Kiedy decydent jakiegoś kraju lub inna ważna w nim persona publicznie obnaża newralgiczne punkty swojej gospodarki narodowej, a których wartość ustala się w wyniku gry popytu i podaży na płynnym zglobalizowanym rynku, to musi się liczyć z tym, że tzw. rynki, czyli jak lapidarnie definiuje je prof. Gadacz - „grupy interesu” - zechcą go wkrótce „sprawdzić”. Wiosną tego roku w spektakularnym wystąpieniu telewizyjnym Władimir Putin wymienił „próg bólu” dla gospodarki rosyjskiej, oscylujący wokół 90 dolarów za baryłkę. „Takie deklaracje obarczone są zawsze ryzykiem rzucenia wyzwania spekulantom, stąd nie powinno dziwić, gdy wkrótce rękawica zostanie podniesiona, a rubel i ropa poddane zostaną solidnym testom. Tym bardziej, że jest z czego spadać”. To cytat, który pochodzi z tych stron (komentarz z 22 kwietnia br.), ropa Brent kosztowała wtedy: 109,69 USD/bbl, a WTI: 104,58 USD/bbl. Od czasu rzeczonego „teleshow” do piątkowego zamknięcia wartość baryłki Brent obsunęła się do 86,21 USD, czyli o ok. 23,5 dolara (tj.–21,4%), w WTI do 82,97 USD, tj. o 26,1 USD (tzn. o –20,6%). W minionym tygodniu ceny zniżkowały, odpowiednio o: 4% i –3%, a mogły więcej, bo w czwartek w porze europejskiego lunchu, miały swoje kolejne kilkuletnie minima: 82,95 USD (Brent) i 79,86 (WTI). Jeśli przyjąć za wiarygodne wyliczenia, że spadek ceny o 1 dolara na baryłce jest równoznaczny z mniejszymi wpływami Rosji o ok. 1,1 mld dolarów, to jesteśmy świadkami jednego z najbardziej kosztownych w historii - „przyśpieszonych kursów” z międzynarodowych stosunków finansowych.
Sceptycyzm co do dalszych spadków podyktowanych nadmierną podażą wyrażają eksperci Goldmana Sachsa. Brzmiałyby one zapewne jeszcze bardziej przekonywująco, gdyby nie to, że przed dwoma laty instytucja z Wall Street zawarła umowę z Federacją Rosyjską w zakresie kreowania wizerunku naszego wschodniego sąsiada…
Zbliżająca się data szwajcarskiego referendum (30 listopada) powoduje, że złoto, które wcześniej znikło z prognozowanych „tabeli zysków” na ten rok, może na nie jednak powrócić. W minionym tygodniu kurs „żółtego metalu” wzrósł, tak w sieci, jak i na fixingu o 1,2%.
Z marazmu silnej ostatnimi czasy defensywy próbuje wydostać się srebro. W trakcie poprzedniego tygodnia zyskało jednak dość nieznacznie, tj.: od +0,1% (w siecie) do +0,5% (fixing). „Biały metal” miał w minionym tygodniu jeszcze jedno, tym razem pejoratywne wydarzenie. Do Sądu Federalnego na Manhattanie, wpłynęły właśnie pozwy przeciwko: Deutsche Bank, Bank of Nova Scotia oraz HSBC, ze skargą, że wymienione instytucje w drodze manipulowania kursami srebra naraziły inwestorów na straty.
Tracąca impet gospodarka Japonii, wyhamowujący (niemiecki), bądź rachityczny europejski przemysł, powodują, że zainteresowanie metalami kolorowymi znacznie osłabło. W poprzednim tygodniu, poza aluminium (+2,0%), reszta w dół, tj. cyna (–3,9%), miedź (–1,0%), nikiel (–4,9%), ołów (–2,8%). Z drugiej jednak strony, już w poniedziałek może się na tym rynku dziać doprawdy sporo. We wtorek nad ranem będziemy mieli wysyp kluczowych danych z Chin, dotyczących PKB za III kw. br., informacje o dynamice produkcji przemysłowej we wrześniu wraz z industrialnymi odczytami PMI za październik oraz dynamikę wrześniowej sprzedaży detalicznej. Wszystko między 3:45 a 4:00 nad ranem naszego czasu. To może być kwadrans, który wstrząśnie rynkami, budziki po obu stronach Atlantyku będą więc na posterunku.
Na rynkach towarów rolno - spożywczych zdecydowanie najsilniej w minionym tygodniu prezentowały się parkiety zbożowe. Zyskiwały bowiem „na szeroko”, tzn.: pszenica („zwykła”: +5,0%, Kansas: +5,6%), kukurydza (+2,4%), soja (fasolka:+2,7%, śruta:+6,7%), odstawał od nich jedynie szorstki ryż (–0,6%). Traderzy i analitycy chicagowskiego rynku wyrażają opinię, że ów impuls wzrostowy kojarzyć trzeba ze sprzedażą eksportową. W przypadku pszenicy do: Japonii, Nigerii, Jemenu i na Filipiny, a w przypadku kukurydzy, do: Meksyku, Japonii, Kolumbii, Peru oraz do innych niezidentyfikowanych geograficznie odbiorców.
Z kolei na powiązanym (paszowo) ze zbożem, rynku „mięsa czerwonego” – „symetrycznie” (pod względem barw) zagościła w tym czasie „czerwień”. Zeszłotygodniowe spadki cen chudej wieprzowiny (–2,3%) i wołowiny (buhaje: –0,5%, krowi żywiec: –5,9%) wywołać miała opublikowana ostatnio prognoza USDA. Zakładająca w 2015 r. największą w USA „świńską górkę” od 62 lat, przy czym znaczny wzrost produkcji zwierzęcej ma objąć również wołowinę.
Zmiennie było w „koszyku” tzw. softów, podrożały cukier („biały”: +0,4%, trzcinowy: +0,3%) i kakao(+0,7%). W przypadku tego ostatniego pojawiły się opinie, płynące też z ust przedstawicieli światowej organizacji branżowej (ICCO), że efekt strachu przed ebolą powinien być już uwzględniony w cenach. Natomiast spadek cen kawy (Arabica: –2,2% Robusta: –1,3%), to ponoć głównie rezultat poprawy pogody w Brazylii. Przy jednoczesnym chyba również istotnym braku sygnałów, które mogłyby zakłócić zbiory na październikowych plantacjach, zwłaszcza tych w Wietnamie.
Pozostający zaś cały czas „pod kreską” kurs koncentratu mrożonego soku pomarańczowego, jest wypadkową dobrych tegorocznych zbiorów w USA i stosunkowo słabego popytu. Chartyści zza Atlantyku oczekują dalszych spadków, najczęściej mowa jest o kilku jeszcze procentach. Może to więc być dobry czas dla kontrarian.
Wojciech Szymon Kowalski
EFIX Dom Maklerski SA