Zapowiedzi kolejnych bilonów dolarów na fiskalne wsparcie gospodarki USA pobudza wyobraźnię inwestorów, ale też podbija rentowności długu. To w połączeniu z politycznymi zawirowaniami po szturmie Kapitolu (wezwania do impeachmentu Trumpa) przystopowały rajd ryzyka i wyprzedaż USD. Ale kluczem pozostaje stanowisko Fed.
Więcej pieniędzy budżetowych wpompowanych w gospodarkę to wyższa inflacja, a to znów oznacza konieczność zaostrzenia polityki monetarnej. Przynajmniej w teorii, gdyż żadnego podręcznika do ekonomii nie da się idealnie przyłożyć do obecnych warunków w dobie pandemii COVID-19.
Nie zmienia to faktu, że rentowności 10-latek USA są najwyżej od marca i wywierają presję na krótkie pozycje w USD. Apetyt na ryzyko ograniczają też nowe przypadki zachorowań na COVID-19 (Chiny) i ostrzejsze restrykcje w Europie i USA. Niepomijalnym czynnikiem, choć osobiście wolę trzymać go na drugim planie, są reperkusje po zeszłotygodniowym szturmie Kapitolu i oskarżeniach wobec Trumpa o podżeganie do buntu. Tak czy inaczej wstępny pęd rynkowy ulotnił się, co daje miejsce na realizację zysków i pytania o zasadność wysokich wycen (nowe rekordy indeksów giełdowych).
Mimo to traktowałbym obecne ruchy jako przejściowe korekty. Motyw przewodni relacyjnej polityki utrzyma się na dłużej, a to oznacza wyższe zyski firm i droższe surowce.
Deklaracje „bilionowej” pomocy fiskalnej ze strony J. Bidena będą szkodzi dolarowi, pod warunkiem, że Fed pozostanie gołębi, utrzyma stopy procentowe nisko i będzie kontynuował luzowanie ilościowe. Choć rynek ma co do tego wątpliwości (stąd wyższe rentowności długu), sygnały z samego Fed są uspokajające. Wiceprezes Clarida powiedział w piątek, że nie spodziewa się, aby bank centralny zaczął ograniczać zakupy aktywów w tym roku i dodał, że „nie martwi się, że 10-letnie rentowności trochę przekroczyły 1 proc.” Więcej opinii z Fed w podobnym tonie powinno przywrócić trend sprzedaży dolara. Dziś usłyszymy komentarze od Bostica i Kaplana. Dalej na przestrzeni tygodnia przemawia jeszcze sześciu innych członków FOMC na czele z prezesem Powellem (czwartek).
Poza tym wyrażany na starcie nowego roku optymizm inwestorów będzie jednak musiał zmierzyć się z ponurą rzeczywistością danych. Publikowane w najbliższych dniach grudniowe odczyty będą obciążone skutkami wzrostu liczby zachorowań na COVID-19 i restrykcjami. W USA ryzyko dotyczy przede wszystkim sprzedaży detalicznej (pt). Dobry wynik powinna za to pokazać produkcja przemysłowa (pt), gdyż aktywność tego sektora nie słabnie w odpowiedzi na ożywienie globalne oraz poprawę sytuacji w sektorze paliwowym wraz ze wzrostem cen ropy naftowej. Indeks Sentix (pon) ze strefy euro może pokazać, czy start powszechnych szczepień przeciw COVID-19 zneutralizuje obawy wynikające z zaostrzanych restrykcji. Z twardych danych otrzymamy produkcje przemysłową (śr), jednak dane za listopad należy uznać za przestarzałe, więc reakcja na nie będzie ograniczona. W Wielkiej Brytanii listopadowe dane o PKB (pt) będą obciążone skutkami przywrócenia lockdownu. Uważam, że GBP nie znajdzie wsparcia w danych.
W Polsce po posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej (wt-śr) spodziewam się utrzymania stóp procentowych bez zmian.
Wprawdzie w ujawnionym w ostatnich dniach wywiadzie prezes Glapiński warunkuje wniosek o obniżkę od marcowej projekcji makroekonomicznej, szybkość odreagowania grudniowego osłabienia przez złotego może podsycać niezadowolenie NBP. W efekcie uczestnicy rynku nie mogą całkowicie wykluczyć interwencji: walutowej, werbalnej lub monetarnej. Nie sądzimy, aby NBP miał się porywać na otwartą wojnę z rynkiem i ograniczy się do werbalnych ostrzeżeń. Złoty przy 4,50 za euro dalej jest relatywnie tani i przyciąga kupujących, ale rynek pozostaje wrażliwy na spekulacje, że każde zatrzymanie i korekta może być sygnałem interwencji. Ta niepewność będzie podnosić dwustronną zmienność notowań i hamować skalę potencjalnego umocnienia, jakie mogłoby wynikać z globalnego apetytu na ryzykowne aktywa.