i poprzedniego roku, deklarował, że im bardziej złoto straci na wartości - tym więcej go wówczas dokupi. Za obecną, w tym rozumieniu okresową, wstrzemięźliwością zakupową, stać mają dwa podstawowe czynniki. Pierwszym z nich jest przemawiające teraz na niekorzyść kruszcu „prawo serii”, wynikające z faktu, że po 12 latach nieprzerwanego wzrostu cen złota, najwyższy już czas - na odpoczynek. Drugi powód, to rosnące obciążenia celne dla importowanego do Indii złota, o czym było w poprzednim komentarzu. Zdaniem legendarnego inwestora - zabija to rynek, a zamiast hinduskiego popytu – będziemy mieć jeszcze większą hinduską podaż. To jednak, że górę bierze podaż, nie tyle chyba wynika z barier celnych, ale też z pogarszających się warunków życia w Indiach. Rzeczone obciążenia celne mają zaś przywrócić zaufanie do rupii, i z czasem ożywić gospodarkę. Warto w tym kontekście przypomnieć, że od września tego roku szefem banku centralnego Indii jest Raghuram Govinda Rajan, okrzyknięty kiedyś w środowisku decydentów strefy euro, jako „ten ekonomista, z którym lepiej się zgadzać”. Powracając do J. Rogersa, puentuje on swą wypowiedź oczekiwaniami spadku kursu złota poniżej 1000 dolarów za uncję, i dopiero wtedy byłby gotów go dokupić. W najbliższym okresie aktywami pierwszych wyborów są dla niego metale nieszlachetne, czyli przemysłowe. W najbliższych dniach ukaże się raport Światowej Rady Złota za III kwartał br., w kontekście dwóch niespełna jeszcze miesięcy tego roku – jego odczyt może mieć dla koniunktury - znaczenie kluczowe.

Notowania kursów srebra (sieć –1,7%, fixing –0,2%) pozostawały w zeszłym tygodniu z pod wpływem cen złota. Poza tym, „biały metal” nie mógł liczyć też w tym czasie na wsparcie ze strony metali kolorowych. W trakcie pięciu minionych dni handlowych: aluminium (–2,6%), cyna (0,0%), cynk (+1,5%), miedź (–1,9%), ołów (+3,4%). Teraz powszechnie oczekuje się, że wsparciem dla rynku metali przemysłowych będzie zapowiedź nowych reform gospodarczych obywającym się w miniony weekend trzecim plenum XVIII Zjazdu Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin. Państwo Środka, jak piszą np. analitycy Stratfor Global Intelligence dotarło do kresu gospodarczego turborozwoju, wyznaczonego przez Deng Xiaopinga w 1978 r. Nowe programowe ramy funkcjonowania chińskiej gospodarki oparte mają być m.in. na konsolidacji i wydajności, która skutkować powinny dużo większą też racjonalnością w zakresie zarządzania zapasami surowców. Pewne tego symptomy objawił w ostatnim czasie rynek bawełny (w tygodniu: –0,2%, do 76,89 USD/oz). Pojawiły się też pogłoski, że w ramach racjonalizacji gospodarki zapasami, chińskie rezerwy bawełny (ok. 50% światowych dostaw) nie tylko - nie będą w najbliższym czasie powiększane, ale czekać je może nawet istotna redukcja. Krótko mówiąc, podobnymi procesami decyzyjnymi mogą zostać objęte także metale przemysłowe. W takiej sytuacji, trzeba się liczyć z tym, że udział Chin w globalnym imporcie miedzi może mieć okres apogeum za sobą.

Na rynkach towarów rolno – spożywczych i tym razem dominował kolor czerwony. W segmencie zbożowym odreagowała jedynie soja (fasolka +3,4%, śruta +6,9%). Jeśli chodzi o pszenicę (zwykła –2,8%, Kansas –2,6%), to pokerowy bluff Egiptu z październikowego przetargu, polegający na wstrzymaniu się z zakupami bo „za drogo!”; plus rozgrywki pomiędzy oferentami (np. Francja versus kraje basenu Morza Czarnego) wytwarzają klimat, który powoduje, że lepiej trzymać się teraz od parkietów zbożowych z daleka. Świadomość tego rodzaju zagrożeń odzwierciedla chyba pośrednio kurs szorstkiego ryżu (w tygodniu +2,3%). Nie bez przyczyny nazwanego kiedyś na tych stronach „zbożowym odpowiednikiem franka szwajcarskiego”.

Znacznie bardziej przewidywalny wydaje się już być rynek „mięsa czerwonego”, zwłaszcza, że wchodzi w fazę silnego popytu świątecznego. W zeszłym tygodniu nieznacznie straciły jedynie notowania chudej wieprzowiny (–0,1%), ceny wołowiny (buhaje +0,6%, krowi żywiec +0,2%). Warto przypomnieć, że tegoroczne stopy zwrotu na „czerwonym mięsie” (chuda wieprzowina +2,8%, buhaje +6,7%, krowi żywiec +0,05%) pozostają dodatnie.

Mieniącą się czerwień w „koszyku mokka” zintensyfikowało po raz kolejny w ostatnim czasie kakao (–0,2%). Duży w tym „udział”, w kontekście kolejnych dni a może i tygodni, miała wypowiedź szefostwa firmy Barry Callebaut. Władze największego na świecie producenta kakao, czekolady i czekoladowych wyrobów cukierniczych (oraz partnera strategicznego m.in. Nestle, Hershey czy Cadbury/Kraft Foods), poinformowały, że firma ograniczyła właśnie poziom zapasów, przy stabilnych mocach przerobowych. Jeśli podmiot generujący przynajmniej 1/5 światowego popytu na kakao w ten sposób sygnalizuje zakończenie tegorocznego rajdu cen kakao, to trudno to bagatelizować. W komentarzu z 14 października, przy cenie 2745,0 USD/t (i prognozach rynkowych na poziomie 2900 – 3000 USD/t) przestrzegano poniekąd przed takim właśnie scenariuszem. Od tego czasu kurs kakao spadł do 2642,5 USD/t, czyli o –3,7%. Pozostając wprawdzie jeszcze w trendzie wzrostowym, ale po tym co oznajmiły władze Barry Callebaut, o kontynuację progresywnej tendencji łatwiej zapewne nie będzie. Podczas pierwszej sesji w tym tygodniu kakao traciło –1,3%, kończąc handel z ceną 2608 USD/t. Poziomu oczekiwanego w naszym raporcie rocznym, z grudnia ubiegłego roku.

Pozostałe składniki „koszyka mokka”, tj. kawa (Arabica –1,9%, Robusta –0,7%) i cukier (biały –1,5%, trzcinowy –0,7%), pod wpływem „fundamentalnej” presji kontynuowały spadki cen. Pytanie na ile przybliżyło je to do „twardego dna” pozostaje się póki co bez przekonywującej odpowiedzi. Jeśli jest to bliskie, to w pierwszej kolejności dotyczyć będzie chyba cukru. Wyraźnie lepszy okres notuje mrożony koncentrat soku pomarańczowy (w tygodniu +4,7%), odreagowanie kursu doszło do poziomu 130,93 USD/lb. Dzięki temu tegoroczna stopa zwrotu znów jest dodatnio dwucyfrowa, tj. +11,1%.

Wojciech Szymon Kowalski