Investing.com -- Po uratowaniu {{0|euro} } przed atakiem spekulacyjnym osiem lat temu, Mario Draghi podjął się prawdopodobnie jeszcze większego wyzwania - uratowania Włoch przed samymi sobą.
Włoskie aktywa znajdują się na fali wznoszącej od czasu, gdy jego nazwisko zostało po raz pierwszy wymienione jako najbardziej prawdopodobny kandydat do zastąpienia Giuseppe Conte na stanowisku premiera, stojącego na czele rządu jedności narodowej. Indeks FTSE MIB wzrósł o około 9,5% od początku miesiąca, w porównaniu do 5,7% w przypadku indeksu Stoxx 600 (wynik ten jest jeszcze lepszy, jeżeli pominiemy włoskie składniki tego ostatniego).
Włoskie banki radziły sobie jeszcze lepiej, rosnąc o 10% do 20%, ponieważ inwestorzy, wcześniej nieufni wobec ryzyka związanego z krajem, zainteresowali się jednymi z najbardziej dochodowych obligacjami w Europie.
Rentowność 10-letnich obligacji skarbowych gwałtownie spadła, a niesławny spread na niemieckim ekwiwalencie, zastępczym wskaźniku stresu w strefie euro, spadł do najniższego w historii poziomu.
Wiara w moc "Super Mario" jest oczywiście niezmienna. Ale czy jest ona uzasadniona?
Stojące przed nami wyzwania są przytłaczające: po pierwsze, mamy pandemię, która pochłonęła we Włoszech więcej ofiar niż gdziekolwiek indziej w Unii Europejskiej (94 000, według Johns Hopkins) i która prawie na pewno wtrąciła kraj w dwucyfrową recesję: produkt krajowy brutto skurczył się o 2% w ostatnim kwartale i wydaje się prawdopodobne, że blokady utrzymają go na ujemnym poziomie w ciągu bieżących trzech miesięcy. Minister zdrowia Roberto Speranza był jednym z niewielu ministrów, którzy zachowali swoje stanowiska, kiedy Draghi ogłosił skład swojego gabinetu w weekend.
Pozostaje jeszcze kwestia reform strukturalnych, do których Draghi co miesiąc namawiał na swoich konferencjach prasowych we Frankfurcie. Bez nich, jak twierdzą analitycy, jest tylko kwestią czasu, kiedy chronicznie słaby wzrost Włoch i ich oszałamiające zadłużenie sięgające 2,5 bln {{0|euro} } postawi pod znakiem zapytania możliwość przetrwania wspólnej waluty. Włochy są trzecią co do wielkości gospodarką w strefie {{0|euro} } i członkiem-założycielem UE. Opuszczenie przez nie {{0|euro} } byłoby katastrofalne w skutkach.
"Ponieważ Włochy zawsze były trudnym tematem podczas dyskusji na temat rentowności projektu {{0|euro} }, wyniki tej administracji odbiją się echem daleko poza jej granicami" - powiedzieli analitycy JPMorgan pod przewodnictwem Bruce'a Kasmana w nocie do klientów w tym tygodniu.
Lista rzeczy do zrobienia przez Draghiego jest długa
Systemy podatkowe i sądownicze dojrzały do uproszczenia, podobnie jak lokalne zasady planowania; system finansowy pozostaje zapchany złymi aktywami z powodu biurokracji. W ciągu ostatnich kilku lat władze wykazały się niezwykłą pomysłowością, próbując uporządkować bilanse banków, ale problem ten będzie istniał tak długo, jak długo przeciętne postępowanie upadłościowe będzie trwało siedem lat.
Miarą sukcesu Draghiego w tej dziedzinie może być sprzedaż Banca Monte dei Paschi di Siena (MI:BMPS), najbardziej znanego "banku zombie" w strefie {{0|euro} }, któremu grozi likwidacja przez EBC, jeśli rząd nie znajdzie na niego nabywcy w ciągu kilku tygodni.
Kłopot w tym, że - jak wie Draghi i każdy, kto próbował rządzić Włochami - reforma w krótkim okresie tworzy więcej przegranych niż zwycięzców, a potencjalni przegrani są biegli w wykorzystywaniu systemu z wieloma mechanizmami kontroli i równowagi, aby udaremnić wszelkie próby zmiany status quo.
Aby Draghi mógł odnieść sukces, frakcje w jego rządzie będą zmuszone wspólnie porzucić część elektoratu, który dał im urząd. Jest to być może największe wyzwanie ze wszystkich. Przyznając stanowiska w gabinecie wszystkim partiom wspierającym jego rząd, Draghi przynajmniej utrudnił im ucieczkę od odpowiedzialności - i niezadowolenia społecznego - za to, co musi nastąpić później. Kluczowym pytaniem, na które na razie nie ma odpowiedzi, jest to, jak długo Draghi będzie w stanie utrzymać dyscyplinę i jedność w trakcie przeprowadzania reform.
Rynki nie będą musiały długo czekać, aby przekonać się, jak bardzo Draghi jest skłonny zaryzykować: do kwietnia kraj musi przedstawić Komisji Europejskiej program ulepszeń i odbudowy, aby odblokować ponad 200 mld {{0|euro} } dofinansowania z unijnego funduszu naprawczego. Będzie trzeba udowodnić, że Włochy mogą ostatecznie znaleźć wyjście z obecnych kłopotów.
W tym celu Draghi będzie musiał zmobilizować całą przychylność, jaką cieszy się nie tylko we Włoszech, ale także na rynkach finansowych i w {{0|euro} }pejskich stolicach. Wynik tych starań pozostaje trudny do przewidzenia.
Autor: Geoffrey Smith
------------------------
>> Subskrybuj Investing.com Polska na GoogleNews
------------------------