Podsumowanie: Credit Suisse (NYSE:CS) to historia długiej serii złych decyzji, ale także słabego pod względem strukturalnym europejskiego sektora bankowego, który jeszcze 14 lat po światowym kryzysie finansowym zmaga się z osiągnięciem zwrotu z kapitału własnego przekraczającego koszt kapitału własnego w całym cyklu gospodarczym. Podczas gdy sektor finansowy pod wieloma względami idzie w dół, sektor energetyczny dynamicznie rośnie w siłę, odzyskując odpowiedni udział w ogólnym rynku akcji; za przykład może tu posłużyć spółka Exxon Mobil (NYSE:XOM), która w tym roku poszła w górę o 71% i jest obecnie jedenastą co do wielkości amerykańską spółką giełdową pod względem wartości rynkowej.
Czy ostrzeżenie dotyczące zysków Credit Suisse doprowadzi do przejęcia?
Nie pamiętamy, kiedy ostatnio byliśmy pozytywnie nastawieni do europejskich banków, z wyjątkiem rzadkich przypadków o charakterze taktycznym. Europejskie banki pozostają słabe pod względem strukturalnym, a wczorajsze ostrzeżenie Credit Suisse o możliwości poniesienia straty w II kwartale jest tego dowodem. Dział inwestycyjny Credit Suisse najprawdopodobniej odnotuje trzecią z rzędu stratę w ujęciu kwartalnym w efekcie utraty udziału w rynku w odniesieniu do wszystkich linii biznesowych. W ostatnich latach szwajcarski bank mocno ucierpiał w wyniku spektakularnego upadku funduszu hedgingowego Archegos oraz upadłości partnera w finansowaniu łańcucha dostaw, Greensill Capital. Bank przedstawił długą listę wymówek dotyczących osiąganych słabych wyników, od napięć geopolitycznych po nagłe zmiany polityki pieniężnej.
Fakty są takie, że od szczytu koniunktury w 2007 r. Credit Suisse niestrudzenie pogarsza sytuację akcjonariuszy i od końca 1992 r. nie wypracował dodatniej całkowitej stopy zwrotu, niszcząc kapitał w szybkim tempie po skorygowaniu o inflację. Po światowym kryzysie finansowym Credit Suisse miał kilka lat, w których osiągał lepszy zwrot z kapitału własnego (ROE) niż cały europejski sektor bankowy, jednak od 2011 r. wyniki banku ulegają regularnemu pogorszeniu w porównaniu z resztą branży. Obecnie dwunastomiesięczny wskaźnik ROE wynosi zaledwie 3,9%, czyli znacznie poniżej kosztu kapitału własnego. Credit Suisse jest symptomem banków europejskich, które utknęły w trudnym otoczeniu regulacyjnym, gospodarce o niskim wzroście i nawisie nieściągalnych należności. Pod względem strukturalnym trudno przyjąć pozytywną prognozę dla banków europejskich.
Exxon Mobil jest blisko powrotu do pierwszej dziesiątki indeksu S&P 500
Exxon Mobil, największa amerykańska spółka naftowo-gazowa, w tym roku poszła w górę o 71%, a jej wartość rynkowa na środowym zamknięciu wyniosła 440 mld USD. Dzięki temu akcje spółki znalazły się na 11. miejscu indeksu S&P 500 pod względem kapitalizacji rynkowej, odzyskując część strat spółek energetycznych na tym indeksie. Pomimo ostatniego wzrostu Exxon Mobil wyceniana jest przy dwunastomiesięcznej stopie zwrotu z wolnych przepływów pieniężnych na poziomie 9% w porównaniu z około 6% dla indeksu MSCI World.
Jak pisaliśmy niedawno, akcje spółek energetycznych są najtańsze od 27 lat, a ich udział w całkowitej wartości rynkowej indeksu S&P 500 wzrósł z zaledwie 2,4% do 5,2% w maju, przy średniej długoterminowej wynoszącej 7,5%. Przy założeniu trwającego kryzysu energetycznego i konsekwencji niskiego poziomu inwestycji w ciągu ostatnich 8 lat, ceny energii będą nadal utrzymywać się na wysokim poziomie, zapewniając spółkom energetycznym wysoki zwrot z zainwestowanego kapitału. Pod względem strukturalnym podtrzymujemy pozytywną prognozę dla akcji spółek naftowo-gazowych.
Więcej analiz Saxo jest dostępnych tutaj.